Çocuğunuzun Öfke Nöbetleriyle Nasıl Başa Çıkabilirsiniz?

ZORLUK

İki yaşındaki çocuğunuz sinirlendiğinde bağırıp çağırmaya, tepinmeye ve kendini yerden yere atmaya başlıyor. Aklınızdan belki de şu sorular geçiyor: ‘Çocuğum normal mi? Böyle davranmasına neden olacak bir şey mi yaptım? Hep böyle mi devam edecek?’

Endişelenmeyin. Çocuğunuza yardımcı olabilirsiniz. Ama öncelikle onun öfke nöbetleri geçirmesinin nedenini ele alalım.

NEDEN BÖYLE DAVRANIYOR?

Küçük çocuklar duygularla başa çıkmak konusunda pek tecrübeli değildir. Sırf bu etken bile zaman zaman öfke nöbeti geçirmelerine neden olabilir. Tabii başka etkenler de var.

Bir çocuğun iki yaşlarına geldiğinde yaşadığı değişikliği bir düşünün. Doğduğu andan itibaren anne babası onun her ihtiyacını karşılamıştı. Örneğin ağlamaya başladığında hemen yanına koşmuş, ‘Hastalandı mı? Acıktı mı? Bir sıkıntısı mı var? Altını mı değiştirmek gerekiyor?’ diye düşünmüştü. Onu rahat ettirmek için ne gerekiyorsa yapmıştı. Bu gayet normaldi, çünkü bir bebek anne babası olmadan bir şey yapamaz.

Ancak çocuk iki yaşına geldiğinde anne babasının artık istediği her şeyi yapmadığını fark etmeye başlar. Eskiden anne baba onun ihtiyaçlarına hizmet ederdi. Oysa şimdi çocuk anne babanın isteklerine itaat etmek durumunda. Artık işler değişti ve büyük ihtimalle iki yaşındaki ufaklık bu yeni durumu protesto etmeden kabul etmeyecek, öfke nöbetlerine başvuracak.

Zamanla çocuk, anne babasının sadece bakıcısı değil eğitmeni de olduğu gerçeğine uyum sağlamaya başlayacaktır. Ayrıca kendi rolünün ‘ana babasının sözünü dinlemek’ olduğunu da fark edecektir (Koloseliler 3:20). Bu dönemde bağırıp çağırarak ve kendini yerden yere atarak anne babasının sabrının sınırlarını zorlamaya devam edebilir.

SİZ NE YAPABİLİRSİNİZ?

Anlayışlı olun. Çocuğunuz “minyatür bir yetişkin” değildir. Duygularıyla baş etmek konusunda pek tecrübesi olmadığından sinirlendiğinde aşırı tepki gösterebilir. Durumu onun açısından görmeye çalışın. Kutsal Kitaptaki ilke: 1. Korintoslular 13:11.

Sakin kalın. Çocuğunuz öfke nöbeti geçirdiğinde siz de kontrolünüzü kaybederseniz bunun hiçbir yararı olmaz. Mümkün olduğunca öfke nöbetini görmezden gelmeye çalışın ve işin içine duygularınızı karıştırmayın. Öfke nöbetlerinin nedenini hatırlamanız sakin kalmanıza yardımcı olacaktır. Kutsal Kitaptaki ilke: Özdeyişler 19:11.

Geri adım atmayın. Çocuğunuzun istediği şey ne olursa olsun pes edip bunu yaparsanız, başka sefere bir şey istediğinde muhtemelen yine ortalığı velveleye verecektir. Ne kadar kararlı olduğunuzu sakin şekilde çocuğunuza gösterin. Kutsal Kitaptaki ilke: Matta 5:37.

Sabırlı olun. Öfke nöbetlerinin bir anda sona ermesini beklemeyin, özellikle de çocuğunuzun, davranışlarıyla sizi yönlendirebileceğini düşünmesine sebep olduysanız. Ancak doğru tepkiler verir ve tutarlı davranırsanız öfke nöbetleri muhtemelen azalacak. Sonunda da tamamen bitecek. Kutsal Kitap “Sevgi tahammül eder” der (1. Korintoslular 13:4).

Şunları da deneyin:

• Öfke nöbeti başlayınca çocuğunuzu (mümkünse) kucağınıza alın ve onu incitmeden hareketlerini kısıtlayarak kendini yerden yere atmasını engelleyin. Çocuğunuza bağırmayın. Öfkesinin dinmesini bekleyin. Sonunda öfke nöbetleriyle hiçbir yere varamayacağını anlayacaktır.

• Çocuğunuzun öfke nöbeti geçene kadar kalabileceği bir yer belirleyin, örneğin odasına götürün. Sakinleştiğinde dışarı çıkabileceğini söyleyip onu orada bırakın.

• Çocuğunuz insanların ortasında öfke nöbeti geçiriyorsa onu alıp başkalarının görmeyeceği bir yere götürün. Rezil olmak kaygısıyla pes edip istediğini yapmayın. Eğer yaparsanız her istediğini bu şekilde elde edebileceğini düşünmesine neden olursunuz.