magiging isang mangangalunya kung muli itong mag-aasawa.​—Ro 7:2, 3; 1Co 7:39.

“Makaharing Kautusan.” Wasto lamang na ang “makaharing kautusan” ay maging prominente at mahalaga sa gitna ng iba pang mga kautusan na umuugit sa mga kaugnayan ng isang hari sa mga tao. (San 2:8) Pag-ibig ang buod ng tipang Kautusan; at ang kautusang “iibigin mo ang iyong kapuwa gaya ng iyong sarili” (ang makaharing kautusan) ang ikalawa sa mga utos kung saan nakasalalay ang buong Kautusan at ang mga Propeta. (Mat 22:37-40) Bagaman wala sa ilalim ng tipang Kautusan, ang mga Kristiyano ay sakop ng kautusan ng Haring si Jehova at ng kaniyang Anak, ang Haring si Jesu-Kristo, may kaugnayan sa bagong tipan.

Tingnan ang PANAHON NG KAWAKASAN.

Isang tao na naglilingkod sa isang hukbo. Sa Hebreong Kasulatan, ang mga tauhan ng militar ay kadalasang tinutukoy nang eksakto ayon sa espesipikong tungkulin na ginagampanan nila: mga kabalyero (Exo 14:9), mga mananakbo (1Sa 22:17), mga tagapagpahilagpos (2Ha 3:25), mga lalaking humahawak ng sibat at kalasag (2Cr 25:5), mga mamamana (2Cr 35:23; Job 16:13), o mga mambubusog (Isa 21:17). Ang salitang Griego para sa “kawal” ay stra·ti·oʹtes.​—Tingnan ang HUKBO, I.

Noong panahon ng pamumuno ng Roma sa Judea, karaniwan lamang na makakita ng mga kawal doon. Yamang sinabi ng isang opisyal ng hukbo sa Capernaum: “Sapagkat ako . . . ay . . . may mga kawal sa ilalim ko,” ipinahihiwatig nito na may mga kawal na nakahimpil doon sa ilalim ng kaniyang pamamahala. (Mat 8:5-9) May mga hukbong Romano na nakahimpil sa Tore ng Antonia sa Jerusalem, na nagsilbing isang sentro ng pagkontrol sa mga Judio. Nang dumalaw si Pablo sa Jerusalem sa huling pagkakataon, iniligtas siya ng kumandante ng militar doon mula sa mga mang-uumog, at muli na naman noong sumunod na araw dahil sa panggugulo ng mga Pariseo at mga Saduceo. (Gaw 21:30-35; 22:23, 24; 23:10) Nang masiwalat ang isang pakana laban sa buhay ni Pablo, naglaan ang kumandante ng mga tagapaghatid na binubuo ng 70 mangangabayo, 200 kawal, at 200 maninibat upang dalhin si Pablo hanggang sa Antipatris, anupat mula roon ay patuloy siyang sasamahan ng mga mangangabayo hanggang sa Cesarea.​—Gaw 23:12-33.

Mga Kawal na Judio. Noon ay mayroon ding mga kawal na Judio, kabilang dito yaong mga lumapit kay Juan na Tagapagbautismo at nagtanong, “Ano ang aming gagawin?” Posibleng nagsisiyasat ang mga ito gaya ng ginagawa ng mga pulis, lalo na may kaugnayan sa mga kaugalian o sa paniningil ng buwis.​—Luc 3:12-14.

Noong Patayin at Ilibing si Jesus. Mga kawal na Romano ang ginamit sa pagpatay kay Jesus, yamang ibinigay siya sa Romanong gobernador, anupat pinaratangan siya ng sedisyon laban sa Roma. Lubha siyang hinamak ng mga kawal na ito, anupat nilibak siya, dinuraan siya, at sinaktan siya bago nila siya dinala upang ibayubay. (Mat 27:27-36; Ju 18:3, 12; 19:32-34) Pinaghati-hatian nila sa kanilang sarili ang kaniyang mga panlabas na kasuutan at pinagpalabunutan nila ang kaniyang panloob na kasuutan. Maliwanag na apat na kawal ang ginamit mula sa hukbo na nagbayubay kay Jesus. (Ju 19:23, 24) Palibhasa’y namasdan ang mga kababalaghang naganap at ang mga kalagayan noong mamatay si Jesus, sinabi ng opisyal ng hukbo na nangasiwa sa pagpatay: “Tiyak na ang taong ito ang Anak ng Diyos.” (Mar 15:33-39) Mga kawal na Romano rin ang inilagay bilang mga bantay sa libingan ni Jesus. (Mat 27:62-66) Kung ang mga bantay na ito ay mga Judiong pulis ng templo, hindi na sana ipinakipag-usap pa ng mga Judio ang bagay na ito kay Pilato. Gayundin, ipinangako ng mga punong saserdote na aayusin nila sa gobernador ang mga bagay-bagay kung maririnig nito ang tungkol sa pagkawala ng katawan ni Jesus.​—Mat 28:14.

Ang Unang Kristiyanong Gentil. Pagkaraan ng mga tatlo at kalahating taon, isang kawal na Romano, isang senturyon, ang nagsugo ng dalawa sa kaniyang mga tagapaglingkod sa bahay at ng “isang taimtim na kawal” upang anyayahan si Pedro sa Cesarea. Habang nangangaral pa sa kanila si Pedro, si Cornelio at ang kaniyang sambahayan, walang alinlangang kabilang yaong “taimtim na kawal” na naglilingkod sa kaniya, ay binuhusan ng banal na espiritu at naging ang unang mga miyembro ng kongregasyong Kristiyano na kinuha mula sa mga Gentil.​—Gaw 10:1, 7, 44-48.

Pagpapalaya kay Pedro. Nang maglaon, inaresto ang apostol na si Pedro sa utos ni Herodes Agripa I anupat ibinilanggo siya at pinabantayan sa apat na rilyebo ng tig-aapat na kawal. Sa bawat rilyebo, dalawang kawal na bantay ang nagbabantay sa pinto ng bilangguan habang dalawa naman ang personal na nagbabantay kay Pedro, na nakatanikala sa kanila, isa sa magkabilang panig. Isang anghel ang nagpakita nang gabing iyon, kinalag nito ang mga tanikala ni Pedro at pinalaya siya mula sa bilangguan. Dahil dito, nagkaroon ng kaguluhan sa gitna ng mga kawal, at matapos siyasatin ni Herodes ang mga bantay na may pananagutan dito, iniutos niya na “dalhin sila upang maparusahan,” malamang ay upang patayin ayon sa kaugaliang Romano.​—Gaw 12:4-10, 18, 19.

Nagpakita ng Kabaitan kay Pablo. Nang ang apostol na si Pablo ay dalhin sa Roma lulan ng isang barko dahil sa kaniyang pag-apela kay Cesar,