Tanrı’nın Hizmetçileri Kimlerdir?
1 Birkaç yıl önce (İngilizce’de Yunanca diakonos kelimesinin karşılığı olarak seçilen ve bunun resmi, dini anlamını aktarmak amacıyla Türkçe’de bazı durumlarda “vaiz” olarak tercüme edilen) “minister” teriminin tüm vakfolmuş ve vaftiz edilmiş Hıristiyanlara uygulamasına çeşitli yönlerden itiraz edildi. Bu itirazlar, diller arası farklılıklara, başka dinsel grupların ve resmi makamların “minister” veya “vaiz” diye adlandırılanları nasıl telakki edeceklerine ve başka nedenlere dayanmaktadır. Bununla beraber, böyle itirazların, Yehova’nın kavminin geçen yüzyılın en büyük kısmı boyunca savundukları görüşü geçersiz kılabilecek kadar olmadığı görülmektedir.
2 İngilizce “minister” fiili ve ismi, dilleri Latince’den etkilenen ülkelerde genellikle protestan dinindeki bir makam sahibi için, örneğin, bir “vaiz” olarak resmen tayin edilen din adamları için kullanılmaktadır. (Bu durumda “minister” Türkçe’de “vaiz” olarak tercüme edilmiştir.) Oysa böyle dillerde “minister” olarak tercüme edilen orjinal Yunanca kelime, harfi olarak “tozun içinden” geçen, yani yaptığı işten üstü başı tozlanan biri anlamına gelen “diakonus”tur. Bu kelimenin Mukaddes Kitapta üç ayrı anlamda kullanıldığı görülmektedir.
3 İlk olarak “diakonos” terimi bizzat hizmetçilik yapanlar için kullanılır ve sadece bir evde hizmet etmeye atfedilir. İsa’nın verdiği bir meselde şunları okuyoruz: “Kıral hizmetçilerine [diakonoi] dedi: Onun ayaklarını ve ellerini bağlayın.” (Mat. 22:13) Dünyevi hükümetlerin kastedildiği Romalılar 13:4’te bu aynı kelime “hizmetçi” olarak tercüme edilmiştir.
4 İkinci olarak, belirli durumlarda Yunanca “diakonos” özel, sınırlı, resmi anlamda kullanılır. Örneğin, Filipililer 1:1’de Hıristiyan cemaatinde tayin edildikleri mevkide bulunan belirli kişilere uygulanır, çünkü orada nazır mevkiinde bulunan kimselerle bağlantı kurulur. Şöyle okuyoruz: “Mesih İsa’nın kulları Pavlus ve Timoteos, Filipide olan nazırlar [episkopoi] ve şemmaslarla [diakonoi, hizmet-yardımcıları YD] beraber Mesih İsada bütün mukaddeslere.” Aynı zamanda I. Timoteos 3:8, 12’ye de bak; orada resul Pavlus “diakonoi” (çoğul şekli) veya hizmet-yardımcılarının sahip olmaları gereken nitelikleri sıralamaktadır.
5 Üçüncü olarak, Hıristiyan Mukaddes Yunanca Yazılarda bazı durumlarda “diakonos” kelimesi daha geniş anlamda kullanılıp Tanrı’ya kutsal veya ruhi meselelerde hizmet eden herhangi bir vakfolmuş kişiye uygulanmaktadır. Buna göre, resul Pavlus, Koloseliler 1:23’te kendisinden bahisle “incil” uğruna bir “hizmetçi” olduğunu söyler. Ayrıca, I. Timoteos 4:6’da Timoteos’a “imanın, ve ardınca gittiğin iyi talimatın sözlerile beslenmiş olarak Mesih İsanın iyi hizmetçisi [diakonos] olursun” der.
6 İlginç olarak, Türkçe Kitabı Mukaddes, Yunanca “diakonos” ve “diakonia” kelimesini daima “hizmetçi” ve “hizmet” diye tercüme eder ve böylece yerinde olarak bu kelimenin “hizmet eden” veya “hizmet etme” anlamını aktarır.—Rom. 11:13; I. Tim. 1:12; 4:6; II. Tim. 4:5; Kol. 1:23; I. Kor. 12:5; Vah. 2:19 vb.
7 Böylece ortaya çıkan soru şudur: Bir kimse ne zaman “Tanrı’nın bir hizmetçisi olur? Başka herhangi bir dinsel teşekkül gibi, Yehova’nın Şahitleri de Mukaddes Kitabı tetkik eden birinin, yüce ve Tanrısal bir anlamda “Tanrı’nın bir hizmetçisi” olmak üzere talep edilen şartları karşılamış olduğunu tespit etme imtiyazına sahiptir. Böyle kişiler uygun bir kişisel eğitim devresini geçirdikten sonra onların durumu cemaatlerindeki resmen tayin edilen ihtiyarlar tarafından gözden geçirilir. Tetkik eden kişi Tanrı’nın Sözünde talep edilen şartları karşıladığını ispat ederse, vaftiz edilmesine izin verilir ve vaftiz edilmekle “Tanrı’nın bir hizmetçisi” olarak görevlendirilir. Mukaddes Kitap bu hizmet için bir diploma veya yetki belgesinin verilmesini gerektirmez.—II. Kor. 3:1-3.
8 Acaba bu, kadın ve çocukların da kutsal anlamda Tanrı’nın ‘görevlendirilmiş hizmetçileri’ olabilecekleri anlamına mı gelir? Evet, Yoel 2:28, 29’un gerçekleşmesinden Tanrı’nın ruhunun “oğullar”, “kızlar,” ve “cariyeler” üzerine döküldüğünü anlayabiliriz. (Res. İşl. 1:14, 15; 2:1-4, 17, 18) Resul Pavlus, Romalılara (16:1) “Kenhreadaki kilisenin hizmetçisi [diakonos] olan Fibi”yi tavsiye eder. (Aynı zamanda Filipililer 4:2, 3; Resullerin İşleri 2:9; I. Samuel 2:11; ve benzer ayetlere bak.)
9 Tabii, kadınların cemaatte öğretmek ve va’zetmek üzere yetkilendirilmediklerini hatırlamak önemlidir. (I. Tim. 2:12) İsa, resulleri olarak yalnız erkekler tayin etti. (Mat. 10:1-4) Bu emsale dayanarak resil Pavlus’un cemaatte ihtiyar ve hizmet-yardımcıları olarak hizmet etmek üzere yalnız erkekler tayin ettiğini görüyoruz. (I. Tim. 3:1-13; Titus 1:5-9) Fakat bu sınırlama yalnız cemaat içinde geçerlidir.
10 İsa, iyi haberi bütün dünyada va’zetme emrini verdiği için (Mat. 24:14; Mat. 10:11-13) kadın ve çocukların da Sözü va’zetme ve öğretme imtiyazına sahip oldukları bellidir ve Pentikost olayından kadınların da dillerle konuşmak ve Tanrı’ya hamt etmek üzere mukaddes ruhu aldıklarını biliyoruz. Ayrıca Priskilla’nın Apollos’a va’zedip öğrettiği yazılmıştır.—Res. İşl. 18:2, 18, 26.
11 Dolayısıyla, vakfolmuş, vaftiz edilmiş bir Hıristiyan olan erkek veya kadın, genç veya yaşlı, mütebakiden veya başka koyunlardan olsun, hepsi yerinde olarak Tanrı’nın görevlendirilmiş bir “hizmetçi”sidir ve vaiz diye de adlandırılabilir, çünkü her günkü davranışıyla ve Tanrı’nın krallığının iyi haberini va’zetme ve öğretmesiyle gerçekten Tanrı’nın bir “hizmetçi”si olduğunu ispat eder. Pavlus, Timoteos’a şunları yazdı: “Fakat sen her şeyde ayık ol, güçlük çek, İncil vaizi [Yunanca: evangelistos] işini yap, hizmetini [Yunanca: diakonia] tamamla.” (II. Tim. 4:5) Timoteos’un iyi haberi veya incili va’zetmesi, Tanrı’ya yaptığı kutsal bir hizmetti.
12 Yehova’nın Şahitlerinin çoğunun kendilerini ve ailelerini geçindirmek için dünyevi iş yapmaları gerçeği, onların kutsal hizmetinin itibarını azaltmaz. Pavlus da maddi ihtiyaçlarını sağlamak için dünyevi iş yapardı. (Res. İşl. 18:1-11; 20:31-35) Musa Kanununun ahdi altında bulunan Levililer de Yeruşalim’deki mabette sadece altı ayda bir hafta hizmet ederlerdi. Başka zamanlarda kendi şehirlerinde oturup ayrı bir iş yaparlardı. Böylece Mukaddes Kitap açısından vakfolmuş ve vaftiz edilmiş Yehova’nın tüm Şahitleri kendi kendilerini yerinde olarak Tanrı’nın “görevlendirilmiş hizmetçileri”, hatta “vaizler” olarak adlandırabilirler. Fakat onların evden eve giderek yaptıkları va’zetme faaliyetinde kendilerini böyle tanıtmaları mevcut şartlara ve o bölgede “Tanrı’nın hizmetçisi” veya bir “vaiz” terimine karşı takınılan tutuma bağlıdır.