2 Bir gün İbrahim, sahip olduğu her şeyden sorumlu olan en eski* hizmetkârına+ şöyle dedi: “Bana yemin etmeni istiyorum,* 3 aralarında yaşadığım Kenanlılardan oğluma kız almayacaksın.+ Göklerin ve yerin Tanrısı Yehova’nın önünde bana bunun için yemin et.

3 Evlilik yoluyla onlarla akraba olmayacaksınız. Kızlarınızı onların oğullarına vermeyeceksiniz, onların kızlarını da oğullarınıza almayacaksınız.+ 4 Yoksa çocuklarınızı Tanrı’nın yolunda yürümekten vazgeçirirler ve çocuklarınız başka tanrılara kulluk eder.+ O zaman Yehova öfkelenip sizi hemen yok eder.+

25 O adamları azarlayıp lanet ettim, bazılarını dövüp+ saçlarını* yoldum. Şöyle dedim: “Tanrı’nın adıyla yemin edin, onların oğullarına kız vermeyeceksiniz ve oğullarınıza ya da kendinize onlardan kız almayacaksınız.+ 26 İsrail Kralı Süleyman bunlar yüzünden günah işlemedi mi? Milletler arasında onun gibi bir kral yoktu.+ Tanrısı onu çok seviyordu,+ bunun için onu tüm İsrail’in kralı yapmıştı. Fakat yabancı kadınlar onu bile günaha sürüklediler.+

14 İnancımızı paylaşmayanlarla dengesiz bir boyunduruğa* girmeyin.+ Çünkü doğrulukla kanunsuzluk* arasında nasıl bir ortaklık olabilir?+ Ya da ışığın karanlıkla paylaştığı ne olabilir?+