8. Sa anong mga punto lubhang napapanahon ang liham ni Pablo sa Mga Taga-Efeso?

⁸ Habang nakabilanggo naaalaala ni Pablo ang mga suliraning kinakaharap ng kongregasyon sa Efeso, sa gitna ng mga paganong mananamba at sa harap ng kagila-gilalas na templo ni Artemis. Tiyak na natulungan sila ng angkop na ilustrasyong ibinigay ni Pablo upang ipakita na sila’y “isang banal na templo,” na tinatahanan ni Jehova sa espiritu. (Efe. 2:21) Tiyak na naging malaking pampasigla at kaaliwan ang “banal na lihim” na isiniwalat sa mga taga-Efeso, tungkol sa pangasiwaan ng Diyos (ang paraan niya ng pangangasiwa sa pansambahayang mga gawain) na gagamitin sa pagsasauli ng pagkakaisa at kapayapaan sa pamamagitan ni Jesu-Kristo. (1:9, 10) Idiniin ni Pablo ang pagkakaisa ng Judio at Gentil kay Kristo. Ipinayo niya ang pagbubuklod, ang pagkakaisa. Kaya mapahahalagahan natin ang layunin, halaga, at pagiging-kinasihan ng aklat na ito.

9. Papaano pinasagana ng Diyos ang kaniyang pag-ibig, at ano ang panalangin ni Pablo?

⁹ Ang layunin ng Diyos na pagkakaisa sa pamamagitan ni Kristo (1:1–​2:22). Nagpapaabot si Pablo ng mga pagbati. Dapat purihin ang Diyos sa di-sana-nararapat na kabaitan Niya. May kinalaman ito sa pagkapili sa kanila upang makaisa ni Jesu-Kristo, na tumubos sa kanila ng kaniyang dugo. Bukod dito, pinasagana ng Diyos ang kaniyang pag-ibig nang ipahayag niya ang banal na lihim ng kaniyang kalooban. Sapagkat nilayon niya ang isang pangasiwaan, “upang matipon uli nang sama-sama ang lahat ng bagay kay Kristo,” na kaisa niya’y magiging mga tagapagmana sila. (1:10) Bilang patiunang tanda ay tinatakan sila ng banal na espiritu. Idinadalangin ni Pablo na nawa’y matiyak nila ang pagkatawag sa kanila at kilalanin ang kapangyarihan ng Diyos nang buhayin Niyang muli si Kristo at ilagay siya nang mas mataas sa bawat pamahalaan at kapangyarihan at gawin siyang Ulo sa buong kongregasyon.

19. Anong pag-asa at pampatibay-loob ang patuloy na inihaharap ng Mga Taga-Efeso hanggang sa ngayon?

¹⁹ Kung tungkol sa “banal na lihim,” bumanggit din si Pablo ng “isang pangasiwaan . . . upang matipon uli nang sama-sama ang lahat ng bagay kay Kristo, ang mga bagay na nasa langit [yaong mga pinili ukol sa makalangit na Kaharian] at ang mga bagay na nasa lupa [yaong mga mabubuhay sa lupa sa ilalim ng Kaharian].” Kaya itinatampok ang dakilang layunin ng Diyos na isauli ang kapayapaan at pagkakaisa. Sa layuning ito nanalangin si Pablo alang-alang sa mga taga-Efeso, na ang mga mata ng puso ay naliwanagan, upang kanilang masakyan ang pag-asa na itinawag sa kanila ng Diyos at makita “ang maluwalhating mga kayamanan na ipamamana niya sa mga banal.” Tiyak na sa mga salitang ito ay lubos na napatibay ang kanilang pag-asa. At ang kinasihang liham sa mga taga-Efeso ay patuloy na nagpapatibay sa kongregasyon ngayon, upang ‘sa lahat ng bagay ay mapuspos tayo ng buong kapuspusan na ibinibigay ng Diyos.’​—1:9-11, 18; 3:19.