7 İsa sözlerini bitirdikten sonra Kefernahum’a girdi. 2 O şehirde bir yüzbaşı vardı. Bu adamın çok sevdiği hizmetkârı ağır hastaydı, ölüm döşeğindeydi.+ 3 Yüzbaşı, İsa’yla ilgili haberleri duyunca Yahudilerin bazı ihtiyarlarını* ona gönderdi ve gelip hizmetkârını iyileştirmesini istedi. 4 İhtiyarlar İsa’ya gittiler ve tüm içtenlikleriyle ona yalvarıp şöyle dediler: “Yüzbaşı yapacağın iyiliği hak eden biridir, 5 çünkü milletimizi sever, hatta havramızı o yaptırdı.” 6 Bunun üzerine İsa onlarla birlikte gitti. Fakat eve yaklaştığı sırada, yüzbaşının arkadaşlarıyla karşılaştı. Yüzbaşı onlardan şu mesajı iletmelerini istemişti: “Efendim, zahmet edip gelme, çünkü ben seni çatımın altına kabul etmeye layık değilim.+ 7 Kendimi senin yanına gelmeye de layık görmedim. Sen bir söz söyle, hizmetkârım iyileşsin. 8 Çünkü ben de bir emir kuluyum, ayrıca benim de emrim altında askerler var. Birine ‘Git!’ derim gider, başka birine ‘Gel!’ derim gelir. Hizmetkârıma ‘Şunu yap!’ derim yapar.” 9 İsa adamın bu sözleri karşısında hayrete düştü. Peşinden gelen kalabalığa dönüp, “Size şunu söyleyeyim, böyle büyük bir imanı İsrail’de bile görmedim”+ dedi.