Sevmeyi Öğrenen Bir Topluluk

SEVGİ, hayranlık, yardımseverlik ve ortak çıkarlar üzerine kurulan şefkattir. Sevgi, sıcak bir bağlılık duygusudur. Bencillikten uzak, vefalı olmayı ve başkalarının iyiliği ile yardımsever bir tutumla ilgilenmeyi gerektirir. Sevgi, nefretin tam karşıtıdır. Nefretle hareket eden kişi, kendi tutkularının yiyip bitirdiği biridir; davranışlarının ardında sevgi bulunan kişi ise her zaman başkalarını düşünür.

Sevgi mi, nefret mi? Yaşamınızda bunlardan hangisi üstün durumda? Bu yalnızca kuramsal bir soru değildir; çünkü sizin sonsuz geleceğiniz bu soruya vereceğiniz cevaba bağlıdır. Nefretin öğretildiği bir dünyada yaşadığımız halde milyonlarca kişi sevmeyi öğreniyor. Onlar bunu yeni bir kişilik “giyerek” yapıyorlar. Onlar sevgi hakkında yalnızca laf üretmiyorlar, onu uygulamak için güçlü bir uğraş da veriyorlar.

Eğer Yehova’nın Şahitlerinin ibadetlerinden birinde bulunduysanız, orada gördükleriniz sizi etkilemiş olabilir. Hangi ulustan gelmiş olurlarsa olsunlar, Yehova’nın Şahitleri tapınmada birleşmişlerdir. Onlar uluslararası gerçek bir kardeşlik birliği oluştururlar. Bu durum, onların yerel cemaatlerinde, bölge toplantılarında ve belki her yerden çok da her ülkedeki bürolarında gözlenebilir. Bu tesislerde Mukaddes Kitap yayınlarını basmak ve dağıtmak amacıyla bir aile gibi bir arada yaşayan ve çalışan gönüllü gruplar bulunur. Her ülkede, içlerinden bazıları Yehova’nın Şahitlerinin yaptığı işin gözetimiyle de ilgilenmektedirler. 1997 rakamlarına göre bu iş 233 ülkede bulunan 82.000’i aşkın cemaati kapsadığına göre, öyle küçük bir görev değildir. Bu ihtiyacı karşılayabilmek için, Yehova’nın Şahitlerinin dünya merkezini ve 103 ülkedeki daha küçük birçok büroyu da kapsayan tesislerde 16.000 kişi hizmet etmektedir.

Buralarda çalışanların büyük bir çoğunluğu, o büronun bulunduğu ülkenin vatandaşlarından oluşur. Fakat her büroda durum böyle değildir. Bazı bürolar, çeşitli ulusal, etnik, ırksal kökenlerden olduğu kadar, çeşitli dinsel geçmişleri olan Şahitlerden oluşur. Örneğin, Almanya, Selters’te, 1.200 kadar üyesi bulunan tesislerde 30 ulustan kişiler bulunuyor. Acaba onların, barış ve birlik içinde, nefretten arıtılmış bir atmosferde yaşayabilmelerini, çalışabilmelerini ve tapınabilmelerini sağlayan nedir? Bu kimseler Koloseliler 3:14’teki şu öğüdü tutarlar:

“Sevgiyi Giyin”

Kimse dünyaya giysilerle gelmez; kişi yalnızca bir giysiden söz etmekle de onu giymiş olmaz. Birinin giyinebilmesi, belli kararlar almasını ve bunları belli bir çabayla uygulamasını gerektirir. Aynı şekilde, hiç kimse sevgiyi ‘giymiş’ olarak doğmamıştır. Ve yalnızca sevgi üzerine konuşmak da yetmez. Çaba gereklidir.

Giyinmek birkaç amaca hizmet eder. Vücudu korur, bedenin göze batan ya da kusurlu taraflarını örter ve bir dereceye kadar insanın kişiliğini de ortaya çıkarır. Sevgi de böyledir. Doğru ilkelere ve uygun ilişkilere duyulan sevgi, kişiyi tehlikeli olabilecek yerlerden ve ilişkilerden uzak kalması yönünde harekete geçirdiğinden, bir koruyucu olarak hizmet eder. Bizim için değerli olması gereken kişisel ilişkilerimizi korumakta yardımcı olur. Sevgi gösterenin sevgi görme olasılığı daha çoktur ve başkalarına zarar vermekten kaçınan birine zarar gelme olasılığı daha azdır.

Sevgi aynı zamanda, kişiliğimizin çevremizdeki insanları rahatsız edebilecek göze batan taraflarını da örter. Gururlu, ukala, bencil ve sevgisiz birinin değil de, sevgi dolu bir insanın küçük kusurlarına göz yumma eğilimimiz daha fazla değil midir?

Gerçek sevgiyi giymiş kişiler İsa’nın takipçilerine özgü kişiliğin güzelliğini ortaya koyarlar. Fiziksel güzellik dış görünüşün ötesine geçmediği halde, ruhi güzellik kişinin içine işler. Fiziksel görünüşlerinden değil de, içten ve sıcak kişiliklerinden dolayı gözünüze güzel görünen kişiler belki sizin de aklınıza gelebilir. Öte yandan, gerçek kişilikleri su yüzüne çıkar çıkmaz, gözümüzdeki tüm çekiciliklerinden en küçük bir iz kalmayan güzel kadınlarla ve yakışıklı erkeklerle çoğumuz karşılaşmışızdır. Çevremizin sevgiyi giymiş insanlarla dolu olması ne hoştur!

Nefretin Yerini Alan Sevgi

Almanya’da Yehova’nın 145.958 Şahidi arasında 1994’te yapılan bir anket nefretin yerini sevginin alabileceğini ortaya koydu.

Aşırı içki, uyuşturucu kullanımı, suç, kumar, halkın huzurunu bozan ve şiddete yönelik davranışların tümü, şu ya da bu şekilleriyle, kolayca mayalanıp nefrete dönüşebilen bencilliğin bir ifadesidir. Ankete katılanların yüzde 38’i, Şahitlerce savunulan yüksek Mukaddes Kitap standartlarına ulaşabilmek için bu sorunlardan bir ya da birkaçının üstesinden gelmeleri gerektiğini söylediler. Onları böyle davranmaya yönelten şey, Tanrı’ya ve doğru davranış standartlarına olan sevgi idi. Yehova’nın Şahitleri de, genellikle bireylerle tek tek uğraşarak, sevgi dolu bir yardımda bulundular. Son beş yıl içinde (1992-1996), 233 ülkede 1.616.894 kişinin, nefretin yerine her şeyi fetheden bir sevgiyi geçirmek üzere değişiklikler yapmasına yardım edildi.

Yehova’nın Şahitleri evliliklerinde bencillikten uzak bir sevgiyi uygulayarak, ilişkilerini dengeye soktular. Bazı ülkelerde her iki ya da üç evlilikten biri boşanma ile bitiyor. Fakat yukarıda sözü geçen araştırma şu anda Şahitlerin yalnızca yüzde 4,9’unun eşlerinden boşanmış ya da ayrı yaşamakta olduğunu gösterdi. Unutulmaması gereken bir nokta da, bu oranın oldukça büyük bir kısmını Yehova’nın Şahidi olmadan önce boşanmış kişilerin oluşturuyor olmasıdır.

Sevgi Tanrısı, yollarını Kendisini sevenlere öğreten Yüce bir Öğretmen olduğundan, Yehova’nın Şahitleri sevgilerini her şeyden önce O’na yöneltiyorlar. “Tanrı’yı değil zevki eğlenceyi” seven başka insanların tersine Yehova’nın Şahitleri hayatlarında Tanrı’ya ilk yeri veriyorlar. (II. Timoteos 3:4, İncil—Çağdaş Türkçe Çeviri) İlkelerden yoksun durumdaki dünyanın gittiği yolun tersine, bir Şahit haftada ortalama 17,5 saatini dinsel etkinlikler için harcar. Şahitlerin ruhi değerlere bağlı olduğu açıktır. Onları mutlu eden de budur. İsa şöyle söyledi: “Ne mutlu ruhi ihtiyaçlarının farkında olanlara; çünkü göklerin krallığı onlara aittir.”—Matta 5:3.

Mezmur 118’in yazarı, Tanrı’ya gerçek anlamda hizmet eden birinin insanlardan korkmasına gerek olmadığını söylüyor: “RAB benimledir, ve ben korkmam; insan bana ne yapabilir?” (6. ayet) Tanrı’ya duyulan tam bir güven, başka insanlara nefret ve korkuyla bakma nedenlerinden birini ortadan kaldırır.

Tanrı’nın ‘sabırlı, inayeti ve hakikati çok’ olduğunu bilen İsa’nın bir takipçisi, nefrete yol açabilen bir diğer etkeni, yani öfkeyi de yaşamından çıkarmaya çalışacaktır. Huy yumuşaklığı ve özdenetimi de içeren Tanrı’nın ruhunun meyvelerini geliştirmek bu hedefe varmasına yardım edecektir.—Mezmur 86:15; Galatyalılar 5:22, 23.

İsa’nın hakiki bir takipçisi alçakgönüllüdür ve kendisi hakkında gerektiğinden yüksek düşünceler taşımaz. (Romalılar 12:3) Başkaları ile olan ilişkilerinde sevgi tohumları eker. Nefretin tersine, sevgi “hiddetlenmez, kötülük saymaz.”—I. Korintoslular 13:5.

Evet, korku, öfke ya da incinmiş duygular insanları nefrete yöneltebilir. Fakat sevgi, nefretin bu dayanaklarını yok ederek ona galip gelir. Gerçekten de, sevgi evrendeki en büyük güçtür; çünkü “Allah sevgidir.”—I. Yuhanna 4:8.

Yakında Nefret Sonsuza Dek Yok Olacak

Yehova Tanrı’nın kişiliğinin bir parçası olmadıklarından dolayı bencillik ve nefret gibi nitelikler sonsuza dek var olamaz. Bu nitelikler, yerlerini sonsuzluklar boyunca var olacak sevgiye bırakmak üzere ister istemez sökülüp atılmalıdırlar. Eğer nefretin olmadığı, sevgiyle dolu bir dünyanın özlemini siz de duyuyorsanız, Yehova’nın Şahitleri size bu dünyada yaşayabilmek üzere neler yapılması gerektiğini Mukaddes Kitaptan açıklasınlar.

Evet, hepimiz kendimize şu soruyu sorarsak iyi ederiz: ‘Benim yaşamımda hangi nitelik üstün durumda; sevgi mi, nefret mi?’ Bu yalnızca kuramsal bir soru değildir. Tanrı’nın muhalifi olan “nefret tanrısı” için çarpan bir yürek daha uzun bir süre çarpmayacaktır. Sevgi Tanrısı Yehova için çarpan bir yürek ise, sonsuza dek çarpmaya devam edecek!—I. Yuhanna 2:15-17.

[Sayfa 10’daki resim]

İnsanlar bugün dahi sevgiyi ‘giyebilirler’