“Ang Diyos ng Buong Kaaliwan”

5. Kasabay ng maraming pagsubok na dinanas ni Pablo, ano ang naranasan din niya?

⁵ Si apostol Pablo ay isa sa lubhang nagpahalaga sa kaaliwan na inilalaan ng Diyos. Pagkatapos ng isang totoong napakahirap na panahon sa Asia at Macedonia, naranasan niya ang matinding ginhawa nang marinig ang tungkol sa mainam na pagtugon ng kongregasyon sa Corinto sa kaniyang liham ng pagsaway. Napakilos siya nito na sumulat sa kanila ng ikalawang liham, na naglalaman ng sumusunod na papuri: “Pagpalain ang Diyos at Ama ng ating Panginoong Jesu-Kristo, ang Ama ng magiliw na mga awa at ang Diyos ng buong kaaliwan, na umaaliw sa atin sa lahat ng ating kapighatian.”​—2 Corinto 1:3, 4.

6. Ano ang natututuhan natin sa mga salita ni Pablo na masusumpungan sa 2 Corinto 1:3, 4?

⁶ Malaman ang kinasihang mga salitang ito. Suriin natin ang mga ito. Kapag pinupuri o pinasasalamatan ni Pablo ang Diyos o humihiling sa Kaniya sa kaniyang mga liham, karaniwan nang inilalakip niya ang matinding pagpapahalaga kay Jesus, ang Ulo ng Kristiyanong kongregasyon. (Roma 1:8; 7:25; Efeso 1:3; Hebreo 13:20, 21) Kaya naman, ipinatutungkol ni Pablo ang papuring ito sa “Diyos at Ama ng ating Panginoong Jesu-Kristo.” Sumunod, sa unang pagkakataon sa kaniyang mga sulat, ginamit niya ang Griegong pangngalang isinaling “magiliw na mga awa.” Ang pangngalang ito ay galing sa isang salita na ginamit upang magpahayag ng pagkalungkot sa pagdurusa ng iba. Kaya inilalarawan ni Pablo ang magiliw na damdamin ng Diyos para sa sinuman sa Kaniyang tapat na mga lingkod na dumaranas ng kapighatian​—ang magiliw na damdaming nagpapakilos sa Diyos upang kumilos nang may kaawaan alang-alang sa kanila. Sa wakas, umasa si Pablo kay Jehova bilang siyang pinagmumulan ng kanais-nais na katangiang ito sa pamamagitan ng pagtawag sa kaniya na “ang Ama ng magiliw na mga awa.”

7. Bakit masasabi na si Jehova “ang Diyos ng buong kaaliwan”?

⁷ Ang “magiliw na mga awa” ng Diyos ay nagbubunga ng ginhawa sa isa na dumaranas ng kapighatian. Kaya inilarawan pa ni Pablo si Jehova bilang “ang Diyos ng buong kaaliwan.” Sa gayon, anumang kaaliwan ang maranasan natin buhat sa kabaitan ng mga kapananampalataya, makaaasa tayo na si Jehova ang pinagmumulan nito. Walang tunay, namamalaging kaaliwan na hindi nagmumula sa Diyos. Isa pa, siya ang lumalang sa tao ayon sa kaniyang larawan, anupat sinasangkapan tayo upang maging mga mang-aaliw. At ang banal na espiritu ng Diyos ang gumaganyak sa kaniyang mga lingkod upang magpamalas ng magiliw na awa para sa mga nangangailangan ng kaaliwan.

8. Bagaman hindi ang Diyos ang pinagmulan ng ating mga pagsubok, ano ang kapaki-pakinabang na epekto sa atin ng ating pagbabata ng kapighatian?

⁸ Samantalang pinahihintulutan ng Diyos na Jehova ang sari-saring pagsubok sa kaniyang tapat na mga lingkod, kailanman ay hindi siya ang pinagmulan ng gayong mga pagsubok. (Santiago 1:13) Gayunman, ang kaaliwang inilalaan niya kapag nagbabata tayo ng kapighatian ay nagsasanay sa atin na maging lalong sensitibo sa pangangailangan ng iba. Ano ang resulta? “Upang maaliw natin yaong mga nasa anumang uri ng kapighatian sa pamamagitan ng kaaliwan na ipinang-aaliw din sa atin mismo ng Diyos.” (2 Corinto 1:4) Sa gayo’y sinasanay tayo ni Jehova upang maging mga epektibong tagapamahagi ng kaniyang kaaliwan sa mga kapananampalataya at doon sa mga nasusumpungan natin sa ating ministeryo habang tinutularan natin si Kristo at “inaaliw ang lahat ng nagdadalamhati.”​—Isaias 61:2; Mateo 5:4.