Naaangkop na Paggamit ng Salita ng Diyos

6. Mula saan sumipi si Pablo nang isulat niya ang pananalitang nakaulat sa Hebreo 10:38?

⁶ Pinatibay rin ni Pablo ang pananampalataya ng kaniyang mga kapananampalataya sa pamamagitan ng kaniyang mahusay na paggamit ng Kasulatan. Halimbawa, isinulat niya: “ ‘Ngunit ang aking matuwid na isa ay mabubuhay dahil sa pananampalataya,’ at, ‘kung siya ay umurong, ang aking kaluluwa ay walang kaluguran sa kaniya.’ ” (Hebreo 10:38) Sinisipi rito ni Pablo si propeta Habakuk.a Ang mga salitang ito ay malamang na pamilyar sa mga mambabasa ni Pablo, ang mga Kristiyanong Hebreo na ganap na nakaaalam ng makahulang mga aklat. Kung isasaalang-alang ang kaniyang tunguhin​—ang palakasin ang pananampalataya ng mga Kristiyano sa loob at karatig ng Jerusalem noong mga taóng 61 C.E.​—tumpak lamang ang pagkakapili sa halimbawa ni Habakuk. Bakit?

7. Kailan iniulat ni Habakuk ang kaniyang hula, at ano ang mga kalagayan noon sa Juda?

⁷ Maliwanag na isinulat ni Habakuk ang kaniyang aklat mahigit-higit lamang sa dalawang dekada bago ang pagkawasak ng Jerusalem noong 607 B.C.E. Sa pangitain, nakita ng propeta ang mga Caldeo (o, mga taga-Babilonya), isang “bansa na mapait at mapusok,” na sinusuyod ang Juda at winawasak ang Jerusalem, anupat sa paggawa nito ay kinukubkob ang mga bayan at mga bansa. (Habakuk 1:5-11) Ngunit ang kalamidad na iyan ay inihula na mula pa noong panahon ni Isaias, mahigit na isang siglo ang kaagahan. Noong panahon ni Habakuk, pinalitan ni Jehoiakim ang mabuting si Haring Josias, at muli na namang namayani ang kabalakyutan sa Juda. Inusig at pinaslang pa man din ni Jehoiakim ang mga nagsasalita sa pangalan ni Jehova. (2 Cronica 36:5; Jeremias 22:17; 26:20-24) Hindi nga nakapagtataka na mapabulalas ang nagdadalamhating si propeta Habakuk: “O Jehova, hanggang kailan?”​—Habakuk 1:2.

8. Bakit ang halimbawa ni Habakuk ay naging tulong sa mga Kristiyano noong unang siglo at sa kasalukuyan?

⁸ Hindi alam ni Habakuk kung gaano na kalapit ang pagkawasak ng Jerusalem. Sa katulad na paraan, hindi rin alam ng mga Kristiyano noong unang siglo kung kailan magwawakas ang Judiong sistema ng mga bagay. Hindi rin naman natin alam ngayon ang “araw at oras” ng pagdating ng kahatulan ni Jehova laban sa balakyot na sistemang ito. (Mateo 24:36) Pansinin natin kung gayon ang dalawang sagot ni Jehova kay Habakuk. Una, tiniyak niya sa propeta na ang wakas ay darating sa takdang panahon. “Hindi iyon maaantala,” sabi ng Diyos, bagaman ito’y waring naaatraso, ayon sa akala ng tao. (Habakuk 2:3) Ikalawa, ipinagunita ni Jehova kay Habakuk: “Kung tungkol sa matuwid, sa pamamagitan ng kaniyang katapatan ay mananatili siyang buháy.” (Habakuk 2:4) Kay ganda at napakasimpleng mga katotohanan! Ang mahalaga ay, hindi kung kailan darating ang wakas, kundi kung patuloy tayong namumuhay nang may pananampalataya.

9. Paano nanatiling buháy ang masunuring mga lingkod ni Jehova dahil sa kanilang katapatan (a) noong 607 B.C.E.? (b) pagkatapos ng 66 C.E.? (c) Bakit napakahalagang palakasin natin ang ating pananampalataya?

⁹ Nang dambungin ang Jerusalem noong 607 B.C.E., nakita ni Jeremias, ng kaniyang kalihim na si Baruc, ni Ebed-melec, at ng matatapat na Rechabita ang katotohanan ng pangako ni Jehova kay Habakuk. Sila’y ‘nanatiling buháy’ nang makatakas sila sa kahindik-hindik na pagkawasak ng Jerusalem. Bakit? Ginantimpalaan ni Jehova ang kanilang katapatan. (Jeremias 35:1-19; 39:15-18; 43:4-7; 45:1-5) Sa katulad na paraan, tiyak na naging mahusay ang pagtugon ng mga Kristiyanong Hebreo noong unang siglo sa payo ni Pablo, sapagkat nang sumalakay ang mga hukbong Romano sa Jerusalem noong 66 C.E. at pagkatapos ay umurong sa di-maipaliwanag na dahilan, may-katapatang pinakinggan ng mga Kristiyanong iyon ang babala ni Jesus na tumakas. (Lucas 21:20, 21) Sila’y nanatiling buháy dahil sa kanilang katapatan. Gayundin naman, mananatili tayong buháy kung tayo’y masusumpungang tapat pagdating ng kawakasan. Isa ngang mahalagang dahilan para palakasin ang ating pananampalataya sa ngayon!