6 Ömrüm hızla* geçip gidiyor,+

Günlerim umutsuzluk içinde tükeniyor.+

14 “İnsan ki, kadından doğar,

Ömrü kısadır,+ sıkıntıya doyar.+

 2 Çiçek gibi açar, sonra da solar,*+

Gölge gibi kaybolup gider.+

 5 Evet, bana verdiğin hayat kısacık,+

Senin yanında ömrüm bir hiç,+

Ne kadar güvende gözükse de her insan yalnızca bir soluk.+ (Selah)

 6 İnsan ki bir gölge gibi geçip gider,

Boş yere çırpınıp durur,

Kime kalacağını bilmeden servet biriktirir.+

Kırlarda açan çiçek gibidir,+

16 Bir rüzgâr esince yok olur gider,

Sanki hiç var olmamış gibi.