2 O erkenden kalkar, şehir kapısına* giden yolun kenarında dururdu.+ Ne zaman davasını Kral’a götürmek isteyen+ bir adam görse onu yanına çağırır “Hangi şehirdensin?” diye sorardı. Adam da “Bu kulun İsrail’in filan kabilesinden” diye karşılık verirdi. 3 Abşalom ona “Bak, sen davanda haklısın. Fakat seni Kral adına dinleyecek kimse yok” derdi. 4 Sonra da şunları söylerdi: “Keşke ülkeye hâkim olarak beni atasalar. O zaman davası ya da şikâyeti olan bana gelirdi, ben de mutlaka hakkını arardım.”