Yehova’nın Şahitleri ve Kan Meselesi

¹ Kan, yaşamak için çok elzemdir. Bu, eskiden olduğu gibi bugün de kabul edilen bir gerçektir. Bu sebeple modern tıp biliminde kan nakli, hastaları iyileştirmek amacıyle kullanılan önemli bir tedavi yöntemi olarak telakki edilir. Fakat bunu kabul etmeyen insanlar vardır ve bunlar, Yehova’nın Şahitleridir. Bu sebepten şu makul soru sorulmaktadır: Neden Yehova’nın Şahitleri kan naklini kabul etmiyorlar? Acaba onlar hasta oldukları zaman iyileştirilmek istemiyorlar mı? Hayır. Onlar diğer insanlar gibi, hayatı severler ve bu sebepten doktorlara giderler. Onları kan naklini kabul etmemeğe sevk eden sebep sadece dinseldir.

² Tanrı’nın Sözü olan Mukaddes Kitap, ilk kitabından son kitabına kadar insanları kana karşı saygı göstermeğe teşvik etmektedir. (Tekv. 4:10, 11; Vah. 19:2) Bundan başka, Tekvin 9:3-6’daki kayıt, Yaratıcı ve Hayat-Veren’in, beşer tarihinin ilk dönemlerinde kan hakkında kesin konuştuğunu göstermektedir. Tanrı, insanların ilk defa hayvan eti yemelerine müsaade ettiği zaman, Nuh ve ailesine “hareket eden her hayvan size yiyecek olacaktır, yeşil ot gibi, size hepsini verdim. Fakat eti, onun canı olan kanı ile yemiyeceksiniz” demişti.

³ Bu, sadece yiyecek açısından verilen bir yönetmelik değildi, zira Tanrı çok önemli ahlâksal prensibi kanla bağdaştırmıştı. Bu, yaratığın kanı, onun hayatını veya canını temsil ediyordu. İnsanlar yiyecek sağlamak için bir hayvanın hayatını alabilirlerse de, insanların birbirlerini öldürmeleri yasaklanmıştı, zira Tanrı şöyle dedi: “Her kim adam kanı dökerse, onun kanı adam elile dökülecektir, çünkü Allah kendi suretinde adamı yaptı.” (Tekv. 9:6) Tanrı, bu sözlerle, insan hayatının hayvanlarınkinden daha değerli olduğunu belirtmişti ve böylece hayvanın hayatını temsil eden kanı yemek olarak kullanılamayacak derecede kutsalsa, insan kanı muhakkak daha da kutsaldır.

⁴ Nuh’a kan yememeğe dair konan yasak, daha sonra İsrail’e verilen kanuna dahil edildi. (Lev. 17:10-14; Tesn. 12:23-25) Tanrı, İsrail’de kanın kullanılmasına sadece bir maksatla müsaade etti ve bu da onun kefaret için mezbahta kâhin tarafından dökülmesiydi. (Lev. 17:11) İlk Hıristiyanlar da kanın kutsallığını kabul ettiler ve Nuh’a verilen yasağın bütün Hıristiyanlar için geçerli olduğuna karar verdiler. (Res. İşl. 15:20, 29) Bu sebepten bugün Yehova’nın Hıristiyan Şahitleri her türlü kandan çekiniyor ve böylece Tanrı’nın emrine itaat ediyorlar. Yehova’nın Şahitleri, ilk Hıristiyanlar gibi, kanın sadece günahın kefareti olarak kullanılabileceğini kabul ederler ve bunun zaten İsa Mesih’in döktüğü kan vasıtasıyle gerçekleşip sona erdiğine inanırlar.—Yuh. 6:53-58; I. Pet. 1:18, 19; Efes. 1:7.

⁵ Fakat bazı insanlar, Mukaddes Kitabın kan yememekle ilgili sözlerinin, hayat kurtarıcı tıbbî bir yöntem olan kan naklini kapsayıp kapsamadığından şüpheleniyorlar. Gerçi Mukaddes Kitabın yazıldığı zamanlarda kan nakli yapılmadığı bellidir. Fakat burada bahis konusu mesele, kanın hangi yolla bedene sokulabileceği değil, daha ziyade kanın hiç bir şekilde bedene beslenmek amacıyle alınmamasıdır. (Lütfen Hayata Sevk Eden Hakikat kitabının 19. Bölümünün 10. paragrafına bak) Görüldüğü gibi, kandan çekinmek dinsel sebepledir.

⁶ Gene başkaları hayat kurtarıcı kan naklini reddetmenin intihar etmek demek olacağı sonucuna vardılar. İlk olarak şunu belirtmek gerekir: Bir kan naklinin hayatı kesinlikle kurtacağını hiç bir doktor söyleyemez, zira bütün doktorlar bilirler ki, kan nakli birçok tehlikeler yaratır ve hatta ölüme bile sebep olabilir. Meselâ, “Southern Medical Journal” dergisinin Nisan 1976 baskısı şöyle diyor: “Birleşik Devletlerde her yıl kan naklinin sebep olduğu söylenebilen 3.000 ilâ 30.000 ölüm olayı olduğu tahminen hesaplanmıştır.” Bu, sadece bir ülkede olduğuna göre, dünyada kaç kişinin kan naklinden dolayı öldüğünü tahayyül edebiliriz. Kan naklini, intihar etmekle eşanlamlı telakki etmek meselesine gelince; bu konu hakkında Hukuk Profesörü Cantor, “Rutgers Law Review”de (Cilt 26, 1973 baskısı, s. 244) şöyle yazıyor: “Hangi şeyin, uğruna ölmeğe değer olduğuna karar vermenin bizzat hayatı bahis konusu olan kişiye bırakılmasıyle insanın değeri artar. Çağlar boyunca gerek dinsel gerekse de dünyevî birçok sebep, bir kimsenin kendini feda etmesine değer sayılmıştır.” Aynı doktor, değerli olduğuna inandığı bir dava veya savaş uğruna seve seve ölmeğe razı olanlar, intihar edenler değil kahramanlar olarak telakki edilirlerse, neden Tanrı’nın emrine sadık kalarak ölmeğe razı olan Yehova’nın Şahitleri intihar edenler olarak telakki edilsin? sonucuna vardı. Bu çok doğrudur. Aksini düşünmek mantıksızlık olurdu. Bu konuda Arizona şehrindeki (A.B.D) Dr. D. Pent şöyle diyor: “Yehova’nın Şahitleri, eğer kan naklini reddettiklerinden dolayı ölürlerse, tam yüzyıllarca önce dinsel şehitlerin öldükleri gibi, inançlarından dolayı öleceklerini kabul ederler.” (American Journal of Obstetrics and Gynecology 1 Haziran 1968 s. 395) Gerçekten kan naklini kabul etmemenin, intihar etmekle bir ilişki yoktur.

⁷ Sonuç olarak gene şunu tekrar belirtmek gerekiyor: Yehova’nın Şahitleri yaşamak isterler, bu sebepten doktora müracaat ederler ve sadece kan nakli hariç herhangi bir tıbbî yöntemi kabul ederler. Fakat kan naklini tıbbî yönden değil, dinsel sebepten reddediyorlar. Bu sebepten doktorlarla konuşurken, kan naklinin tıbbî yönden faydalı olup olmadığına dair bir tartışmaya girmezler, sadece bu konuda kendi inançlarının ne oluduğunu gösterirler ve onu müdafaa ederler. Bu bakımdan onlara yardım amacıyle “Yehova’nın Şahitleri Kan Naklini Neden Kabul Etmezler?” adlı dört sayfalık küçük bir yayın hazırlanmıştır. Ayrıca bu yayının, hem doktorların hem de avukat ve hâkimlerin, Yehova’nın Şahitlerinin durumlarını ve inançlarını daha iyi şekilde anlamalarına yardım edebileceğini de ümit ediyoruz.