Bir Hıristiyan’ın Vermesi Neden Çok Önemlidir?

a) İsa Mesih’in sadık şakirtleri her zaman hem ruhî hem de maddî ihtiyaçları olanlara karşı derin ilgi gösterdiler. Bu özellikle M. S. 33 Pentikost gününde belli oldu. (Res. İşl. 2:41-47; 4:34, 35)

b) Resul Pavlus bu bakımdan iyi bir örnek bıraktı. (Rom. 1:14, 15)

c) Pavlus kendisini neden bütün insanlara borçlu hissetti? İnsanlığın İsa’nın değerli kanı vasıtasiyle satın alındığını biliyordu. Hayat sadece İsa vasıtasıyle gelebilir. Bütün insanlar bunu bilmelidir. Bununla ilgili Tanrı’nın tayin ettiği zaman hâlâ vardır, fakat bir gün bu zaman sona erecektir. (Res. İşl. 17:30; I. Tim. 2:6; İbr. 2:9; II. Kor. 6:2) Fakat Pavlus ve ilk Hıristiyanlar sadece ruhî şeyleri vermekle kalmadılar onlar maddî bakımdan da kardeşlerine yardım ettiler. (Rom. 15:25, 26; II. Kor. Bap 8)

ç) Hıristiyan’ın vermesi sevginin bir izharıdır. Bu Hakikî dinin bir kısmıdır. (Yak. 1:27; I. Yuh. 3:16-18)

d) Rab İsa Mesih, bugün bütün insanlara bu bakımdan nasıl hareket ettiklerine göre hükmedecektir. (Mat. 25:34-46)

e) Maddî yardım tembelleri beslemek için verilmeyecek. (II. Sel. 3:10)

f) Hıristiyanlar bir kişinin gerçekten muhtaç olup olmadığı hususunda ayırt etmelidir. Bir Hıristiyan bizzat çalışkan olmalı. (I. Tim. 5:3,8, 9, 10)

g) Bir kimse maddî bir yardımda bulunursa, o zaman bunu kendisini şereflendirmek için yapmamalı. (Mat. 6:2-4; I. Kor. 13:3) h) Ruhî açıdan Hıristiyanlar insanlara bakmaksızın Tanrı’nın Sözünü ilân etmek mecburiyet altındadırlar, (Mat. 5:43-45; 24:14)

ı) Bir kimsenin ne kadar maddî yardımda bulunduğu önemli değil, onun imkân dahilinde ve iyi bir saikle yaptığı önemlidir. (Luka 21:2-4)

i) Aynı şekilde Yehova’nın Hıristiyan Şahitleri, hem ihtiyacı olan kardeşlerine, hem de Toplantı Salonlarının inşaası veya bakımına cömertçe yardım ederler. Bu, Tanrı’nın önünde makbuldür.—II. Kor. 9:7.