9 “Kalk, Sayda’nın Tsarefat şehrine git ve orada kal. Ben oradaki dul bir kadına sana yiyecek sağlamasını emredeceğim.”+ 10 İlya da kalkıp Tsarefat’a gitti. Şehrin girişine vardığında orada odun toplayan dul bir kadın vardı. İlya kadına seslenip “Ne olur bir kapta biraz su getir de içeyim” dedi.+

20 Yehova’ya şöyle yakardı: “Ey Tanrım Yehova,+ yanında misafir kaldığım bu dul kadının oğlunu öldürerek ona da mı zarar veriyorsun?” 21 Sonra üç defa çocuğun üzerine kapandı ve Yehova’ya yalvarıp “Tanrım Yehova, lütfen bu çocuğa yeniden can ver” dedi. 22 Yehova İlya’nın yakarışını dinledi+ ve çocuk canlanıp yaşama döndü.+ 23 İlya çocuğu damdaki odadan eve indirdi ve “Bak oğlun yaşıyor” diyerek annesine verdi.+

8 Bir gün Elişa Şunem’e+ gitti. Orada saygın bir kadın yaşıyordu, kadın evinde yemek yemesi için ona ısrar etti.+ Elişa ne zaman oradan geçse yemek yemek için ona uğrar oldu.

13 Sonra Elişa Gehazi’ye şöyle dedi: “Lütfen ona de ki, ‘Bizim için bunca zahmete girdin.+ Senin için ne yapabilirim?+ Kral’la ya da ordunun komutanıyla konuşmamı istediğin bir şey var mı?’”+ Fakat kadın “Bir sıkıntım yok, kendi halkımın arasında huzur içinde yaşıyorum” diye karşılık verdi. 14 Elişa Gehazi’ye “Onun için ne yapılabilir?” diye sordu. O zaman Gehazi şöyle söyledi: “Aslında kadının oğlu yok,+ kocası da yaşlı.” 15 Elişa hemen “Onu çağır” dedi. O da kadını çağırdı ve kadın kapıda durdu. 16 Elişa ona “Gelecek yıl bu zamanlarda kucağında bir oğlun olacak”+ deyince, kadın “Efendim, sen Tanrı’nın hizmetkârısın, bu kuluna yalan söyleme” diye karşılık verdi.

17 Ancak kadın Elişa’nın dediği gibi hamile kaldı ve ertesi yıl o zamanlarda bir erkek çocuk doğurdu.