⁹ Ang mga kuwalipikadong maging tagapangasiwa ay nagpapakita ng praktikal na karunungan sa kanilang buhay. Kung may asawa siya, dapat na sumusunod siya sa pamantayang Kristiyano sa pag-aasawa, ibig sabihin, asawa ng isang babae at namumuno sa sarili niyang pamilya sa mahusay na paraan. Kung ang tagapangasiwa ay may nananampalatayang mga anak na masunurin at mabuti ang asal at hindi mapaparatangan ng masamang pamumuhay o pagrerebelde, hindi mag-aalinlangan ang ibang nasa kongregasyon na lumapit sa kaniya para humingi ng payo tungkol sa pamilya at Kristiyanong pamumuhay. Bukod diyan, ang isang tagapangasiwa ay di-mapupulaan, malaya sa akusasyon, at maganda ang reputasyon kahit sa mga di-kapananampalataya. Walang matibay na akusasyon ng maling paggawi ang maipaparatang sa kaniya na makasisira sa reputasyon ng kongregasyon. Hindi rin siya isang brother na sinaway kamakailan dahil sa malubhang pagkakasala. Napapakilos ang iba sa kongregasyon na tularan ang kaniyang mahusay na halimbawa at nagtitiwala silang babantayan niya ang kanilang espirituwal na kapakanan.​—1 Cor. 11:1; 16:15, 16.

¹⁰ Ang gayong kuwalipikadong mga lalaki ay makapaglilingkod sa kongregasyon gaya ng matatandang lalaki ng Israel noon na inilarawan bilang “matalino, may kakayahan, at makaranasan.” (Deut. 1:13) Hindi perpekto ang mga elder. Pero sa kongregasyon at sa komunidad, kilalá sila sa pagiging matuwid at may takot sa Diyos. Sa loob ng ilang panahon, napatunayan nila na namumuhay sila ayon sa mga prinsipyo ng Diyos. Dahil walang maipipintas sa kanila, may kalayaan sila sa pagsasalita sa harap ng kongregasyon.​—Roma 3:23.

¹¹ Ang mga kuwalipikadong maging tagapangasiwa ay may kontrol sa kanilang paggawi at pakikitungo sa iba. Hindi sila panatiko. Sa halip, sila ay timbang at may pagpipigil sa sarili. Katamtaman sila sa pagkain, pag-inom, paglilibang, at iba pang bagay. Katamtaman din sila sa pag-inom ng alak para hindi sila maparatangan ng paglalasing o pagiging lasenggo. Kapag naging manhid ang mga pandama ng isa dahil sa alak, madali siyang mawalan ng pagpipigil sa sarili at hindi niya mababantayan ang espirituwal na kapakanan ng kongregasyon.

¹² Para mapangasiwaan ang kongregasyon, dapat na maayos ang isang tagapangasiwa. Makikita ang magaganda niyang kaugalian sa kaniyang hitsura, tahanan, at pang-araw-araw na gawain. Hindi siya nagpapaliban-liban; nakikita niya kung ano ang kailangang gawin at nagpaplano para dito. Sumusunod siya sa mga prinsipyo sa Bibliya.

¹⁴ Bukod diyan, may matinong pag-iisip ang isa na kuwalipikadong maging tagapangasiwa sa kongregasyon. Ibig sabihin, kaya niyang manatiling kalmado at makatuwiran kahit nakaka-stress ang sitwasyon, at hindi siya padalos-dalos sa pagpapasiya. Naiintindihan niyang mabuti ang mga prinsipyo ni Jehova at alam niya kung paano susundin ang mga ito. Handa siyang tumanggap ng payo at patnubay. Hindi siya mapagkunwari.

¹⁵ Ipinaalaala ni Pablo kay Tito na ang isang tagapangasiwa ay laging gumagawa ng mabuti. Dapat na matuwid siya at tapat. Makikita ang mga katangiang ito sa pakikitungo niya sa iba at sa kaniyang matatag na paninindigan sa kung ano ang tama at mabuti. Hindi natitinag ang debosyon niya kay Jehova at ang pagtataguyod niya ng matuwid na mga prinsipyo. Mapagkakatiwalaan siya sa kompidensiyal na mga bagay. Siya rin ay talagang mapagpatuloy; handa siyang magsakripisyo at maging bukas-palad para sa kapakanan ng iba.​—Gawa 20:33-35.

¹⁶ Para maging epektibo ang isang tagapangasiwa, kailangan na siya ay kuwalipikadong magturo. Gaya ng sinabi ni Pablo kay Tito, ang tagapangasiwa ay dapat na “mahigpit na nanghahawakan sa mapananaligang mensahe pagdating sa kaniyang paraan ng pagtuturo, para magawa niyang magpatibay sa pamamagitan ng kapaki-pakinabang na turo at sumaway sa mga kumokontra dito.” (Tito 1:9) Kaya niyang mangatuwiran, magharap ng patotoo, sumagot sa mga pagtutol, at gamitin ang Kasulatan sa paraang makukumbinsi ang iba at mapapatibay ang kanilang pananampalataya. Maganda man o mahirap ang kalagayan, naipapakita niya ang ganiyang mga kakayahan sa pagtuturo. (2 Tim. 4:2) Matiyaga siya at mahinahon kapag sinasaway ang isa na nagkamali o kapag kinukumbinsi ang isang nag-aalinlangan at pinasisigla ito na gumawa ng mabuti ayon sa pananampalataya. Ang pagiging kuwalipikado niyang magturo sa grupo man o indibidwal ay patunay na naaabot niya ang mahalagang kahilingang ito para sa mga tagapangasiwa.