8 O zaman tek başıma kaldım. Bu muhteşem görüntüden ötürü benzim solmuş ve gücüm tükenmişti. Hiç halim kalmamıştı.+ 9 Sonra onun sesini duydum, ama o anda yere yığılıp yüzükoyun derin bir uykuya daldım.+ 10 Sonra bana bir el dokundu;+ beni hafifçe sarsarak uyandırdı ve yavaş yavaş ellerimin ve dizlerimin üzerine kaldırdı.

7 Fakat ansızın Yehova’nın* meleği belirdi+ ve hücreyi bir ışık kapladı. Melek Petrus’u dürterek uyandırdı, “Çabuk kalk!” dedi. Petrus’un ellerindeki zincirler çözülüp yere düştü.+