Vakfına Uygun Olarak Her Zaman Her Hizmete Hazır Mısın?
1 Musa’nın günlerinde Yehova’nın kavmı, evet kavmın tümü gönüllü hizmete katılmağa ve takdime sunmağa yürekten istekliydi. Çıkış 35:21: “Yüreği kendisini harekete getiren her adam, ve ruhu kendisini istekli eden her adam” ve 29. ayet: “yüreği kendilerini istekli eden her erkek ve her kadın”dan bahseder. Onlar yapılacak iş için gönüllüydü, zira Çıkış 39:42: “İsrail oğulları RABBİN Musaya emrettiği her şeye göre bütün işi yaptılar” diyor. Sonuç olarak Çıkış 40:36-38’de belirtildiği gibi Yehova onlarla beraber oldu ve onlara rehberlik etti.
2 İlk Hıristiyanlar da her hizmete hazır ve gerekenleri ödemekte cömerttiler. Resul Pavlus bu hususta özellikle II. Korintoslular 9. bapta Yehova’nın “ifade olunmaz atiyesi” için Tanrı’ya şükredip kardeşleri cömertlikleri sebebiyle övüyor ve aynı cömertlikte devam etmeğe teşvik ediyor. Gerektiği zaman her türlü işe gönüllü olarak hazır olmanın başkaları tarafından izlendiğini ve bunun Yehova’nın izzetlendirilmesine sebep olduğunu belirtti. Her hizmete hazır olmak ve gerektiğinde maddi ihtiyaçları karşılamak üzere cömert olmak yalnız işin bitirilmesini veya muhtaç durumda olanların yardım görmesini sağlamakla kalmadı aynı zamanda bizzat bunu yapana da nimetler getirdi. II. Korintoslular 9:7 şöyle diyor: “Hüzünle veya mecburiyetle değil herkes yüreğinde niyet ettiği gibi versin; çünkü Allah sevinç ile vereni sever.”
3 Her türlü hizmet demekle sadece tarla hizmetini kastetmediğimiz bellidir. Bunun için ibadet salonumuzun temizlik işi, bölge veya çevre ibadet toplantısındaki çeşitli gönüllü hizmetler, hasta olanları ziyaret etmek, yaşlıların ihtiyaçlarını karşılamak, ani felaketlerde maddi yardımda bulunmak, hukuki meselelerde bizzat iş görmek veya maddi destek sağlamak da dahildir. Resullerin İşleri 6. bapta resullerin dul ve benzeri muhtaç durumda olanlara yardım etme konusuna önem verdiklerini görüyoruz. Bu tür işler için harcadığımız vakti rapor etmiyoruz, bizi buna sevk eden saik sevgidir. Kardeşlerimize olan sevgimiz, komşumuza olan sevgimizden daha da üstün olmalıdır. (I. Yuh. 3:16-19) Gerektiğinde kardeşlerimiz için canımızı vermeğe hazır olmamız gerektiğini biliyoruz, onun için kardeşlerimize maddi yardımda bulunmak veya yukarıda saydığımız işleri yapmak bize zor gelmemeli, değil mi?—Yak. 2:15, 16; Gal. 6:9, 10.
4 Acaba bugün aramızda kimler her türlü hizmete hazır ve cömert olmalı. Muhakkak kendini Yehova’ya vakfetmiş olan herkes, çünkü vakfın anlamı bir kimsenin her şeyiyle kendini vermesi demektir. Yehova’ya vakfolan bir kimse tüm gücünü ve olanaklarını vakfetmiştir ve bunu bizzat kendisi gönüllü olarak yapmıştır ve o sebeple 110. Mezmur Tanrı’nın kavmi için şöyle der: “Senin kudretin gününde kavmın mukaddes süs içinde gönüllü kurbanlardır.” (3. ayet)
5 Mademki hepimiz aynı şekilde Yehova’ya diri kurbanlar olarak kendimizi takdim ettik o zaman Yehova Tanrı’nın her işine hazır olmalı ve cömert olmalıyız. (Rom. 12:1) Öyle ise bir hizmet daveti duyduğumuzda nasıl davranmalıyız? “Neden ben başkası olmaz mı?” diye düşünmek doğru olacak mı? Veya “nasıl olsa gönüllü birisi çıkar” diye işten kaçmak veya bahaneler bulmak yerinde midir? Tabii herkes her işi yapamaz ve herkes aynı derecede maddi yardım yapamaz, fakat Yehova’nın görmek istediği Kendisine vakfolan kişilerin tutumudur. En ufak bir hizmet dahi takdirle karşılanır. (Luka 21:1-4) Cemaatteki ihtiyar ve hizmet-yardımcıları her çeşit hizmette gönüllü olmakta da önder olacaklardır. Fakat cemaatin diğer mensupları acaba her işi onlara bırakıp geri mi dursun? Eğer geri dururlarsa, ihtiyarlar bunu yapmak zorunda kalacak, bu da onların diğer ruhi görevlerinin aksamasına sebep olabilecektir. Böyle olmasını şüphesiz hiçbirimiz istemiyoruz.—Res. İşl. 6:1-7.