Şahadet İşimize Karşı Doğru Tutum Tanrı Ve Komşu Sevgisinin Bir İfadesidir
1 İlk Hıristiyanlar aleni şahadet faaliyeti yüzünden muhalefetle, ilgisizlik ve hatta umursamazlıkla karşılaştırlar. Bundan dolayı acaba vaz mı geçtiler? Hangi şey için dua ettiler? Cesaretle konuşmak için. (Res. İşl. 4:30) Bu duanın cevabını ve sonucunu 31. ayet gösteriyor. Muhalefetin artmasına rağmen, yalnız rastalantıda şahadet etmekle kalmadılar her gün ilgi gösteren insanları bulmağa çalışmaktan vazgeçmediler. (Res. İşl. 5:42) Yehova da onları melekleriyle ve ruhuyla destekledi ve bol bol mübarekledi; sonuç olarak Resullerin İşleri 6:1’de belirtildiği gibi ‘şakirtler o günlerde çoğaldılar.’—Resullerin İşleri 6:7’e de bak.
2 Bizim de bu yöndeki çabalarımız bol bol mükâfatlandırılıyor, zira her yıl binlerce kişi bütün dünyada hakikati öğreniyor. Rastlantılarda ‘insanlara şahadet etmek üzere hazırlıklı olmak ve bütün fırsatları değerlendirmek methe lâyıktır. Tıpkı gezmeğe gitmiş bir doktorun rastladığı bir hastaya hayat kurtarma amacıyla yardım ettiği gibi. Bunu yapmağa devam edelim. Fakat bu yeterli değildir. Bir doktora gitmek için evden çıkamayacak durumda olan hastalar yok mu? O zaman ne olacak? Doktor bizzat onun evine gitmeli, değil mi? Rastlantıda karşılaşamayacağımız belki sakat veya çok yaşlı fakat hakikati arayan kimseler olmaz mı? Bu nedenle bu hizmete karşı doğru zihni tutum, Tanrı ve komşu sevgisi bizi insanların evlerine kadar gitmeğe sevk edecek.
3 Bundan başka bu faaliyet yüzünden az insan hakikate gelirse veya bir tek kişi bile hakikate gelmezse ne olur? Bu, işin boşuna yapıldığını mı gösterir? Katiyen! Biz Tanrı ve komşu sevgisi göstermiş olup Tanrı’nın ismini gökteki krallığının iyi haberini ilân etmiş oluruz. Bizim görevimiz sadece iyi haberi ve lütuf yılını ilan etmek değil, Tanrı’nın öç alma gününü de ilân ederek insanları uyarmaktır. (İş. 61:2) Yehova bizi bu işte özel olarak ruhuyla destekleyecektir. (İş. 61:1; Zek. 4:6) İnsanlar hiç umursamazlarsa onlarla konuşmak boşuna mı? Hayır. Tanrı’nın Sözüne göre boşuna değildir.—Hezekiel 2. bap ve 3:4-11.
4 Ayrıca bu şahadet işinden başkaları yararlanmazlarsa da, muhakkak bizzat biz yararlanırız, zira bu bizim için dünyaya karşı bir korunma olacaktır. (I. Yuh. 2:15, 16) Bu, eski bir öyküyü hatırlatır. O öyküye göre, adil bir adam ahlâksız Sodom şehrine gitmiş ve kimse umursaamdığı halde va’zetmeğe devam etmiş. O şehirden biri bunun farkına varıp kimse dinlemediği halde neden va’zetmeğe devam ettiğini sorunca adil adamın cevabı şöyle olmuş: “Sodom halkının beni değiştirmemesi için buna devam ediyorum.’ Evet, en iyi savunma budur.
5 Aynı zamanda bu şahadet sayesinde şimdiye kadar Vahiy 9:17’de sözü edilen birçok mecazi atların, yani araç ve yayınların salıverildiğini ve böylece bu peygamberliğin gerçekleşmesinde bizim de bir katkımız olduğunu bilmek bizi mutlu edecektir. 21. ayette belirtildiği gibi, insanların çoğu bunu takdir etmezlerse de, Tanrı bunu takdir ediyor.
6 Şahadet işinde hangi yöntemleri uygulamalıyız? İleride başka bir makalede bunu müzakere edeceğiz. Fakat şimdi vurgulanan, şahadet işinin önemini fark etmek ve bu hizmete karşı doğru zihin tutumu geliştirmektir. Şahadet etme işimizin sonucunda çok az kişinin hakikate gelmiş olması veya çoğu kişinin bizi dinmemesi bizi etkilemez. Zaten kurtulacak olanların az olacağını biliyoruz. (Mat. 7:13, 14) Önemli olan bu işe karşı doğru bir zihni tutumdur. Buna sahip olursak, şahadet işine devamlı bir şekilde ve gayretle katılacağız ve böylece hem bundan bizzat kendimiz yararlanacağız hem de Tanrı ve komşu sevgisi göstermiş olacağız.—H.T.Pr. 5/81’e bak.