“Karıncaya Git”
KRAL Süleyman: “Ey tembel karıncaya git; onun yollarına bak da hikmetli ol” diye yazdı. Tembel bir insan—veya herhangi bir kişi—karıncadan ne öğrenebilir? Süleyman devamen şöyle yazdı: “Onun üzerine baş, gözcü, ve hükümdar yokken yazın ekmeğini hazırlar, biçim zamanında yiyeceğini toplar.”—Süleymanın Meselleri 6:6-8.
Hikmetli kral, anlaşıldığı kadarı ile hasatçı karıncadan bahsetmektedir. Diğer pek çok ülkede olduğu gibi, İsrail’de de hasatçı bir karıncanın hemen hemen kendi büyüklüğündeki bir tohumu telaşla taşıdığını görmek olağan bir manzaradır. (Sol üst resim) Karıncalar, yiyeceklerini bir araya getirerek yeraltı mahzenlerine depolarlar.
“Tahıl ambarları” yeraltında olduğundan, yağmur mevsimi boyunca oldukça nemli bir hale gelebilir ve hiçbir müdahalede bulunulmazsa, tohumlar tomurcuklanır ve küflenmeye yüz tutar. Böylece karıncalara yapılacak ek bir iş daha çıkar. Güneş doğar doğmaz işçi karıncalar, açık havada kurumaları için tohumları toprak üzerine çıkarırlar. (Üst resim) Ve güneş batmadan önce, karıncalar tüm tohumları geri taşımak zorundadırlar. Bazı karıncalar, tohumu toplar toplamaz veya tomurcuklanmaya başlayınca, tohumun tomurcuklanan ucunu koparmayı düşünecek kadar akıllıdırlar.
Karıncaların işi sadece yiyecek hazırlığından ibaret değildir. Aynı zamanda daha küçük olanlarla da ilgilenmek yükümlülüğü altındadırlar. Yumurtalar yoğun kümeler haline getirilmelidir. Yumurtadan çıkan larvalar beslenmelidir. Henüz kurtçuk halinde olan karıncalarla da ilgilenmek gerekir. Bazı karıncalar havalandırma görevini bile üstlenirler. Gün boyunca havanın çok ısındığı zamanlarda, kurtçuk halindeki karıncaları yerin altındaki yuvanın derinliklerine taşırlar. Akşam serinliği yaklaştığında ise, kurtçukları tekrar yukarı taşırlar. Ne kadar çok iş var, öyle değil mi?
Karınca kolonisi büyüdükçe, yeni yeni odaların yapımı zorunlu hale gelir. İşçi karıncalar çenelerinin yardımı ile toprağı kazar ve dışarı taşırlar. Bunu genellikle, yağmurun ardından toprağın yumuşak olduğu zamanda yaparlar. Yeraltı tünellerinin ve odalarının duvarlarının ve tavanlarının yapımındaki mühendislik projeleri için toprağı “tuğlalar” oluşturacak şekilde biçimlendirirler.
Karıncalar tüm bunları, üzerlerinde “baş, gözcü ve hükümdar yokken” gerçekleştirirler. Ya Kraliçe? Kraliçe herhangi bir emir vermez. Sadece yumurtlama görevini yerine getirir ve koloninin annesi olma anlamında kraliçelik sıfatını taşır (üst resim). Yapılan işi kontrol edecek herhangi bir denetçi veya kendilerini yönlendirecek bir ustabaşı olmadan da işlerini ara vermeden, yorulmaksızın yaparlar. Bir karıncanın sabahın altısından gecenin onuna kadar çalıştığı görülmüştür.
Karıncayı izlerken, bundan bir ders alıyor musunuz? Başınızda biri olsun veya olmasın, çok çalışıp, işinizde ilerlemek üzere çaba harcıyor musunuz? (Süleymanın Meselleri 22:29) İşvereniniz bunu görmezse bile, uzun vadede bu çaba mükafatlandırıcıdır. Rahat bir vicdan ve şahsi tatmin duymanın mutluluğunu tadabilirsiniz. Süleyman’ın gözlemlediği gibi: “Az yesin yahut çok yesin, çalışan adamın uykusu tatlıdır.”—Vaiz 5:12.
Karıncadan öğreneceklerimiz bu kadarla da bitmez. Karıncaların çok çalışması, içgüdüseldir. Gerçekten de bazı karıncaların diğerlerinin geride bıraktığı izleri körlemesine izledikleri görüldü. Bu karıncalar sonuçta düşüp ölene kadar daireler çizerek sürekli dönerler.
Bazen siz de sürekli meşgul ve yorgun olduğunuzu fakat hiçbir yere varamadan kısır bir döngü içinde koşup durduğunuzu hisseder misiniz? Eğer öyle ise, ağır çalışmanızın gayesini gözden geçirmenin ve amaçlarınızın gerçek değerini tayin etmenin zamanı gelmiş demektir. Kral Süleyman’ın hikmetli nasihatini hatırlayın: “Allahtan kork, ve onun emirlerini tut; çünkü insanın bütün vazifesi budur.”—Vaiz 12:13.