Mukaddes Kitap Prensiplerine Sadakatle Bağlı Kalmak
1 Mukaddes Kitap, Şeytan’ın gökten atılmasından sonraki durumu şöyle dile getiriyor: “Ve ejder kadına karşı gazaplandı, ve onun zürriyetinden baki kalarak Allahın emirlerini tutup kendilerinde İsanın şahadeti olanlarla cenketmeğe gitti.” (Vah. 12:17) Bu savaş, 1914’ten beri devam ediyor ve Şeytan’ın ve dünyasının sonuna yaklaştıkça, Şeytan’nın gazabı da artmağa devam ediyor.
2 Şeytan’ın saldırısı genellikle iki yönteme dayanıyor. Biri dıştan Tanrı’nın kavmini ezmeğe çalışmak, diğeri de içten kavmin imanını ve temizliğini sinsice bozmağa çalışmaktır. Kolay fark edilmemesi bakımından ikinci yöntem çok daha tehlikelidir. Bu nedenle Tanrı’nın kavmi Şeytan’a yem olmamak için çok dikkatli olmalıdır.
3 Bu yöntemin içinde, Tanrı’nın teşkilatı ve tayin edilen ihtiyarların verdikleri kararlar hakkında şüphe uyandırmak da vardır. Örneğin, ihtiyarlar teşkilatı temiz tutma sorumluluğu altındadırlar ve bu amaçla bazen tövbe etmeyen suçluları müşareketten kesmek zorunda kalırlar. Resul Pavlus’un, I. Korintoslular mektubunun 5. babında öğüt verdiği gibi, cemaatin sadık üyeleri müşareketten kesilen biriyle ihtilat etmemelidir. Buna itaat etmek bazılarına zor gelebilir. Özellikle müşareketten kesilenin akrabaları için böyle olabilir. Fakat bir kimse, Tanrı’nın münhasır bağlılık talep ettiğini aklından çıkarmamalıdır. (Çık. 20:6, YD) İsrail kavminde çocuklar ölüm cezasını gerektiren bir suç işlediklerinde, bizzat anne ve babalar, öldürmek üzere çocuklarını taşlamakla yükümlü idiler. (Tesn. 13:6-9) Bu nedenle günlerimizde de anne ve babalar, müşareketten kesilen çocuklarıyla ruhi konularda ihtilat etmekten sakınmalıdırlar.
4 Bu emre cemaat de tümüyle itaat etmelidir. Bazen biri, iyi bir insan olarak gördüğü kişinin müşareketten kesilmesinin gereksiz olduğunu veya çok kötü bir insan olarak gördüğü kişinin, mutlaka müşareketten kesilmesinin gerektiğini düşünebilir. Fakat İsa Mesih’in, cemaatin ihtiyarlarına karar verme yetkisi verdiğini unutmayalım; böylece bir kimse, gerçekleri bilen ve tüm delillere sahip olan ihtiyarların doğru karar verdiklerine güvenmeli. Kararın sorumluluğu ihtiyarlara aittir; cemaat buna şüpheyle bakmamalı ve karara itaat etmelidir.—Mat. 18:17, 18.
5 Müşareketten kesilen biri, İbadet Salonundaki toplantılarda hazır bulunsa bile, iade edilmediği sürece kardeş gibi sayılmamalıdır. Bu nedenle, onunla toplumsal buluşmalarda bir araya gelmek, Mukaddes Kitabın görüşüne aykırıdır; zira bu tür görüşmeler kendisine verilen disiplini zedeler, ayrıca toplantılarda bulunan cemaatin diğer sadık üyelerini de sürçtürebilir. Bazen böyle bir kişi davet edilmediği halde aniden gelirse ne olur? Bir ihtiyar veya misafirleri ağırlayan tarafından bu kimseye içeri girmesinin istenmediği açıkça bildirilmeli.
6 Şeytan’ın başka tehlikeli sinsi bir saldırısı da hakikatte olmayanlarla arkadaşlık kurmaya sevk etmektir. (II. Kor. 6:14, 15) Gerçekte hakikatte olmayan tüm insanların kötü oldukları kastedilmiyor. Dünyada hâlâ birçok dürüst insan var; bunu biliyoruz. Fakat onlar önemli bir şeyden, yani Tanrı’nın mukaddes ruhundan yoksundurlar. Bu nedenle onlar, Tanrı’ya hizmet etme konusunda tökez olabilirler. Çok kereler görüldüğü gibi, böyle arkadaşlıkların sonucu olarak imanda olanların imanı zayıfladı ve daha sonra büyük zararlara yol açan Mukaddes Kitabın prensiplerine aykırı davranışlara karıştılar. Dina’nın örneğini unutmayalım.—Tekv. 34. bap.
7 Eğer ebedî hayat almak istiyorsak, Mukaddes Kitabın prensiplerine sımsıkı bağlı kalarak, en ufak ayrıntılarda bile ona itaat etmeliyiz. Şeytan’ın kurnaz hilelerine aldanmayalım.—Luka 16:10.