34 Yakup giysisini yırttı, beline çul* sarıp günlerce oğlu için yas tuttu. 35 Bütün oğulları ve kızları onu teselli etmeye çalışıyordu, fakat o teselli edilmek istemiyordu. Şöyle diyordu: “Mezara* gireceğim+ güne dek oğlum için yas tutacağım.” Ve Yakup oğlu için gözyaşı dökmeye devam etti.

36 Babaları Yakup şöyle feryat etti: “Çocuklarımı benden aldınız!+ Yusuf yok,+ Şimeon yok,+ şimdi de Benyamin’i götüreceksiniz. Bunca şey neden benim başıma geliyor?”

30 İsrail, Yusuf’a şöyle dedi: “Yüzünü gördüm, yaşadığını biliyorum ya, artık huzur içinde ölebilirim.”