“Olgeta han bilong mi i no karim kaikai, [Papa bilong mi] i save rausim. Na olgeta han i karim kaikai, em i save klinim na bai em i ken karim planti kaikai moa. . . . Han bilong rop wain i no inap karim kaikai long em yet, nogat, em i mas pas yet long rop. Olsem tasol yupela tu i no inap karim kaikai sapos yupela i no pas long mi. Mi rop wain, na yupela ol han bilong en.”—Jon 15:2-5.

Jisas i tok: “Man i pas yet long mi na mi pas long em, dispela man i save karim planti kaikai. Sapos yupela i no pas long mi, yupela i no inap mekim wanpela samting.” Ol “han bilong rop wain” em ol gutpela disaipel bilong Jisas na ol i mas karim planti kaikai. Ol i mas bihainim ol pasin bilong Jisas, givim bel tru long autim tok bilong Kingdom Bilong God, na helpim planti manmeri moa long kamap disaipel. Olsem wanem sapos wanpela disaipel i no pas gut wantaim Jisas na em i no karim kaikai? Jisas i tok: “Sapos man i no pas yet long mi, em bai kamap olsem han bilong rop wain ol i rausim.” Na em i tok moa: “Sapos yupela i pas yet long mi na tok bilong mi i stap insait yet long yupela, orait wanem wanem samting yupela i askim long en, em bai kamap olsem yupela i tok.”—Jon 15:5-7.