Mukaddes Kitabın Görüşü

Tüm Vergiler Ödenmeli Mi?

‘OĞULLARINIZI topraklarını sürmek ve ekinini biçmek için alacak; ve aşçı ve ekmekçi olmak üzere kızlarınızı alacak. Ve tarlalarınızı ve bağlarınızı ve zeytinliklerinizi, onların en iyisini alıp kullarına verecek. Ve kullarınızla cariyelerinizi ve en seçme gençlerinizi alıp onları işine koşacak, ve siz onun kulları olacaksınız.’

Yukarıdaki sözler, yaklaşık 3.000 yıl önce hizmetçisi Samuel vasıtasıyla Yehova Tanrı tarafından söylendi: Buradaki anlatım, zalim bir kral için değildir. Samuel kavma şöyle dedi: “Üzerinize kırallık edecek olan kıralın hükmü [bu] olacak.”—I. Samuel 8:10-17.

İsrailliler bu sözlerin doğruluğunu az zaman sonra öğrendiler ve büyük veya daha küçük ölçüde hükümetlerini desteklemenin ağırlığını anlayan insan toplumuna katıldılar. Biz de bugün, daha önce söylenenlerin doğruluğunu değişik vergiler vasıtasıyla anlıyoruz.

Geçmişte alınan vergiler, hükümeti desteklemede ve ekonomiyi kontrol etmede günümüzdeki kadar büyük rol oynamadı. Bununla birlikte halk, onların varlığından tedirgin oldu. İsa’nın günlerinde Yahudiler, Roma İmparatorluğunun kişi başına yüklediği vergiye içerlemiş göründüler; buna rağmen İsa, Kayser’in neyi toplamaya hakkı varsa onu, yani vergileri, hükümete ödemeleri gerektiğini açıkça vurguladı.—Luka 20:19-25.

İsa’nın takipçileri için bugün durum acaba farklı mıdır? Bazı vergilerin insafsız, aşırı, bir açıdan zararlı veya uygunsuz görünmesi, İsa’yı izleyenleri o vergileri ödemekten muaf tutar mı? Veya biri, verginin bir kısmının hükümet tarafından Mukaddes Kitap prensiplerine aykırı kullanıldığına dikkati çekerse, İsa’nın ardından gidenler, paylarına düşen vergilerin o kısmını ödememe yolunu acaba seçebilirler mi?

VERGİ ADALETSİZ GÖRÜNÜYORSA NE YAPMALI?

Tanrı’nın görüşünü kazanmak için, İsa’nın Dağdaki Vaaz’ında belirttiği bir prensibi ele alalım. Matta 5:41’de şöyle okuyoruz: “Kim seni bir mil gitmeye zorlarsa, onunla iki mil git.”

Roma hükümetinin bir temsilcisinin resmi görevi sırasında, yüklendiği görevi başarıyla tamamlamasını sağlamak üzere herhangi bir kişiyi zorla hizmete alma yetkisi vardı. Aynı zamanda, şahsa ait olan nakil aracına el koyma ve onu işinde kullanma hakkına da sahipti. Bu düzenleme yanlış bir zamanda, yanlış bir yerde bulunan bir kimse için kolayca zahmet veya zorluklarla sonuçlanabilirdi.

Bununla birlikte, İsa’nın, ancak talep uygunsa ve kendilerine pek zahmet vermiyorsa razı olmalarını söylemediğine dikkat edelim. Daha çok onlara yardımcı olmak üzere ellerinden geleni yapmalarını hatta fazlasını bile vermelerini söyledi.

İsa’nın sözleri, bizim vergi borcumuzu saptamamız ve sonra ise iki katını ödememiz gerektiği anlamına mı gelir? Hayır. Bu, yükümlülüğümüzden kaçmak üzere mazeretler arama yerine, bizden istenen ne ise, onu yapmak gerektiğini belirtir. Bu, hükümete ödenmesi gereken vergiyi uygun şekilde önce saptamayı ve sonra da onu ödemeyi kapsar.

Bazı işadamları, yasanın talep ettiği tüm vergileri ödediklerinde, işlerini kârlı olarak yürütemeyecekleri görüşündedirler. Doğru olsun veya olmasın, bu görüş, herhangi bir işe girmeden ÖNCE, tüm vergi yükümlülüklerini öğrenme zorunluluğunu vurgular. Bu, İsa’nın şu öğüdüyle uyum içindedir: “Sizden kim bir kule yapmak ister de, onu tamamlıyacak şeyi var mı diye oturup önce masrafı hesap etmez? Ta ki, temel koyup onu .... bitiremedi demesinler.”—Luka 14:28, 29.

VERGİLERİN MUKADDES KİTABA AYKIRI İŞLERİ DESTEKLEDİĞİNİ DÜŞÜNÜYORSANIZ

Oliver Wendell Holmes Jr. şunu söyledi: “Uygar toplum için vergiler öderiz.” Benzer şekilde, resul Pavlus, vergi ödemenin bir nedeninin hükümet tarafından yararımıza yapılan amme hizmetlerinin parasal kısmına katılmak olduğunu söyler. (Romalılar 13:4-6) Hükümetlerin giriştikleri belirli hareket tarzları bu yükümlülüğü iptal edebilir mi?

Buna cevap olmak üzere, bir dünyevi hükümete, verdiği hizmetlerin karşılığı olarak borcunu ödemede Yaratıcı’nın takındığı tavıra benzer bir durum görebiliriz. Haklı bir öfke, eski Sur şehrinin imhasına karar vermek üzere Yehova’yı harekete geçirdi. Bu işin başarılmasında Tanrı, imparator Nebukadnetsar yönetimindeki Babil’in askeri güçlerini kulandı. Babil zafer kazandıysa da, yaptığı mücadele, zor ve zahmetliydi. Bunun için Yehova, verdikleri hizmetin karşılığının, onlara ödenmesi gerektiğini düşündü. Onun sözleri Hezekiel 29:18, 19’da yazılıdır: “Ademoğlu, Babil kıralı Nebukadnetsar, Sura karşı kendi ordusuna büyük hizmet ettirdi .... ve onun karşısında ettiği hizmetten ötürü kendisine de, ordusuna da Surdan bir ücret olmadı. Bundan dolayı Rab Yehova şöyle diyor: İşte, ben Mısır diyarını Babil kıralı Nebukadnetsara vereceğim; ve halkını götürecek, ve çapul malını alacak, ve onu yağma edecek; ve ordusunun ücreti bu olacak.”

Mukaddes Kitabı inceleyenler, Nebukadnetsar’ın mağrur, bencil, putperest bir hükümdar olduğunu bilirler. Babil ve ordusu, esirlere insafsız davranışıyla tanınmıştı. Yehova bu davranış biçimlerini uygun görmediyse de, Kendisi için borç borç demekti ve onu tamamen ödedi.

Şu halde, İsa’nın takipçileri paralarının hangi işte kullanılacağına bakmaksızın, tüm yasal vergi taleplerini ödemek zorunda olduklarını bilmelidirler. Böylece Romalılar 13:7’de verilen açık emre uyulmuş olur: “Vergi hakkı olana vergiyi, gümrük hakkı olana gümrüğü .... cümlenin haklarını eda edin.”

Aynı zamanda, İsa’nın gerçek takipçileri, ciddiyetle Tanrı’nın kurduğu semavi bir hükümeti desteklerler. Bu Krallık, yakında tüm insan hükümetlerinden çok daha ehliyetli bir şekilde dünya olaylarını yönetecek ve tebaalarına, hayallerini bile aşan büyük nimetler sağlayacaktır.—Matta 6:10, 33.

[Sayfa 26’daki pasaj]

“Kayserin şeylerini Kaysere ödeyin.”—Luka 20:25

[Sayfa 27’deki pasaj]

“Vergi hakkı olana vergiyi, gümrük hakkı olana gümrüğü, .... cümleye haklarını eda edin.”—Romalılar 13:7