Çok İşimiz Olduğu Halde Mutluyuz
1 Muhakkak Yehova’nın Şahitleri en meşgul insanlardır. Neden? Çünkü onlar, hem çağdaş yaşamın acımasız günlük baskıları altında hayata ayak uydurabilmek üzere sürekli çaba göstermelidir, hem de Tanrı’nın işiyle meşguldürler, yani Gökteki Krallığının iyi haberini ilan ediyorlar. Fakat hayatlarını Yehova’ya vakfettikleri ve O’na güvendikleri için, her zaman mutludurlar. O bize yardım edecek.—Mezm. 55:22.
2 Tabii, bu mutluluk kendiliğinden gelmez, üstelik, kaybedilebilen bir niteliktir. Bu mutluluk bir işin amacına uygun şekilde başarıyla yerine getirilmesinden kaynaklanır. Aynı zamanda bu mutluluk daima doğru şeyleri yapmakla muhafaza edilebilir. Bunun için resul Pavlus iman kardeşlerine şu öğüdü verdi: “Ey sevgili kardeşlerim, sizin emeğinizin Rabde boş olmadığını bilerek, sabit, sarsılmaz ve daima Rabbin işinde artmak üzre olun.” (I. Kor. 15:58) Evet, mutluluğun sırrı, Yehova’nın bizi bereketleyeceğini bilmek ve daima O’nun işiyle meşgul olmaktır.
3 Fakat ya günlük hayattaki işlerimiz çok ezici olmaya başlar ya da Tanrı’ya karşı olan sorumluluklarımızı yerine getirmek bir yük haline gelirse, ne yapmalıyız? Önce Yehova Tanrı’nın, sorumluluklarımızı yerine getirmenin bizim için bir yük olmasını asla tasarlamadığını bilmeliyiz. Evet, İsa şunları dedi: “Yüküm hafiftir” (Mat. 11:30) Yuhanna şöyle yazdı: “[Tanrı’nın] emirleri ağır değildir.” (I. Yuh. 5:3) İkinci olarak dünyevi işlerimizi ezici duruma sokanın, Şeytan, onun kötü dünyası ve kendi nakâmilliğimiz olduğunu bilmeliyiz. (II. Kor. 4:4; Rom. 7:18-20) Bu anlayış, meseleye doğru açıdan bakmamıza ve bir çözüm yolu bulmamıza yardım edecek.
4 Fakat bir çözüm yolu bulabilmek üzere dua etmek çok önemlidir, çünkü dua vasıtasıyla Tanrı’nın ruhunu ve rehberliğini arıyoruz ve dualarımız, Tanrı’nın iradesine uygunsa, O, muhakkak bize cevap verecek. (I. Yuh. 5:14) Dua ettikten sonra, belki daha dengeli olmamız gerektiğini anlayacağız. Örneğin, belki günlük uğraşlarımıza, yani yiyecek, içecek, dünyevi işyerimiz, eğlence veya hobilere fazla önem verdik. Böylece teokratik faaliyet geri kaldı ve bu bizi mutsuz bir duruma soktu. Şimdi ne yapacağız? İyi bir plan yapmalı ve her şeyi dengeli şekilde düzenlemeliyiz.
5 Tabii, bir plan yaparken şunu hatırlamalıyız: çılgın bir tempo rekorlar kırabilir, fakat nadiren uzun süre dayanabilir. Devamlı aşırı bir gayret, bitkinliğe yol açıp cesaret kırıklığına neden olabilir. Bu yüzden tempomuzu sürekli olarak koruyabileceğimiz şekilde ayarlamalıyız. Her şeyde makul olmalı, her şeye gereken vakti vermeliyiz ve kendimizi başka biriyle karşılaştırmamalıyız.—Fil. 4:5-7; Gal. 6:4.
6 Dua vasıtasıyla Tanrı’nın rehberliğini aradığımızda, belki başkalarından yardım kabul etmemizin gerekli olduğunu göreceğiz. Her şeyi kendi kendimize yapmaya çalışmamalıyız. Özellikle cemaat işleriyle meşgul olan ihtiyarlar ve hizmet-yardımcıları bu bakımdan dengeli olmalı. Başkaları tarafından yapılabilecek çok çeşitli görevler var. Bu yüzden bize yardım etmeye gönüllü kişilerin yeteneklerinden faydalanmak, hikmetlilik olacak.
7 Evet, çok işimizin olması mutlu olamayacağımız anlamına gelmez, daha ziyade makulsek, iyi bir görüşü muhafaza edip uygun dengeyi korursak ve Yehova’ya güvenirsek, çok meşgul ve aynı zamanda çok mutlu bir kişi olabiliriz. Bu mutluluğu başkalarına da aşılayabileceğiz. Çünkü Yehova mutlu bir Tanrıdır.—I. Tim. 1:11; Res. İşl. 20:35.