Tanrı’nın Sarsılmaz Krallığına Güven!
1 Resul Pavlus, İbranilere yazdığı mektupta 12. bap 1. ayette imanlarını muhafaza etmeleri için hakiki Hıristiyanlara teşvik sebebi olan büyük bir “şahitler bulutu” hakkında konuşur. Resulün günlerinde, bu bulut veya kalabalık, İsa Mesih yeryüzüne gelmeden önce yaşamış olan bütün sadık şahitlerden ve İsa’yı Mesih ve Kurtarıcıları olarak yeryüzüne gelmeden önce yaşamış olan bütün sadık ilk Hıristiyanlardan müteşekkildi. Bugün de, böyle bir büyük şahitler bulutunun mevcut olduğunu söyleyebiliriz; zira 200’den fazla ülkede takriben beş milyon kişi Yehova’nın Hıristiyan Şahitleriyle ilişkide bulunmaktadır.
2 Bu gerçek, bizim için çok büyük bir teşviktir. Neden ve Nasıl? Zira bu, hem Tanrı’nın Krallığının gökte hüküm sürmekte olduğunu ispat eder, hem de bu iman arkadaşları, ‘her ağırlığı ve bizi kolayca saran günahı” bırakabilmemize yardım eder. Evet, Pavlus’un o ayette belirttiği gibi, iman eksikliği, bizi kolayca saran günahtır. Hıristiyanlar olarak ebedi hayata sevk eden bir iman koşusunda bulunmaktayız; herhalde hedefe varmadan bu koşudan vazgeçmek istemiyoruz. Bu nedenle daima imanımızı kuvvetlendirmeliyiz.
3 Bunu nasıl yapabiliriz? İsa, yeryüzünde olduğu zaman, imanını zayıflatabilecek olan her şeyi reddetti. Örneğin, Şeytan’ın bütün tekliflerini reddetti. (Mat. 4:3-10) Yeryüzünde şöhret kazanmak veya yeryüzünde bir kral olak istemedi. Babasının kendisine vaat ettiği semavi krallığa erişmek için bütün gayretiyle çalıştı ve Yehova’ya güvendi. Yehova, onu boşa çıkarmadı. (İbr. 12:2; Fil. 2:5-11) Biz de İsa’yı takip ederek bu koşuda zafer kazanabiliriz.
4 İsa, zorluklar ve zulüm çektiği gibi, bugün hakiki Hıristiyanlar da zorluklar ve zulüm çekmektedirler. Yehova’nın Şahitlerinin modern tarihi bunu ispatlar. Son 60 yıl boyunca, zaman zaman çeşitli ülkelerde onlara zalimce zulüm edildi. Fakat onlar, Petrus’un birinci mektubunun birinci bap beş ve altı ayetinde belirttiği anlayış altında böyle durumlara dayandılar. Onlar, imanlarının denenmesi gerektiğini bilirler; zira imanları arınmalıdır. İmanları ‘altından daha değerli’ olmalı; çünkü iman sayesinde ebedi hayat kazanabilirler. (I. Pet. 1:7; İbr. 10:38) Yehova’nın Şahitleri evrensel dava dolayısıyla birçok denemelerle karşı karşıya kalacaklarını bilirler. Zulüm Tanrı’dan değil, Şeytan’dan geldiği halde, Yehova buna müsaade ediyor; ve hakiki Hıristiyanlar, bunu imanlarını, tahammüllerini, sevgilerini ve diğer birçok niteliği kemale götüren bir tür disiplin olarak kabul ederler.—Eyub 1:9-12, 22.
5 Mukaddes Kitapta kullanılan disiplin kelimesinin bir anlamı, talim etmek demektir. Bu disiplin veya talim, tedip, azarlamak veya tahammülün denenmesi şeklinde olabilir. Örneğin, resul Pavlus, İbranilere mektubunu yazdığı zaman, İsa’nın göğe çıkmasından takriben yirmi sekiz yıl geçmişti. İlk Hıristiyanlar, muhakkak Yeruşalim’in harabiyetini arzuyla beklediler. Fakat o zamana kadar hiçbir şey olmadı. Bu nedenle Pavlus, onları imanda kuvvetli kalmaları için teşvik etti. Onların tahammülleri denenmelidir. Bugün de, Tanrı’nın Krallığı 1914 yılında gökte hüküm sürmeğe başladığından beri 64 yıl geçti ve Armagedon hâlâ gelmedi. Belki bizim tahammülümüz de denenecektir. (Mat. 24:13) Eğer bugün aynı tür disiplini kabul edersek, Yehova bize muhakkak yardım edecek ve imanımızı kuvvetlendirecektir; çünkü her tür disiplin, Yehova’nın sevgisinin bir ifadesidir. (İbr. 12:5, 6) Eğer bedeni babalarımızdan disiplin kabul ettiysek, Yehova’nın disiplinini muhakkak daha kolay ve daha sevinçli olarak kabul edeceğiz, zira O’nun disiplini kâmildir.
6 Tabii, disiplin kolay değildir. (İbr. 12:11, 12) Özellikle bu disiplin nakamil ihtiyarların bize verdiği tedip şeklinde gelirse. Evet, bir kimse, bazen meseleyi ihtiyarların meseleyi gördüğü açıdan görmeyebilir. Fakat cemaatteki ihtiyarların verdiği tedip, onların bize karşı gösterdikleri sevginin bir ifadesidir. (İbr. 13:17) Ayrıca onlar Yehova tarafından başkalarını disiplin etmek için yetkili kılınmışlardır.
7 Yehova, eski zamanda olduğu gibi, bugün de teşkilatı vasıtasıyla çalışmaktadır. Ve hepimiz sadece onunla birlikte ebedi hayatı kazanabiliriz. Böylece Yehova’nın tayin ettiği ihtiyarlarla birlikte çalışmak, Tanrı’nın sarsılmaz Krallığına güvenmek demektir. Unutmayalım ki, eski zamanda, İsrailliler Amalekilere karşı cenk ettikleri zaman, Musa’nın elleri kalkık durduğu müddetçe, İsrailliler galip geldiler, fakat elini indirdiği zaman Amalek galip geldi. Bu nedenle hem Harun hem de Hur yorulan Musa’nın ellerini yukarda tuttular ve böylece İsrail zafer kazandı. (Çık. 17:8-13) Bugün de biz benzer şekilde cemaatteki ihtiyarları destekleyip yardım edebiliriz. Fakat bugün de ihtiyarlar Musa gibi nakâmildir ve yorulabilirler. Onlar da çok meşgul olduklarından hatalar yapabilirler; bazen biz onlara yardım etmediğimiz için de hatalar yapabilirler. Unutmayalım ki, Musa bir zaman büyük bir hata işlemişti. (Say. 20:9-12) Fakat onun bu hatayı yapmasına bizzat kavim katkıda bulunmuştu. Her halde biz, bugün bu şekilde hareket etmek istemiyoruz. Gayet tabii ihtiyarlar da cemaatin bir üyesinin tökez olmasına sebebiyet vermek istemiyorlar. Böylece hep birlikte çalışmalıyız.
8 Pavlus daha sonra aynı bapta, kardeşlerle sulh içinde yaşamanın ve daima affedici olmanın gereğini yazar. (İbr. 12:14) Böyle hareket ettiğimiz zaman, Tanrı’nın Krallığına güvendiğimizi ispat edebiliriz ve bütün kardeşlerimizi destekleyebiliriz. (İbr. 12:12, 13) Son olarak, her fırsatta iyi haberi ilân etmekle gerçekten Tanrı’nın sarsılmaz Krallığına güvendiğimizi göstereceğiz. Özellikle zayıf ve tecrübesiz kardeşlerimizle muntazaman tarla hizmetine iştirak etmekle imanımızı izhar edebiliriz.
9 Bütün bunları yaptığımız zaman Esav gibi değil, Yakub gibi hareket etmiş oluyoruz, yani ilk önce ruhi şeyleri arıyoruz ve onun için yaşıyoruz. Yehova sadıktır, O bizi hiçbir zaman boşa çıkarmaz. Sadık olan sahitlerini muhakkak mübarekleyecek. Onun krallığı sarsılmaz bir krallıktır. O güvenilmeğe layıktır.—İbr. 12:28, 29.