Ricardo ve Andres’in Hikâyeleri

Kutsal Kitap eğitimi hayatları değiştirme gücüne sahiptir. Ricardo ve Andres’in hayatına bakalım.

RICARDO: 15 yaşındayken bir çeteye katıldım. Başkalarından kolayca etkilendiğim yaşlardaydım ve arkadaşlarımdan çok etkilendim. Hatta kendime on yıl hapis yatma hedefi koydum. Bu kulağa garip gelebilir. Ama bizim oralarda hapis yatanlara hayranlık ve saygı duyulurdu. Ben de onlar gibi olmak istiyordum.

Çete denince akla gelen her şeye bulaştım; uyuşturucu, ahlaksızlık, şiddet. . . Bir gece silahlı çatışma çıktı, öleceğimi düşündüm ama yara almadan kurtuldum. O olaydan sonra hayatım ve hedeflerim üzerinde ciddi şekilde düşünmeye başladım ve değişmeye karar verdim. Peki nasıl değişecektim? Bana kim yardım edebilirdi?

Akrabalarımın çoğu mutsuzdu. Hayatları sorunlarla doluydu. Ama dayımın ailesi farklıydı. Onların iyi insanlar olduklarını ve Kutsal Kitap ilkelerine göre yaşadıklarını biliyordum. Hatta bir keresinde bana Tanrı’nın isminin Yehova olduğunu söylemişlerdi. Ben de o çatışmadan kısa süre sonra Yehova’ya ismiyle dua edip O’ndan yardım istedim. Ertesi gün çok şaşırtıcı bir şey oldu, bir Yehova’nın Şahidi kapımı çaldı. Onunla Kutsal Kitabı incelemeye başladım.

Fakat kısa süre sonra büyük bir engelle karşılaştım. Eski arkadaşlarım sık sık arayıp buluşmak istiyorlardı. Kolay olmasa da onlarla görüşmeyi reddettim. Kararlıydım, Kutsal Kitabı incelemeye devam edecektim. İyi ki de öyle yapmışım! Hayatım inanılmaz şekilde değişti ve gerçek mutluluğu buldum.

Daha önce anlattığım gibi bir zamanlar, saygı duyulan bir çete üyesi olmak için on yıl hapis yatmak istiyordum. Bir gün Tanrı’ya dua ederken bu eski düşüncelerimden bahsettim. Duamda, şimdiyse O’na en az on yıl tamgün hizmet etmek ve Kutsal Kitabı başkalarına anlatmak istediğimi söyledim. Böylece bana nasıl yardım edildiyse ben de başkalarına yardım edebilecektim. Tanrı duamı cevapladı, 17 yıldır bu hizmetteyim. Ve şunu da belirteyim, hiç hapse girmedim!

Oysa eski arkadaşlarımın birçoğu yıllardır hapiste. Bazıları ise artık hayatta değil. Geriye baktığımda Yehova’nın Şahidi akrabalarıma büyük minnet duyuyorum. Farklı olmaktan korkmayıp Kutsal Kitaba göre yaşadılar. Onlara, geçmişte çete üyelerine duyduğumdan çok daha fazla saygı duyuyorum. En önemlisi de, bana en iyi yaşam yolunu öğreten Tanrı’ya şükrediyorum.

ANDRES: Çok fakir bir mahallede büyüdüm; uyuşturucu, haraç kesme, cinayet, fuhuş olağan şeylerdi. Babam alkol ve kokain bağımlısıydı. Annemle sürekli birbirlerine hakaret eder ve şiddet kullanırlardı.

Küçük yaşta içki içmeye ve uyuşturucu kullanmaya başladım. Hayatım sokakta geçiyordu, bir şeyler çalıp bunları satıyordum. Biraz büyüdüğümde babam kendince benimle yakınlaşmak için, bana uyuşturucu gibi yasadışı şeyleri ülkeye sokmayı ve satmayı öğretti. Kısa sürede çok para kazandım. Bir gün polis eve gelip beni tutukladı. Cinayete teşebbüsten beş yıl hapis cezasına çarptırıldım.

Hapishanede bir gün bir anons yapıldı: Yehova’nın Şahitleri Kutsal Kitapla ilgili konular hakkında konuşmak için bir buluşma düzenleyecekti. Gitmeye karar verdim. Anlattıkları mantıklı gelince onlarla Kutsal Kitabı incelemeye başladım. Kutsal Kitabı anlatırken sadece hoşuma gidecek şeyleri değil, Tanrı’nın karşılamamı beklediği yüksek ahlak standartlarını da öğretiyorlardı.

Çok geçmeden değişebilmek için yardıma ihtiyacım olduğunu fark ettim. Özellikle de Kutsal Kitabı incelememden hoşlanmayan bazı mahkûmlar beni tehdit edince bunu daha iyi anladım. Yehova’ya dua edip bana güç vermesini, yol göstermesini istedim, O da bana yardım etti. Hatta deyim yerindeyse karşı atağa geçip başka mahkûmlarla Kutsal Kitap hakkında konuşmaya başladım.

Serbest bırakılacağım zaman geldiğinde o kadar gergindim ki hapiste kalmak istedim. Ayrılırken birçok mahkûm arkamdan el salladı. Hatta bazıları sevecen bir şekilde “Güle güle git küçük peygamber” dedi.

Tanrı’nın beni eğitmesine izin vermeseydim hayatım kim bilir ne kadar korkunç olurdu! Beni sevdiği ve ümitsiz vaka olarak görmediği için Tanrı’ya çok ama çok minnettarım!a