¹⁰ Sa takbuhan ukol sa buhay na sinalihan ng mga Kristiyano, sino ang mga tagapanood? Matapos isa-isahin ang tapat na mga saksi ni Jehova bago ang panahong Kristiyano, gaya ng nakaulat sa ika-11 kabanata ng Hebreo 11, sumulat si Pablo: “Kung gayon nga, sapagkat napalilibutan tayo ng ganito kalaking ulap ng mga saksi, . . . takbuhin natin nang may pagbabata ang takbuhan na inilagay sa harapan natin.” (Hebreo 12:1) Sa paggamit ng patalinghagang ulap, hindi ginamit ni Pablo ang salitang Griego na naglalarawan sa isang maliwanag na korte ng ulap na may eksaktong laki at hugis. Sa halip ginamit niya ang isa na “nangangahulugan ng isang maulap at walang-hugis na masa na tumatakip sa mga langit,” ayon sa leksikograpong si W. E. Vine. Maliwanag na ang nasa isip ni Pablo ay isang lubhang karamihan ng mga saksi​—napakarami anupat sila’y mistulang isang masa ng ulap.

11, 12. (a) Paano masayang humihiyaw sa atin, wika nga, ang mga saksi bago ang panahong Kristiyano, upang takbuhin nang may pagbabata ang takbuhan? (b) Paano tayo lubos na makikinabang sa ‘malaking ulap ng mga saksi’?

¹¹ Ang mga Kristiyanong tapat na mga saksi ba bago ang panahong Kristiyano ay maaaring maging literal na mga tagapanood sa modernong panahon? Malamang na hindi. Sila’y pawang natutulog na sa kamatayan at naghihintay ng pagkabuhay-muli. Gayunman, sila mismo’y naging matagumpay na mananakbo noong sila’y nabubuhay, at ang kanilang halimbawa ay nasa mga pahina pa rin ng Bibliya. Sa ating pag-aaral ng Kasulatan, ang mga tapat na ito’y nagiging buháy sa ating isip at masayang humihiyaw sa atin, wika nga, na takbuhin ang takbuhan hanggang katapusan.​—Roma 15:4.a

¹² Halimbawa, kapag natutukso tayo sa mga oportunidad sa sanlibutan, hindi kaya tayo mapasigla na magpatuloy sa takbuhan kapag isinaalang-alang natin kung paano tinanggihan ni Moises ang mga karangyaan sa Ehipto? Kung waring matindi ang pagsubok na nakaharap sa atin, ang pag-alaala sa mahirap na pagsubok na kinaharap ni Abraham nang hilingan siyang ihandog ang kaniyang anak na si Isaac ay tiyak na magpapasigla sa atin na huwag sumuko sa paligsahan ng pananampalataya. Kung hanggang saan tayo mapasisigla sa ganitong paraan ng ‘malaking ulap’ na ito ng mga saksi ay nakasalalay sa kung gaano sila kalinaw na nakikita ng ating mata ng unawa.

13. Sa anong paraan pinasisigla tayo ng modernong-panahong mga Saksi ni Jehova na manatili sa takbuhan ukol sa buhay?

¹³ Tayo man ay napalilibutan din ng napakaraming Saksi ni Jehova sa modernong panahon. Tunay na isa ngang dakilang halimbawa ng pananampalataya ang ipinakita ng pinahirang mga Kristiyano at ng mga lalaki at babae ng “malaking pulutong”! (Apocalipsis 7:9) Sa pana-panahon ay mababasa natin ang mga kasaysayan ng kanilang buhay sa magasing ito at sa iba pang publikasyon ng Watch Tower.b Habang ginugunita natin ang kanilang pananampalataya, tayo’y napatitibay na magbata hanggang wakas. At tunay ngang nakatutuwa na taglay natin ang suporta ng matatalik na kaibigan at mga kamag-anak na naglilingkod din mismo kay Jehova nang buong katapatan! Oo, maraming nagpapasigla sa atin na manatili sa takbuhan ukol sa buhay.

Buong-Katalinuhang Itakda ang Iyong Bilis

14, 15. (a) Bakit mahalaga na matalinong itakda ang ating bilis? (b) Bakit dapat tayong maging makatuwiran sa pagtatakda ng ating mga tunguhin?

¹⁴ Kapag tumatakbo sa isang malayong takbuhan, gaya ng maraton, dapat na buong-katalinuhang itakda ng isang mananakbo ang kaniyang bilis. “Kung sa pasimula pa lamang ay bibilisan mo na agad, baka mauwi ito sa iyong pagkatalo,” sabi ng magasing New York Runner. “Ang malamang na maging resulta ay alinman sa paghirapan nang matagal ang natitira pang ilang milya o umayaw na lamang.” Nagunita ng isang mananakbo sa maraton: “Maliwanag na nagbabala ang tagapagsalita sa isang panayam na dinaluhan ko bilang paghahanda sa takbuhan: ‘Huwag humabol sa mas mabibilis na mananakbo. Tumakbo nang ayon sa iyong bilis. Kung hindi ay baka mahirapan ka at kailanganing umayaw na lamang.’ Ang pagsunod sa payong ito ay nakatulong sa akin na tapusin ang takbuhan.”

¹⁵ Sa takbuhan ukol sa buhay, ang mga lingkod ng Diyos ay dapat magsikap nang buong lakas. (Lucas 13:24) Gayunman, sumulat ang alagad na si Santiago: “Ang karunungan mula sa itaas ay . . . makatuwiran.” (Santiago 3:17) Bagaman maaaring magpasigla sa atin ang mabuting halimbawa ng iba upang gumawa pa nang higit, ang pagiging makatuwiran ay tutulong sa atin na magtakda ng makatotohanang mga tunguhin ayon sa ating mga kakayahan at kalagayan. Nagpapaalaala sa atin ang Kasulatan: “Patunayan ng bawat isa kung ano ang kaniyang sariling gawa, at kung magkagayon ay magkakaroon siya ng dahilan upang magmataas may kinalaman sa kaniyang sarili lamang, at hindi kung ihahambing sa ibang tao. Sapagkat ang bawat isa ay magdadala ng kaniyang sariling pasan.”​—Galacia 6:4, 5.

16. Paano nakatutulong sa atin ang pagiging mahinhin sa pagtatakda ng ating bilis?

¹⁶ Sa Mikas 6:8, inihaharap sa atin ang nakapupukaw-ng-isip na tanong: “Ano ang hinihingi sa iyo ni Jehova kundi . . . ang maging mahinhin sa paglakad na kasama ng iyong Diyos?” Kabilang sa pagiging mahinhin ang kabatiran sa ating mga limitasyon. Nililimitahan ba ng paghina ng kalusugan o ng pagtanda ang ating magagawa sa paglilingkod sa Diyos? Hindi tayo dapat masiraan ng loob. Kaayaaya kay Jehova ang ating mga pagsisikap at mga handog ‘ayon sa taglay natin, hindi ayon sa hindi natin taglay.’​—2 Corinto 8:12; ihambing ang Lucas 21:1-4.

Habang Papalapit ang Araw

20. Paano lalo nang humihirap ang takbuhan ukol sa buhay habang papalapit ang wakas nito?

²⁰ Sa takbuhan ukol sa buhay, kailangan nating makipaglaban sa ating pangunahing kaaway, si Satanas na Diyablo. Habang papalapit tayo sa katapusan, walang-lubay siya sa pagsisikap na tayo’y maitumba o mapabagal. (Apocalipsis 12:12, 17) At hindi madaling magpatuloy bilang tapat at nakaalay na mga tagapaghayag ng Kaharian dahil sa mga digmaan, taggutom, salot, at lahat ng iba pang mga kahirapan na tanda ng “panahon ng kawakasan.” (Daniel 12:4; Mateo 24:3-14; Lucas 21:11; 2 Timoteo 3:1-5) Isa pa, ang katapusan kung minsan ay baka waring malayo pa kaysa sa ating inaasahan, lalo na kung mga dekada na ang nakalipas mula nang sumali tayo sa takbuhan. Gayunman, tinitiyak sa atin ng Salita ng Diyos na talagang darating ang wakas. Sinasabi ni Jehova na ito’y hindi maaantala. Natatanaw na ang katapusan.​—Habacuc 2:3; 2 Pedro 3:9, 10.

21. (a) Ano ang magpapatibay sa atin habang patuloy tayo sa takbuhan ukol sa buhay? (b) Ano ang dapat na determinasyon natin habang papalapit ang wakas?

²¹ Kung gayon, upang magtagumpay sa takbuhan ukol sa buhay, dapat tayong kumuha ng lakas mula sa inilaan ni Jehova para sa ating espirituwal na kalusugan. Kailangan din natin ang lahat ng pampatibay-loob na makukuha natin sa regular na pakikisama sa ating mga kapananampalataya, na tumatakbo rin sa takbuhan. Kahit na lalo pang maging mahirap ang ating pagtakbo dahil sa matinding pag-uusig at di-inaasahang pangyayari na nararanasan natin, makapagbabata tayo hanggang wakas sapagkat si Jehova ay naglalaan ng “lakas na higit sa karaniwan.” (2 Corinto 4:7) Tunay na nakapagpapalakas ng loob na malamang nais ni Jehova na matagumpay nating matapos ang takbuhan! Taglay ang matatag na determinasyon, “takbuhin natin nang may pagbabata ang takbuhan na inilagay sa harapan natin,” anupat lubos na nagtitiwala na “sa takdang kapanahunan ay mag-aani tayo kung hindi tayo manghihimagod.”​—Hebreo 12:1; Galacia 6:9.