OKUYUCULARIN SORULARI

Davut’un Mezmur 37:25’te ve İsa’nın Matta 6:33’te kayıtlı sözlerinden Yehova’nın, imanlı kullarını asla yiyecekten yoksun bırakmayacağını mı anlamalıyız?

Davut şöyle yazmıştı: “Doğru kişinin terk edildiğini, çocuklarının ekmek dilendiğini görmedim.” Aslında bu sözlerle, kendi yaşadıklarına dayanarak genel bir gerçeği dile getiriyordu. Tanrı’nın onunla her zaman ilgilendiğinin farkındaydı (Mezm. 37:25). Bununla birlikte Davut’un bu sözleri, Yehova’ya tapınan hiç kimsenin yokluk çekmediği ya da çekmeyeceği anlamına gelmiyor.

Davut hayatının bazı dönemlerinde büyük sıkıntılar yaşadı. Örneğin Saul’dan kaçtığı günlerde Davut’un yanındaki erzak çok azalmıştı ve başka birinden kendisi ve yanındaki adamlar için ekmek istemişti (1. Sam. 21:1-6). Davut bu durumda ekmek istemek zorunda kalmış olsa bile, Yehova’nın onu terk etmediğini biliyordu. Gerçekten de, Kutsal Kitabın hiçbir yerinde Davut’un ölmemek için yiyecek dilendiğini gösteren bir kayda rastlamayız.

İsa’nın Matta 6:33’teki sözleri, Krallığa yaşamında ilk yeri veren kişilerin ihtiyaçlarının Tanrı tarafından karşılanacağına dair güvence verir. Bu ayet şöyle der: “O halde, Tanrı’nın krallığına ve O’nun istediği doğruluğa yaşamınızda daima ilk yeri verin; o zaman tüm bu şeyler [yiyecek, içecek ve giyecek gibi şeyler] de size verilecektir.” Bununla birlikte İsa başka ayetlerde ‘kardeşlerinin’ zulüm nedeniyle açlık çekebileceğini de ima etmişti (Mat. 25:35, 37, 40). Örneğin elçi Pavlus bunu yaşamıştı. Onun zaman zaman aç ve susuz kaldığını okuyoruz (2. Kor. 11:27).

Yehova çeşitli şekillerde zulüm göreceğimizi söyler. O, bazı konularda yokluk çekmemize izin verebilir; böylece Şeytan’ın suçlamalarına verdiği cevapta bizim de bir payımız olabilir (Eyüp 2:3-5). Örneğin, Nazi toplama kamplarında bazı iman kardeşlerimizin zulüm nedeniyle hayatları tehlikeye girmişti. Şahitlerin sadakatini bozmak için kullanılan acımasız yöntemlerden biri de onları aç bırakmaktı. Yine de Şahitler Yehova’ya sadık kaldı; Yehova da onları terk etmedi. Tüm imanlı kullarının çeşitli sıkıntılarla karşılaşmasına izin verdiği gibi, onların da bu sıkıntıları yaşamasına göz yumdu. Bununla birlikte, Yehova Kendi adı uğruna zulüm gören herkese mutlaka destek olur (1. Kor. 10:13). Filipililer 1:29’daki şu sözleri aklımızdan çıkarmayalım: “Size sadece Mesih’e iman etme değil, onun uğrunda acı çekme imtiyazı da verildi.”

Yehova her zaman hizmetçilerinin yanında olacağına söz veriyor. Örneğin İşaya 54:17’de şöyle der: “Sana karşı yapılan hiçbir silah işe yaramayacak.” Bu ve benzeri vaatler, Tanrı’nın toplumunun bir bütün olarak korunacağı konusunda güvence verir. Fakat bireysel olarak her Hıristiyan sınavlardan geçmeyi, hatta ölümle burun buruna gelmeyi beklemelidir.