Si Lot ay kasama ng tiyuhin niyang si Abraham sa Canaan. Dumami nang dumami ang mga alagang hayop nina Abraham at Lot kaya halos hindi na sila magkasya sa lupain. Sinabi ni Abraham kay Lot: ‘Parang masikip na tayo dito. Pumili ka ng lugar na gusto mo, at doon naman ako sa lugar na hindi mo napili.’ Napakabait ni Abraham, ’di ba?

Nakakita si Lot ng magandang lugar malapit sa lunsod na tinatawag na Sodoma. Maraming tubig doon at maberde ang mga damo. Kaya iyon ang pinili niya at lumipat sila doon.

Masasamang tao ang mga taga-Sodoma at ang mga nasa kalapit na lunsod ng Gomorra. Sa sobrang samâ nila, nagdesisyon si Jehova na wasakin ang mga lunsod na iyon. Pero gusto ng Diyos na iligtas si Lot at ang pamilya nito, kaya nagpadala siya ng dalawang anghel para sabihin sa kanila: ‘Dali! Umalis na kayo sa lunsod na ito! Wawasakin ito ni Jehova.’

Ayaw pang umalis agad ni Lot. Kaya hinila ng mga anghel si Lot, ang asawa niya, at ang dalawa niyang anak na babae palabas ng lunsod, at sinabi: ‘Takbo! Tumakas kayo, at huwag kayong lilingon. Kapag lumingon kayo, mamamatay kayo!’

Pagdating nila sa lunsod ng Zoar, nagpaulan si Jehova ng apoy at asupre sa Sodoma at Gomorra. Wasák na wasák ang dalawang lunsod na iyon. Hindi nakinig kay Jehova ang asawa ni Lot. Lumingon siya, at naging haliging asin! Pero nakaligtas si Lot at ang mga anak niya dahil sumunod sila kay Jehova. Siguradong nalungkot sila dahil hindi nakinig ang asawa ni Lot. Pero masaya pa rin sila kasi sinunod nila ang mga utos ni Jehova.

Tinuruan ni Abraham ang anak niyang si Isaac na mahalin si Jehova at magtiwala sa mga pangako ni Jehova. Pero noong mga 25 taon na si Isaac, may hiniling si Jehova kay Abraham na napakahirap gawin. Ano kaya iyon?

Sinabi ng Diyos kay Abraham: ‘Isama mo ang iyong kaisa-isang anak at ihandog siya bilang hain sa isang bundok sa Moria.’ Hindi alam ni Abraham kung bakit ipinapagawa iyon ni Jehova sa kaniya. Pero sumunod pa rin siya.

Kinaumagahan, isinama ni Abraham si Isaac at ang dalawang tagapaglingkod niya at naglakbay sila papuntang Moria. Pagkalipas ng tatlong araw, natanaw na nila ang bundok. Sinabi ni Abraham sa mga tagapaglingkod na maiwan at maghintay pero sila ni Isaac ay pupunta sa bundok para maghandog ng hain. Ipinapasan ni Abraham kay Isaac ang mga kahoy, at nagdala si Abraham ng patalim. Nagtanong si Isaac sa kaniyang ama: ‘Nasaan po ang hayop na ihahain natin?’ Sumagot si Abraham: ‘Anak, si Jehova ang magbibigay nito.’

Pagdating nila sa bundok, gumawa sila ng altar. ’Tapos, tinalian ni Abraham ang mga kamay at paa ni Isaac at inihiga ito sa altar.

Kinuha ni Abraham ang patalim. Nang sandaling iyon, sumigaw ang anghel ni Jehova mula sa langit: ‘Abraham! Huwag mong saktan ang bata! Alam ko na ngayon na may pananampalataya ka sa Diyos kasi handa mong ihain ang iyong anak.’ Pagkatapos, nakita ni Abraham ang isang barakong tupa na ang mga sungay ay nasabit sa mga sanga. Kinalagan niya agad si Isaac at inihain ang tupa.

Mula noon, naging kaibigan na ni Jehova si Abraham. Alam mo ba kung bakit? Sinusunod kasi ni Abraham ang lahat ng ipagawa sa kaniya ni Jehova, kahit hindi niya ito naiintindihan.

Inulit ni Jehova ang pangako niya kay Abraham: ‘Pagpapalain kita, at pararamihin ko ang iyong mga anak.’ Ibig sabihin, magiging maganda ang buhay ng lahat ng mabuting tao dahil sa pamilya ni Abraham.