Semavi Hayata Gerçekten Kimler Çağrılıyor?

¹ İnsanlığa olan sevgisi, Yehova’yı Oğlunu bir fidye olarak yeryüzüne göndermeye sevk etti. Fidyeyi kabul edenler, cennet bir yeryüzünde ebedi hayat, yani Âdem’in günahı yüzünden kaybolan aynı hayatı kazanacaklardı. Bu şekilde Tanrı’nın insanlıkla ilgili başlangıçtaki amacı gerçekleştirilmiş olacak.—Tekv. 1:26-28; Luka 23:43; Yuh. 3:16.

² Bununla beraber Yehova, yeryüzündeki ebedi hayatın yanı sıra, İsa Mesih ile birlikte gökteki ebedi hayat yolunu açmıştı. (I. Yuh. 2:1, 2; Luka 12:32) Fakat gökteki hayat için bu yol, ancak İsa Mesih ölüp diriltildikten ve İsa’nın ilk takipçileri MS 33 yılının Pentikost gününde mukaddes ruhla meshedildikten sonra açıldı. (Efes. 1:6, 7, 13, 14) Vahiy 14:1-5’e göre, sadece 144.000 kişi İsa ile birlikte bin yıl boyunca gökte krallar olarak hüküm sürmeye ve kâhinler olmaya davet edildi. “Küçük sürü” için yapılan çağrı, yaklaşık 1931 yılına kadar devam etti, çünkü o zamandan itibaren gökteki Krallıkla ilgili mesajda dikkat “başka koyunlar” üzerinde toplandı ve Yehova 1935 yılından beri, başka koyunlardan oluşan “büyük kalabalık”ı İsa’ya çekiyor, çünkü anlaşıldığı gibi, “küçük sürü”nün sayısı tamamlanmıştı.—Vah. 7:9, 10, 14, 15.

³ Önemli olan soru şudur: Onlar, İsa ile birlikte gökte yaşamaya davet edildiklerini nasıl kesinlikle bilirler? I. Yuhanna 2:20’de, 144.000 kişi hakkında, “Mukaddes olan [yani Yehova] tarafından meshiniz vardır” diye okuyoruz. Böylece bizzat Tanrı ‛onları mühürledi ve yüreklerine ruhun peyini verdi.’ (II. Kor. 1:21, 22) Bu nedenle onlar bunu bilir ve Tanrı tarafından evlat edildiklerine kesinlikle ikna edilmiş durumdadırlar. (Rom. 8:15-17) Meshedilmiş olanlar, Tanrı’nın mukaddes ruhu veya faal kuvveti sayesinde Tanrı’yı “Abba, Baba” diye çağırırlar.

⁴ Bir kimsenin gökteki hayata çağrılarak meshedilmiş olmasının başlıca kanıtı, oğullukla ilgili ruhun ya da bu konudaki duyarlılığın onlara hâkim oluşudur. Böyle biri, ruhi oğulluk için Tanrı tarafından tevlit edildiğinden kesinlikle emindir. Başka birine kendi durumu hakkında soru sorması gerekmez, çünkü Tanrı’nın ruhu kendisine bu hususta şahadet eder. (I. Pet. 1:23) Bu nedenle böyle biri ekmek ve şaraba iştirak edebilir, çünkü yeni ahde de alınmıştır. (Yer. 31:31-34; Gal. 6:15, 16; İbr. 12:22-24) Kendisi İbrahim’in zürriyetinin bir kısmıdır.—Gal. 3:26-29; Res. İşl. 15:14.

⁵ Kişileri bizzat Yehova’nın seçtiğini unutmayalım. (Rom. 9:16) O halde bu, kişinin, “küçük sürü”den biri olmayı istemesiyle gerçekleşmez. Eski İsrail’de kimlerin kahinler olarak hizmet edeceklerini bizzat Yehova seçti. Harun ailesine verilen kâhinliği haddini bilmezlik göstererek eline geçirmeye çalışan Korah’ı Yehova’nın ölüm cezasına çaptırdığını unutmayalım. (Çıkış 28:1; Say. 16:4-11, 31-35) Öyle ise, bir kimsenin kendisini Yehova’ya meshedilmediği halde meshedilmiş gibi takdim etmesi, onun üzerine Tanrı’nın hükmünü getirecektir. (I. Tim. 5:24, 25 ile karşılaştır) Bu nedenle bir kimse, “mukaddes ruhun mührü”nün kendisinde olup olmadığını anlamak için, durumunu dikkatle incelemeli. Bu bir his veya duygusal bir mesele değildir. Böyle bir kimseye özel bir vahiy veya Mukaddes Kitapla ilgili daha iyi anlayış veya hikmet verilmez. Mukaddes ruh, ister “başka koyun”lardan, ister “küçük sürü”den olsun, herkese aynı şekilde rehberlik eder. Hıristiyanlık öncesi devirlerde, Tanrı’nın ruhu, “meshedilmiş olanlar”dan olmayan birçok sadık kişiyi hararet ve anlayışla doldurdu.—İbr. 11:32-38; Hâk. 14:6, 19; 15:14.

⁶ Fakat ya meshedilmiş olanlardan biri sadakatsiz olursa ve yerine başka birini seçme gereği varsa? O zaman, makul olarak, Tanrı’nın, gökteki hayata yeni birini değil, Tanrı’ya yıllardan beri sadakatle hizmet etmekte örnek olan birini seçeceği sonucuna varmalıyız. Bu nedenle herkes, sembollerden almakla ilgili olarak, semavi hayata çağrılıp çağrılmadığı konusunda kendini dikkatle incelemeli. Yoksa kendi üzerine hüküm getirebilir!—I. Kor. 11:27-29.