Evsizler Küresel Bir Sorun

“PİS kokan, kir içindeki ayyaşlar. Beş parasızlar ve kimsesizler. Hiçbir şeyleri yok!” Czestochowa’da (Polonya) evsizlere hizmet veren gönüllülerin aktardığı bu ifadeler sarsıcı olsa da, genel olarak insanların başlarını sokacak bir yeri olmayan evsiz kişilere bakış açısını yansıtıyor.

Birkaç yıl önce bir dergi, Ulaanbaatar’daki (Moğolistan) binlerce sokak çocuğunun büyük çoğunluğunun, kentin lağımına ya da ısıtma sistemine giden, leş gibi kokan yeraltı geçitlerinde yaşadığını yazdı (The Economist). Habere göre, bu evsiz çocuklar hakkında öğrendikleri Moğol halkından birçok kişiyi şaşırtsa da onlar bu durumu “insanların çocuklarına bakamayacak kadar tembel olmasına” bağladılar.

Dünyanın diğer ucunda ise, tedbir aldıklarını iddia eden ölüm mangaları, sokak çocuklarını katlediyorlar. Peki neden? Birleşmiş Milletler’in bir yayını şu açıklamayı yapıyor: “Latin Amerika’da adliye, emniyet, medya, iş dünyası ve genel olarak toplumdaki birçok kişi sokak çocuklarının sivil toplum için ahlaki bir tehdit oluşturduğuna inanıyor. . . . . Rio de Janeiro eyaletinde her gün ortalama olarak üç sokak çocuğunun öldürüldüğü söyleniyor.”

Evsizler “bizi korkutuyorlar ve endişelendiriyorlar . . . . ancak onlar da bizim gibi açlıktan karınlarına ağrı saplanan insanlar. Sayıları oldukça fazla ve gerçekten büyük bir ihtiyaç içindeler.” Bu sözler, Czestochowa’daki evsizlere hizmet veren gönüllülerin açtığı bir internet sitesinde geçiyor. Aynı kaynak şöyle diyor: “Bu büyük ihtiyacı karşılayacak insanlar olacağını . . . . umuyoruz.” Acaba söz konusu ihtiyaç tam olarak nedir ve ne kadar büyüktür?

[Sayfa 2, 3’teki resim]

Yeraltı geçitinde yaşayan bir grup evsiz çocuk

[Tanıtım notu]

Jacob Ehrbahn/Morgenavisen Jyllands-Posten