“Isang alipin ni Jesu-Kristo, ngunit kapatid ni Santiago.” Ganito nagpakilala ng sarili ang manunulat ng kinasihang liham na nagtataglay ng kaniyang pangalan. Lumilitaw na hindi siya ang “Hudas na anak ni Santiago,” isa sa 11 tapat na apostol ni Jesu-Kristo. (Luc 6:16) Tinukoy niya ang kaniyang sarili bilang “isang alipin,” hindi isang apostol, ni Jesu-Kristo; tinukoy rin niya ang mga apostol sa ikatlong panauhan bilang “nila.”​—Jud 1, 17, 18.

Lugar at Panahon ng Pagsulat. Malamang na isinulat ni Judas ang kaniyang liham mula sa Palestina, yamang walang rekord na umalis siya sa lupaing iyon. Posibleng tantiyahin ang petsa ng liham salig sa panloob na ebidensiya. Yamang hindi binabanggit ni Judas ang pagdating ni Cestio Gallo laban sa Jerusalem (66 C.E.) at ang pagbagsak ng lunsod na iyon sa mga Romano sa ilalim ni Tito (70 C.E.), ipinahihiwatig nito na sumulat siya bago ang taóng 66 C.E. Kung natupad na noon ang kahit isang bahagi lamang ng hula ni Jesus may kinalaman sa pagkawasak ng Jerusalem (Luc 19:43, 44), walang alinlangang ilalakip ni Judas ang paglalapat na ito ng hatol ng Diyos bilang isa pang babalang halimbawa. Yamang waring sumipi si Judas mula sa ikalawang liham ni Pedro tungkol sa paglitaw ng mga manunuya “sa huling panahon” (ihambing ang 2Pe 3:3 sa Jud 18), maipapalagay na isinulat niya ang kaniyang liham pagkaraan nito, noong mga 65 C.E.