16. (a) Paanong ang Diyos ay “lalong dakila kaysa ating mga puso”? (b) Sang-ayon kay Juan, bakit sinasagot ni Jehova ang ating mga panalangin?

¹⁶ Ang susunod na binabanggit ni Juan ay mga katiyakan na tayo’y mga anak ni Jehova. (Basahin ang 1 Juan 3:19-24.) “Makikilala natin na tayo’y sa katotohanan” at hindi mga biktima ng panlilinlang ng mga apostata “sa pamamagitan nito”​—ng bagay na tayo’y nagpapakita ng pag-ibig-kapatid. Sa gayo’y ating ‘pinapanatag ang ating mga puso’ sa harap ng Diyos. (Awit 119:11) Kung tayo’y hinahatulan ng ating mga puso, baka ito’y dahil sa inaakala nating ang ating mga kapananampalataya ay hindi natin pinagpakitaan ng sapat na pag-ibig, alalahanin na “ang Diyos ay lalong dakila kaysa ating mga puso at nalalaman niya ang lahat ng bagay.” Siya’y maawain sapagkat alam niya ang ating “walang paimbabaw na mga pagmamahal sa kapatid,” ang ating pakikipagbaka laban sa pagkakasala, at ang ating pagsisikap na mamuhay sa paraan na kalugud-lugod sa kaniya. (1 Pedro 1:22; Awit 103:10-14.) “Kung tayo’y hindi hinahatulan ng ating puso” dahilan sa mga gawang nagpapatunay ng ating pag-ibig sa kapatid, at tayo’y hindi nagkakasala ng lihim na mga kasalanan, “tayo’y may kalayaan ng pagsasalita sa harap ng Diyos” kung nananalangin tayo. (Awit 19:12) At kaniyang sinasagot ang ating mga panalangin “sapagkat tinutupad natin ang kaniyang mga utos at ginagawa natin ang mga bagay na nakalulugod sa kaniyang paningin.”

18. Paano natin nalalaman na si Jehova ay “nananatiling kaisa natin”?

¹⁸ Ang isang taong tumutupad ng mga utos ng Diyos ay “nananatiling kaisa niya,” na may pakikipagkaisa kay Jehova. (Ihambing ang Juan 17:20, 21.) Ngunit paano “nakikilala natin” na ang Diyos ay “nananatiling kaisa natin”? Alam natin ito “dahil sa [banal na] espiritu na kaniyang ibinigay sa atin.” Ang pagkakaroon ng banal na espiritu ng Diyos at ang katangian na ipakita ang bunga nito, kasali na ang pag-ibig-kapatid, ay patotoo na tayo ay kaisa ni Jehova.​—Galacia 5:22, 23.