Bölüm 20
Mutluluğa Götüren Bir Hayat Yolu
1. (a) Bugün yaşayan birçok kimse neden mutsuzdur? (Vaiz 2:11, 18) (b) Hayatlarımıza gerçek mutluluk getiren şey ne olacaktır?
BİRÇOK insan “yiyelim ve içelim, çünkü yarın öleceğiz” tutumuna sahiptir. Resul Pavlus bu gibi insanlarla “arkadaşlık” etme konusunda bizi uyarıyor. (I. Korintoslular 15:32, 33) Öte yandan hayatta yararlı bir hedefe erişmeye çalışan insanlar da var, ama yetmiş veya seksen yaşına gelince onlar için her şeyin son bulması kaçınılmazdır. Buna karşılık, hayatta yüzlerce, hatta binlerce yıl boyunca değerli bir amacın peşinde koşmak ne harikulade bir şey olacaktır! Acaba bu bize gerçek mutluluğu verecek mi? Kesinlikle evet!
2. Tanrı’nın bizim ebediyen yaşamamızı istediğini düşünmek neden makuldür? (Mezmur 133:1, 3)
2 İşte bize en büyük sevinci veren gerçek, Tanrı’nın insan için amacının tam bu olmasıdır. O, “onların yüreklerine de ebediyeti koydu.” Eğer O’nun iradesi insanların hayatının “Allahın yaptığı işi” tatmin edici şekilde araştırma fırsatı olmadan sona ermesi olsaydı, bunu yapmazdı. (Vaiz 3:11) Tanrı’nın yeryüzündeki cennetinde yaşama imtiyazına sahip olanların önünde sonsuza kadar sürecek amaçlı bir hayat ve mutluluk vardır.
3. (a) İsa hangi olumlu hayat tarzını tavsiye etti? (Luka 6:31, 36) (b) İsa en büyük iki emri nasıl ifade etti? (Tesniye 6:5; Levililer 19:18)
3 Hayata götüren yol hakkında bilgi edindikçe meselelere olumlu açıdan ve güvenle bakmaya başlayacağız. Konfüçyüs’ünki gibi bazı olumsuz sözler belki bir ölçüde değer taşıyabilir: “Sana yapılmasını istemediğin şeyi, sen de başkalarına yapma.” Fakat İsa’nın “Altın Kural” diye adlandırılan olumlu beyanı ne kadar daha değerlidir: “İnsanların size her ne yapmalarını istiyorsanız, siz de onlara öyle yapın”! (Matta 7:12) Musa kanununun tümünün önceden işaret ettiği hususu belirten İsa, pasif bir hayat tarzından daha fazlasını tavsiye ediyor:
“Birinci [emir]: ‛Dinle, ey İsrail; Tanrımız Yehova bir olan Yehova’dır, ve Tanrın Yehova’yı bütün yüreğinle ve bütün canınla ve bütün zihninle ve bütün kuvvetinle sevmelisin.’ İkincisi şudur: ‛Komşunu kendin gibi sevmelisin.’ Bunlardan daha büyük başka bir emir yoktur.” (Markos 12:29-31)
4. İsa hangi “yeni” emri verdi? (I. Yuhanna 3:16)
4 Gerçekten bu emir etkin ve anlamlı bir şekilde yaşamamızı gerektirir, Tanrı ve Yaratıcımız Olan’ı gerçekten sevdiğimizi ve komşumuzla candan ilgilendiğimizi göstermeliyiz. Bu konuda İsa da şunları söyledi:
“Size birbirinizi seviniz diye, yeni bir emir veriyorum; sizi sevdiğim gibi siz de birbirinizi seviniz. Eğer birbirinize sevginiz olursa, benim şakirtlerim olduğunuzu bütün insanlar bununla bilecekler.” (Yuhanna 13:34, 35)
Bu emir hangi yönden “yeni”dir? Eşsiz, fedakâr bir sevgi gerektirmesi yönünden. Bu tür sevgiye sahip olan bir kişi İsa’nın yaptığı gibi ‛dostları uğruna canını vereceği’ noktaya kadar bile gidecektir.—Yuhanna 15:12, 13.
5. Belirli bir peygamberliğin gerçekleşmesine nasıl katılabilirsiniz? (Markos 13:10)
5 Yehova’nın Şahitleri bu “şeyler sisteminin sona er”mesi zamanında yaşadıklarının farkında olarak İsa’nın şu büyük peygamberliğinin gerçekleşmesine katılmakla da Tanrı’ya ve komşuya sevgi göstermiş oluyorlar: “Krallığın bu iyi haberi, bütün milletlere bir şahadet maksadıyla bütün meskûn yerde vaaz edilecektir.” (Matta 24:3, 14) Siz de komşularınıza Tanrı’nın Gökteki Krallığıyla ilgili büyük ümit ve O’nun yeryüzü üzerindeki hükümdarlığı hakkında konuşmakla buna katılabilirsiniz. Bununla beraber, hakiki Tanrı’nın bir şahidi olmak sadece Mukaddes Kitap hakikatlerini başkalarına anlatmak demek değildir. Bu aynı zamanda hakikati yaşamak, Mukaddes Kitap prensiplerini bütün hayatımızda uygulamak demektir.
6. (a) Tanrı bizim nasıl bir hayat sürdürmemizi talep eder? (Koloseliler 1:9, 10) (b) “Sadık ve basiretli köle” İsa’nın Yahudi olmayan takipçilerine hangi öğüdü verdi?
6 Bu, sizin birçok kuralları veya “yapma” diyen emirleri tutmanız gerektiği anlamına gelmiyor. Bunun anlamı, normal, sağlıklı bir hayat yaşamanız, başkaları uğruna kendinizden vermeniz ve “efendi” İsa’nın “uygun zamanda” ruhi “gıdalar” vermek amacıyla tayin ettiği meshedilmiş takipçilerinden oluşan “sadık ve basiretli köle” sınıfının öğütlerine saygı göstermenizdir. (Matta 24:45) Birinci yüzyılda bu “köle” sınıfı İsa’nın Yahudi olmayan takipçilerinin hayatlarını kontrol altında tutan çok sayıda kurallar koymadı. Sadece kaçınılması gereken bazı şeylerden söz etti ve bunların arasında şunlar vardı:
“Ruhülkudüse (Mukaddes ruha) ve bize iyi göründü ki, icap eden şu şeylerden fazla üzerinize yük koymıyalım: Putlara kurban edilen şeylerden, kandan, ve boğulmuş olanlardan, ve zinadan (fuhuştan) çekinin. Bunlardan sakınırsanız, iyi edersiniz. Selâmette olun.” (Resullerin İşleri 15:28, 29)
Bu ‛icap eden şeyler’ neleri içine alır?
‛PUTLARDAN ÇEKİNİN’
7. Putperestlikten çekinmek neden önemlidir? (I. Korintoslular 10:20, 21)
7 Yehova Tanrı On Emrin ikincisinde putperestliği kesinlikle yasaklamıştı. Resul Pavlus da I. Korintoslular 10:14’te şu açık talimatı verdi:
“Sevgililerim, putperestlikten kaçın.”
Niçin kaçınmalıyız? Yaşayan Tanrı’nın muhteşem kişiliği odun, taş veya madenden yapılmış cansız suretlerle asla temsil edilemeyeceğinden. Bunlar yaşayan hakiki Tanrı’yı alçaltır. İlk Hıristiyanlık zamanındaki şahitler, Roma İmparatorluğunun sureti önünde biraz buhur takdim etmekle kendilerini vahşi hayvanlar tarafından parçalanmaktan kurtarabilirlerdi; ama bunu yapmak Tanrı’ya şerefsizlik getireceğinden bunu yapmayı reddettiler. Benzer şekilde bugün de, yaşayan Tanrı’yı memnun etmek isteyenler diğer putperestliklere olduğu kadar cenazelerde buhur takdim etmeye, ailevi veya umumi sunaklar önünde yiyecek veya içecekler arz etmeye karşı kesin duruş almalıdırlar.
‛KANDAN ÇEKİNİN’
8. ‛Kandan çekinmek’ emri neden insanlığın tümü için geçerlidir? (Resullerin İşleri 15:19, 20)
8 Bu yasak Musa kanununda, hatta ondan da önce, Yehova bugün yaşayan hepimizin atası olan Nuh’a şu emri verdiği zaman konulmuştu: “Kan . . . . yemiyeceksiniz.” (Tekvin 9:4) Biz kanı kutsal saymalıyız. Levililer 17:14’te gösterilmiş olduğu gibi, bunun nedeni şudur: “Her etin canı [veya hayatı] . . . . onun kanıdır” ve hayat, onu veren Yehova Tanrı’nın gözünde değerlidir. Bundan dolayı Mukaddes Kitap boğulmuş kuşlar gibi kanları akıtılmamış hayvanların etlerinden ruhi nedenlerle kaçınmamız gerektiğini gösteriyor.
9. Sizin kan almanız uygun olur mu? Bunu yapmanız size zarar verebilir mi? (Resullerin İşleri 21:25)
9 Bundan ‛çekinmek’, mantıklı olarak kan nakli vasıtasıyla vücudumuza başka bir insanın kanını almayı da kapsıyor. Bu şekilde sadece Tanrı’nın kanununa itaat etmekle kalmıyoruz, fakat aynı zamanda kan alan birçok hastaların uğradığı AIDS, öldürücü frengi, sıtma ve hepatit gibi bulaşıcı hastalıklara karşı da korunmuş oluyoruz. Tanrı’nın kanla ilgili kanununa saygı göstermek isteyenlerin, bu vicdani kararlarına hürmet edecek ve gereği halinde kan naklinin yerine geçen tedavileri uygulayacak bir doktoru aramaları iyi olur. Kan naklini vicdanen reddeden kişilerin bu nedenle öldükleri olaylar nadiren oldu; ama öyle bile olsa bir kimsenin Tanrı’nın kanununa karşı bütünlüğünü koruması Tanrı’nın cennetinde diriltilmesini güvence altına alır.
‛FUHUŞTAN SAKININ’
10. Neden Tanrı’nın seks ve evlilik konusundaki görüşünü benimseyip ona uymalıyız? (II. Petrus 2:9, 10, 14)
10 “Sadık ve basiretli köle”nin bu kararı ve aynı zamanda resullerin bu konuda verdikleri öğütler, ‛fuhuştan sakınmamız’ gerektiğini açıkça ortaya koyar. (I. Korintoslular 6:18) Ama bugün dünyanın bu husustaki görüşü ne kadar farklıdır! Zina, homoseksüellik, hayvanlarla cinsel ilişkiler ve benzeri bütün sapık cinsel davranışları içine alan fuhuş, toplumun birçok tabakalarında yaygın haldedir. Tanrı’nın kanunu bizi bütün bunlara karşı korumaktadır. Seks ve evlilik konusunda Yüce Yaratıcımıza şeref vermekle kalmıyoruz, aynı zamanda birçok ıstırap ve yürek acısından da kaçınmış oluyoruz. Tanrı’yı memnun etmek isteyenler, bu ‛icap eden şeyler’e uymalıdır.
SEVGİ DOLU TANRI’NIN KÖLELERİ OLMAK
11. Tanrı’nın sevgisi bizi, hayatımızı nasıl kullanmaya yöneltmelidir? (Romalılar 6:17, 18)
11 ‛Tanrı’nın sevgisinden’ söz eden resul Yuhanna şöyle diyor:
“Sevgi bundadır, biz Allahı sevdik değil, ancak o bizi sevdi, ve günahlarımıza kefaret olarak Oğlunu gönderdi.” (I. Yuhanna 4:9, 10)
Tanrı’nın bu sevgisine nasıl karşılık verilebilir? Yehova’ya vakfolmakla, O’nun istekli “kölesi” olmakla.—Romalılar 12:11.
12. Bir kimsenin kendisini Tanrı’ya vakfetmesi için ne talep edilir? (İbraniler 11:1, 6)
12 Diğer bir resul olan Petrus da şunları söylemekle kendimizi Tanrı’ya vakfetmemiz için neler talep edildiğini belirtiyor:
“Günahlarınızın silinmesi için tövbe edin, ve dönün, ta ki, Rabbin (Yehova’nın) önünden tazelenmek vakitleri gelsin.” (Resullerin İşleri 3:19)
“Şimdiki kötü şeyler sistemi”nin savaşları, siyaseti ve ahlaksızlıklarında payınız ne olursa olsun, bundan tövbe etmelisiniz. (Galatyalılar 1:3, 4) Dönüp, büyük Örneğimiz İsa Mesih’inkine uygun olan, onun gerçek takipçilerinin kişiliğini giymeye çalışmalı ve Mesih’in Krallığıyla temsil edilmiş olan Yehova’nın egemenliğini bütün yürekle desteklemelisiniz. Böylece artık “dünyanın bir kısmı” olmayacaksınız.—Yuhanna 17:14-16.
13. Doğru prensipler için duruş almanın nasıl ödüllendirileceğini bir örnekle anlatın. (Mezmur 15:1-3)
13 Bazı eski arkadaşlarınız, onların ‛hafifmeşrep davranışlarına, putperestliklerine’, zevk ve eğlencedeki aşırılıklarına artık katılmadığınızdan, sizi ‛söverek garip görebilirler.’ (I. Petrus 4:3, 4) Fakat Tanrı’nın önünde dürüst ve namuslu bir şekilde yaşamak üzere verdiğimiz karar sık sık beklenmedik ödüllerle sonuçlanabilir. Filipinler’de yaşayan Yehova’nın bir Şahidi tarafından anlatılan şu tecrübe bunu gösteriyor:
“Dürüst olmayan alışkanlıkları yüzünden birçok satış elemanı şirketimizden çıkarılmıştı. Mukaddes Kitap prensiplerini takip ettiğimden o olayda işten çıkarılmayan tek satıcı bendim. Çok zaman geçmeden terfi ettirildim ve kısa bir zaman sonra orada birçoklarının kişisel kazanç için sahte siparişler gösterdiklerinin farkına varıldı. Gene işinde kalan tek kişi bendim, çünkü dürüst olmayan işlere hiç bir zaman katılmadığımı anladılar. Bu iki olayla dürüst olmanın ve Mukaddes Kitap prensiplerine sadık kalmanın bir kimseyi birçok yürek acısından kurtardığını ve Tanrı’nın ismine hamt getirdiğini kanıtladım.”
14. Bir kimse ne zaman vaftiz edilmelidir? (I. Petrus 3:21; Matta 28:19, 20)
14 Tanrı’nın yeryüzündeki cennetinde ebediyen yaşamak ümidiyle İsa’nın takipçiliğini hayat tarzı haline getirmek isteyen biri misiniz? Öyleyse tövbe edip döndükten sonra İsa’nın kurbanlığına olan imanınıza dayanarak Yehova’nın “köle”si olmak üzere dua ederek kendinizi O’na vakfedebilirsiniz; ve ondan sonra, yaptığınız bu vakfı İsa’nın bir takipçisi olarak vaftiz edilmekle sembolize edebilirsiniz. Bunu yapmakla Pavlus’un şu sözlerle övdüğü Selanik’teki kişiler gibi sevinçli bir köle olacaksınız:
“Allaha olan imanınız . . . . her yere varmıştır . . . . ölülerden kıyam ettirdiği (dirilttiği) kendi Oğlunu, gelecek gazaptan bizi kurtaran İsayı, göklerden beklemek için, ve hay (yaşayan) ve hakiki Allaha kulluk etmek için putlardan Allaha . . . . döndü[nüz].”—I. Selânikliler 1:8-10.
15. Hangi örnek Tanrı’ya itaat etmenin ödülle sonuçlanacağını gösteriyor? (Resullerin İşleri 5:29)
15 Yehova’nın vaftiz edilmiş Şahitleri olabilmeleri için bazı kişilerin şu örnekte gösterilmiş olduğu gibi sert muhalefet karşısında zafer kazanmaları gerekti:
Tayvan’da Çinli bir genç kız Yehova’nın Şahitlerinin ibadetlerine katılıp başkalarıyla Tanrı’nın Gökteki Krallığı hakkında konuşmaya başladı. Ailesinden gördüğü muhalefet ise aşırı bir dereceye vardı. Genç kız birçok defalar dövüldü. Ana babası onunla tetkik eden “öncü” Şahitlere gözdağı vermek amacıyla haydutlar kiraladılar. Kıza gelen mektuplar kendisine verilmedi ve onun Mukaddes Kitabı ile Mukaddes Kitaba dayanan yayınlarını çok defa yırttılar. Bununla beraber, genç kızın nazik ama kararlı çabaları giderek kendisine daha fazla özgürlük kazandırdı. “Öncü” Şahitler bulunduğu şehri terk ettiler, ama genç kız, İsa’nın takipçisine özgü anlayışı ve sevgiyi gösterdikçe annesinin tutumu yumuşadı ve ona ibadetlere katılabileceği bir saat uzaklıktaki şehre gidebilmesi için izin verdiler. İki yıl süren sabırlı çabalarından sonra genç kız vaftiz edildi.
Tanrı’ya itaat etmeye ve vaftize doğru ilerlemeye kararlı olduğundan bu genç kız “ebedi hayat”ı sıkı tutabildi. Bu ne büyük bir ödüldür!—I. Timoteos 6:12, 19.
16. (a) Yeni vaftiz edilenler neden ilerlemeye devam etmelidirler? (Efesoslular 4:14, 15) (b) Tanrı’nın sevgisinde kalmamızın sonucu ne olacaktır? (I. Yuhanna 4:16-19)
16 Vaftiz bir çeşit “mezuniyet” değildir. Daha ziyade Yehova ile girilen çok mutlu bir ilişkinin başlangıcıdır. Ama bu hayat yoluna başlayanlar hakikatte henüz “çocuk”turlar ve ‛olgunluğa doğru kuvvetle ilerlemeye’ devam etmelidirler. “Yehova’ya kulluk et”tikçe sevinciniz artacak ve hayatınız daha da anlamlı ve doyurucu olacaktır. (II. Timoteos 2:1; İbraniler 6:1) Tabii, bu yolda yürürken sorunlar ve denemelerle karşılaşacaksınız, fakat bunları resul Pavlus’un ifade ettiği gibi İsa’nın bizim uğrumuza döktüğü kanına candan iman ederek karşılayabilirsiniz.
“Bizi sevenin vasıtası ile bunların hepsinde galiplerden üstünüz. Zira eminim ki, ne ölüm, ne hayat, ne melekler, ne reislikler, ne şimdiki şeyler, ne gelecek şeyler, ne kudretler, ne yükseklik, ne derinlik, ne başka bir mahlûk Rabbimiz Mesih İsa’da olan Allahın sevgisinden bizi ayırmağa kadir olacaktır.” (Romalılar 8:37-39)
Tanrı’nın sevgisinde kalmanız sizi koruyacaktır.
[Sayfa 177’deki resim]
Yehova’nın Şahitleri başkalarına Gökteki Krallığın bereketlerini sevgiyle anlatırlar
[Sayfa 181’deki resim]
Vaftiz, Tanrı ile girilen mutlu bir ilişkinin başlangıcıdır