12. (a) Paano ipinagpatuloy ni Juan ang kaniyang paglalarawan sa 144,000? (b) Sa anong diwa tinutukoy ang 144,000 bilang mga birhen?

¹² Sa patuloy na paglalarawan niya sa 144,000 “binili mula sa lupa,” sinasabi sa atin ni Juan: “Ito ang mga hindi nagparungis ng kanilang sarili sa mga babae; sa katunayan, sila ay mga birhen. Ito ang mga patuloy na sumusunod sa Kordero saanman siya pumaroon. Ang mga ito ay binili mula sa sangkatauhan bilang mga unang bunga sa Diyos at sa Kordero, at walang nasumpungang kabulaanan sa kanilang mga bibig; sila ay walang dungis.” (Apocalipsis 14:4, 5) Ang pagiging “mga birhen” ng 144,000 ay hindi naman nangangahulugang talagang walang literal na asawa ang mga miyembro ng uring ito. Sinulatan ni apostol Pablo ang mga Kristiyano na may makalangit na pagtawag at sinabi na bagaman may mga bentaha ang pagiging walang asawa ng isang Kristiyano, ang pag-aasawa ay makabubuti sa ilang kalagayan. (1 Corinto 7:1, 2, 36, 37) Ang katangi-tangi sa uring ito ay ang kanilang pagiging birhen sa espirituwal. Iniiwasan nila ang espirituwal na pangangalunya sa makasanlibutang pulitika at huwad na relihiyon. (Santiago 4:4; Apocalipsis 17:5) Bilang pakakasalang kasintahan ni Kristo, napanatili nila ang kanilang sarili na wagas, “walang dungis sa gitna ng isang liko at pilipit na salinlahi.”​—Filipos 2:15.

13. Bakit angkop ang 144,000 bilang kasintahang babae para kay Jesu-Kristo, at paano sila “patuloy na sumusunod sa Kordero saanman siya pumaroon”?

¹³ Karagdagan pa, “walang nasumpungang kabulaanan sa kanilang mga bibig.” Sa bagay na ito, katulad sila ng kanilang Hari, si Jesu-Kristo. Bilang sakdal na tao, “hindi siya nakagawa ng kasalanan, ni kinasumpungan man ng panlilinlang ang kaniyang bibig.” (1 Pedro 2:21, 22) Sa pagiging kapuwa walang dungis at tapat, ang 144,000 ay nakahandang gaya ng isang malinis na kasintahang babae para sa dakilang Mataas na Saserdote ni Jehova. Noong nasa lupa si Jesus, inanyayahan niya ang mga taong may matuwid na puso na sumunod sa kaniya. (Marcos 8:34; 10:21; Juan 1:43) Tinularan ng mga tumugon ang kaniyang paraan ng pamumuhay at sumunod sa kaniyang mga turo. Kaya sa panahon ng kanilang makalupang landasin, patuloy silang “sumusunod sa Kordero saanman siya pumaroon” habang pinapatnubayan niya sila sa sanlibutan ni Satanas.

14. (a) Paano masasabing “mga unang bunga sa Diyos at sa Kordero” ang 144,000? (b) Sa anong diwa mga unang bunga rin ang malaking pulutong?

¹⁴ Ang 144,000 ay “binili mula sa lupa,” “binili mula sa sangkatauhan.” Inaampon sila bilang mga anak ng Diyos, at kapag binuhay-muli sila, hindi na sila basta mga taong may laman at dugo. Gaya ng sinasabi sa talata 4, nagiging “mga unang bunga [sila] sa Diyos at sa Kordero.” Totoo, noong unang siglo, si Jesus ang “unang bunga niyaong mga natulog na sa kamatayan.” (1 Corinto 15:20, 23) Subalit ang 144,000 ay “isang uri ng mga unang bunga” ng di-sakdal na sangkatauhan, na binili sa pamamagitan ng hain ni Jesus. (Santiago 1:18) Gayunman, hindi lamang sila ang bungang titipunin mula sa sangkatauhan. Naipakita na ng aklat ng Apocalipsis ang tungkol sa pag-aani ng di-mabilang na malaking pulutong na sumisigaw sa isang malakas na tinig: “Ang kaligtasan ay utang namin sa ating Diyos, na nakaupo sa trono, at sa Kordero.” Ang malaking pulutong na ito ay makaliligtas sa malaking kapighatian, at habang pinagiginhawa sila ng “mga bukal ng mga tubig ng buhay,” aakayin sila tungo sa kasakdalan bilang tao sa lupa. Ilang panahon pagkaraan ng malaking kapighatian, mawawalan ng laman ang Hades, at milyun-milyon pang tao ang bubuhaying-muli upang magkaroon ng pagkakataong uminom mula sa gayunding mga tubig ng buhay. Dahil dito, wasto lamang na tawaging mga unang bunga mula sa ibang tupa ang malaking pulutong​—sila ang unang ‘naglaba ng kanilang mahahabang damit at pinaputi ang mga iyon sa dugo ng Kordero’ at may pag-asang mabuhay magpakailanman sa lupa.​—Apocalipsis 7:9, 10, 14, 17; 20:12, 13.

15. Ano ang pagkakatulad ng tatlong iba’t ibang unang bunga sa mga kapistahang ipinagdiwang sa ilalim ng Kautusang Mosaiko?

¹⁵ Ang tatlong unang bungang ito (si Jesu-Kristo, ang 144,000, at ang malaking pulutong) ay may kapansin-pansing pagkakatulad sa mga kapistahang ipinagdiwang ayon sa sinaunang Kautusang Mosaiko. Tuwing Nisan 16, sa Kapistahan ng mga Tinapay na Walang Pampaalsa, isang tungkos ng mga unang bunga ng inaning sebada ang inihahandog kay Jehova. (Levitico 23:6-14) Nisan 16 nang buhaying-muli si Jesus mula sa mga patay. Sa ika-50 araw mula Nisan 16, sa ikatlong buwan, ipinagdiriwang ng mga Israelita ang kapistahan ng pag-aani ng mga unang hinog na bunga ng trigo. (Exodo 23:16; Levitico 23:15, 16) Nang maglaon, ang kapistahang ito ay tinawag na Pentecostes (mula sa salitang Griego na nangangahulugang “ikalimampu”), at Pentecostes 33 C.E. nga noon nang pahiran ng banal na espiritu ang unang mga miyembro ng 144,000. Panghuli, sa ikapitong buwan kapag natipon na ang buong ani, idinaraos naman ang Kapistahan ng mga Kubol, isang panahon ng maligayang pagpapasalamat kung kailan ang mga Israelita ay isang-linggong tatahan sa mga kubol na yari sa mga sanga ng palma, bukod pa sa ibang materyales. (Levitico 23:33-43) Sa katulad na paraan, ang malaking pulutong, na bahagi ng dakilang pagtitipon, ay nag-uukol ng pasasalamat sa harap ng trono na may “mga sanga ng palma sa kanilang mga kamay.”​—Apocalipsis 7:9.

Paghahayag ng Walang-Hanggang Mabuting Balita

16, 17. (a) Saan nakita ni Juan na lumilipad ang isang anghel, at ano ang inihahayag ng anghel? (b) Sino ang sangkot sa gawaing pangangaral hinggil sa Kaharian, at anong mga karanasan ang nagpapatunay rito?

¹⁶ Isinusulat ngayon ni Juan: “At nakakita ako ng isa pang anghel na lumilipad sa kalagitnaan ng langit, at mayroon siyang walang-hanggang mabuting balita na ipahahayag bilang masayang pabalita doon sa mga tumatahan sa lupa, at sa bawat bansa at tribo at wika at bayan, na nagsasabi sa malakas na tinig: ‘Matakot kayo sa Diyos at magbigay sa kaniya ng kaluwalhatian, sapagkat dumating na ang oras ng paghatol niya, kaya sambahin ninyo ang Isa na gumawa ng langit at ng lupa at dagat at mga bukal ng mga tubig.’” (Apocalipsis 14:6, 7) Lumilipad ang anghel sa “kalagitnaan ng langit,” ang dakong nililiparan ng mga ibon. (Ihambing ang Apocalipsis 19:17.) Kaya maaaring marinig sa buong globo ang kaniyang tinig. Daig pa ng pandaigdig na paghahayag ng anghel na ito ang pinakamalayong naaabot ng alinmang pagsasahimpapawid ng balita sa telebisyon!

¹⁷ Ang lahat ay hinihimok na matakot, hindi sa mabangis na hayop at sa larawan nito, kundi kay Jehova, na hindi maihahambing ang kapangyarihan sa alinmang makasagisag na hayop na kontrolado ni Satanas. Aba, si Jehova ang lumalang ng langit at lupa, at panahon na ngayon upang hatulan niya ang lupa! (Ihambing ang Genesis 1:1; Apocalipsis 11:18.) Noong nasa lupa si Jesus, humula siya tungkol sa ating panahon: “At ang mabuting balitang ito ng kaharian ay ipangangaral sa buong tinatahanang lupa bilang patotoo sa lahat ng mga bansa; at kung magkagayon ay darating ang wakas.” (Mateo 24:14) Ginagampanan ng kongregasyon ng mga pinahirang Kristiyano ang atas na ito. (1 Corinto 9:16; Efeso 6:15) Isinisiwalat dito ng Apocalipsis na sangkot din sa gawaing ito ng pangangaral ang di-nakikitang mga anghel. Napakalimit makita ang patnubay ng mga anghel sa pag-akay sa isang Saksi ni Jehova tungo sa tahanan ng isang namimighating kaluluwa na nananabik, at madalas ay nananalangin pa nga, ukol sa espirituwal na tulong!

18. Ayon sa anghel na lumilipad sa kalagitnaan ng langit, dumating na ang oras ukol sa ano, at sino ang gagawa ng karagdagan pang mga kapahayagan?

¹⁸ Gaya ng ipinahayag ng anghel na lumilipad sa kalagitnaan ng langit, dumating na ang oras ng paghatol. Anong hatol ang igagawad ngayon ng Diyos? Mangingilabot ang mga makaririnig sa mga kapahayagang isisiwalat ngayon ng ikalawa, ikatlo, ikaapat, at ikalimang anghel.​—Jeremias 19:3.

1. Ano ang ipinahahayag ng ikalawang anghel, at sino ang Babilonyang Dakila?

ORAS na ng paghatol ng Diyos! Kung gayon pakinggan ang banal na mensahe: “At isa pa, ang ikalawang anghel, ang sumunod, na nagsasabi: ‘Siya ay bumagsak na! Ang Babilonyang Dakila ay bumagsak na, siya na nagpainom sa lahat ng bansa ng alak ng galit ng kaniyang pakikiapid!’” (Apocalipsis 14:8) Sa kauna-unahang pagkakataon, itinutuon ng Apocalipsis ang pansin sa Babilonyang Dakila. Sa dakong huli, ilalarawan siya sa kabanata 17 bilang isang mapang-akit na patutot. Sino siya? Gaya ng makikita natin, isa siyang pangglobong imperyo, nauugnay siya sa relihiyon, at siya ang huwad na sistemang ginagamit ni Satanas sa pakikipaglaban sa binhi ng babae ng Diyos. (Apocalipsis 12:17) Ang Babilonyang Dakila ay ang buong pandaigdig na imperyo ng huwad na relihiyon. Sakop niya ang lahat ng relihiyon na nagtataguyod ng relihiyosong mga turo at kaugalian ng sinaunang Babilonya at nagpapamalas ng kaniyang espiritu.

2. (a) Paano nangalat sa buong lupa ang maka-Babilonyang relihiyon? (b) Ano ang pinakaprominenteng bahagi ng Babilonyang Dakila, at kailan ito lumitaw bilang isang makapangyarihang organisasyon?

² Sa Babilonya, ginulo ni Jehova ang mga wika ng mga nagtangkang magtayo ng Tore ng Babel, mahigit 4,000 taon na ngayon ang nakararaan. Nangalat hanggang sa mga dulo ng lupa ang iba’t ibang grupo na may kani-kaniyang wika, at dala-dala nila ang mga apostatang paniniwala at kaugalian na siyang saligan ng karamihan ng relihiyon sa ngayon. (Genesis 11:1-9) Ang Babilonyang Dakila ang relihiyosong bahagi ng organisasyon ni Satanas. (Ihambing ang Juan 8:43-47.) Ang pinakaprominenteng bahagi nito sa ngayon ay ang apostatang Sangkakristiyanuhan, na lumitaw bilang isang makapangyarihan at tampalasang organisasyon noong ikaapat na siglo pagkaraan ng panahon ni Kristo, na may mga doktrina at pormalismong halaw, hindi sa Bibliya, kundi sa kalakhang bahagi ay sa relihiyong maka-Babilonya.​—2 Tesalonica 2:3-12.

3. Sa anong diwa masasabing bumagsak na ang Babilonyang Dakila?

³ Baka itanong mo, ‘Yamang malakas pa rin ang impluwensiya ng relihiyon sa lupa, bakit inihahayag ng anghel na bumagsak na ang Babilonyang Dakila?’ Buweno, ano ba ang naging resulta pagkaraan ng 539 B.C.E. noong bumagsak ang sinaunang Babilonya? Aba, pinalaya ang Israel upang makabalik ito sa kaniyang sariling lupain at maisauli ang tunay na pagsamba roon! Kaya ang pagsasauli sa espirituwal na Israel noong 1919 tungo sa maningning na kasaganaan sa espirituwal, na nagpapatuloy at lumalawak hanggang sa ngayon, ay patunay na bumagsak nga ang Babilonyang Dakila nang taóng iyon. Wala na siyang kapangyarihan upang pigilin pa ang bayan ng Diyos. Bukod diyan, nagkaroon ng matinding sigalot sa pagitan ng kaniya mismong mga miyembro. Mula noong 1919, nailantad nang malawakan ang kaniyang katiwalian, pandaraya, at imoralidad. Sa kalakhang bahagi ng Europa, kakaunti na lamang ang nagsisimba, at sa ilang sosyalistang bansa, ang relihiyon ay itinuturing na “opyo ng bayan.” Naging kahiya-hiya ang Babilonyang Dakila sa paningin ng lahat ng umiibig sa Salita ng katotohanan ng Diyos at malapit na siyang bitayin, wika nga, upang mailapat ang matuwid na hatol ni Jehova sa kaniya.

Ang Kahiya-hiyang Pagbagsak ng Babilonya

4-6. Sa anong paraan ‘pinainom ng Babilonyang Dakila ang lahat ng bansa ng alak ng galit ng kaniyang pakikiapid’?

⁴ Suriin natin nang mas detalyado ang mga pangyayaring nasa likod ng kahiya-hiyang pagbagsak ng Babilonyang Dakila. Sinasabi sa atin dito ng anghel na ang “Babilonyang Dakila . . . [ang] nagpainom sa lahat ng bansa ng alak ng galit ng kaniyang pakikiapid.” Ano ang kahulugan nito? May kinalaman ito sa pananakop. Halimbawa, sinabi ni Jehova kay Jeremias: “Kunin mo ang kopang ito ng alak ng pagngangalit mula sa aking kamay, at ipainom mo ito sa lahat ng mga bansa na pagsusuguan ko sa iyo. At sila ay iinom at magpapasuray-suray at kikilos na gaya ng mga taong baliw dahil sa tabak na isusugo ko sa kanila.” (Jeremias 25:15, 16) Noong ikaanim at ikapitong siglo B.C.E., ginamit ni Jehova ang sinaunang Babilonya upang ibuhos ang makasagisag na kopa ng kapighatian na dapat inumin ng maraming bansa, kasama na ang apostatang Juda, anupat maging ang kaniyang sariling bayan ay naging tapon. Pagkatapos nito, bumagsak din ang Babilonya sapagkat dinakila ng kaniyang hari ang kaniyang sarili laban kay Jehova, ang “Panginoon ng langit.”​—Daniel 5:23.

⁵ Nanakop din ang Babilonyang Dakila, subalit sa pangkalahatan, mas tuso ang kaniyang pamamaraan. ‘Pinainom niya ang lahat ng bansa’ sa pamamagitan ng panghalina ng isang patutot, na nakiapid sa kanila sa relihiyosong paraan. Nirahuyo niya ang pulitikal na mga tagapamahala upang makipag-alyansa at makipagkaibigan sa kaniya. Sa pamamagitan ng mga relihiyosong panggayuma, nagpakana siya ng pulitikal, komersiyal, at pang-ekonomiyang paniniil. Nanulsol siya ng relihiyosong pag-uusig at relihiyosong mga digmaan at krusada, pati na ng pambansang mga digmaan, para lamang sa pulitikal at komersiyal na mga layunin. At pinabanal niya ang mga digmaang ito sa pagsasabing kalooban ito ng Diyos.

⁶ Alam ng marami na sangkot ang relihiyon sa mga digmaan at pulitika ng ika-20 siglo​—gaya ng Shinto sa Hapon, Hinduismo sa India, Budismo sa Vietnam, “Kristiyanismo” sa Hilagang Ireland at Latin Amerika, bukod pa sa iba​—at huwag nating kaliligtaan ang pananagutan ng mga kapelyan ng mga hukbo sa magkabilang panig na humikayat sa mga kabataang lalaki na magpatayan sa isa’t isa sa dalawang digmaang pandaigdig. Isang tipikal na halimbawa ng talamak na pakikiapid ng Babilonyang Dakila ang naging papel niya sa Gera Sibil ng Espanya noong 1936-39, kung saan di-kukulangin sa 600,000 katao ang nasawi. Pinasimunuan ng mga tagasuporta ng Katolikong klero at ng kanilang mga kaalyado ang pagdanak na ito ng dugo, dahil na rin sa banta ng legal na pamahalaan ng Espanya sa kayamanan at katayuan ng simbahan.

7. Sino ang pangunahing puntirya ng Babilonyang Dakila, at anu-anong pamamaraan ang ginagamit niya laban dito?

⁷ Yamang ang Babilonyang Dakila ang relihiyosong bahagi ng binhi ni Satanas, noon pa man ay pangunahin na niyang puntirya ang “babae” ni Jehova, ang “Jerusalem sa itaas.” Noong unang siglo, ang kongregasyon ng mga pinahirang Kristiyano ay maliwanag na nakilala bilang binhi ng babae. (Genesis 3:15; Galacia 3:29; 4:26) Pinagsikapan ng Babilonyang Dakila na daigin ang malinis na kongregasyong iyon sa pamamagitan ng paghikayat dito na makibahagi sa relihiyosong pakikiapid. Nagbabala ang mga apostol na sina Pablo at Pedro na marami ang madaraig at malaking apostasya ang ibubunga nito. (Gawa 20:29, 30; 2 Pedro 2:1-3) Ipinahiwatig ng mga mensahe ni Jesus sa pitong kongregasyon na sa pagtatapos ng buhay ni Juan, malaki-laki na ang nagawa ng Babilonyang Dakila sa pagsisikap niyang pasamain ang mga ito. (Apocalipsis 2:6, 14, 15, 20-23) Subalit naipakita na ni Jesus na may hangganan ang magagawa nito.