İçtenlik—Tek Başına Yeterli mi?

İÇTENLİK günlük yaşamımızda gerçekten hoş bir nitelik mi? Bir sözlük “içtenlik” kelimesini “yapmacıklıktan ve ikiyüzlülükten uzaklık; dürüstlük; açıksözlülük; güvenilirlik” olarak tanımlıyor. Bu niteliğin, başkalarıyla iyi ilişkiler geliştirmekte yararlı olduğu açıktır. Resul Pavlus şu öğüdü verdi: “Her şeyde bedene göre olan efendilerinize, göze görünür hizmetle, insanı hoşnut edenler gibi değil, fakat yürek sadeliğile (tüm içtenliğinizle), Rabden korkarak itaat edin.” (Koloseliler 3:22) Kendisi için böyle içtenlikle çalışan birine kim değer vermez? Bugün içten davranan insanların iş bulup, bu işte kalma olasılıkları daha yüksektir.

Fakat içtenliği daha da hoş kılan Tanrı’yla olan ilişkimiz üzerindeki etkisidir. Eski İsrailliler kanunları dikkatle yerine getirip bayramları kutladıklarında, Tanrı’nın desteğini elde ettiler. Pavlus cemaatin temiz tutulması konusunu ele alırken İsa’nın takipçilerini şöyle teşvik etti: “Bunun için eski mayayla –kin ve kötülük mayasıyla– değil, içtenliğin ve dürüstlüğün mayasız ekmeğiyle bayram edelim.” (I. Korintoslular 5:8, YÇ) Tapınmamızın Tanrı tarafından kabul edilebilir olması için içtenlik sadece hoş değil, aynı zamanda yaşamsal bir niteliktir. Yine de tek başına yeterli olmadığına dikkat edin. Bu, doğrulukla tamamlanmalıdır.

Titanic gemisini yapanlar ve onun yolcuları, bu büyük yolcu gemisinin batmasının mümkün olmadığına içtenlikle inanmışlardı. Fakat o 1912’deki ilk seferinde bir buzdağına çarptı ve bu kazada 1.517 kişi hayatını kaybetti. Birinci yüzyıldaki Yahudiler de Tanrı’ya tapınma tarzlarının doğruluğuna mutlaka içtenlikle inanmışlardı; fakat gayretleri tam ‘bilgiye göre değildi.’ (Romalılar 10:2) Tanrı tarafından kabul edilmemiz için içten inançlarımız tam bilgiye dayanmalıdır. Yehova’nın Şahitleri Tanrı’ya içtenlikle ve doğrulukla hizmet etmenin neleri içerdiğini