Teşkilat

Tanım: Bir işin ya da amacın başarılması için belirli bir düzen ve uyum içinde, birlikte çaba harcayan insanların oluşturduğu topluluk. Teşkilatın üyeleri arasındaki birlik, bazı idari düzenlemeler, standartlar ya da talepler yoluyla sağlanır. Şahitler, doğuştan ya da zorlamayla değil, kendi seçimleriyle, Yehova’ya kendilerini adayıp vaftiz edilerek O’nun teşkilatına girerler. Onları Yehova’nın teşkilatına çeken, bu teşkilatın öğreti ve uygulamaları, ayrıca yürüttüğü işe katılma arzularıdır.

Yehova’nın yeryüzünde gerçekten bir teşkilatı var mı?

Bu soruya cevap bulmak için şunları düşünelim:

Tanrı, gökte yarattığı melekleri teşkilatlandırdı mı?

Dan. 7:9, 10: “Ben bakarken tahtlar kuruldu ve Devirlerin Efendisi oturdu. Giysisi kar gibi beyazdı, saçları temiz yapağı gibiydi. Tahtı alev alevdi, tekerlekleri parlayan bir ateşti. Huzurundan bir ateş ırmağı çıkıp akıyordu. Binlerce binler hizmetindeydiler. On binlerce on binler hemen önünde ayakta duruyorlardı. Duruşma için mahkeme toplandı. Kitaplar açıldı.”

Mezm. 103:20, 21: “O’nun sözünü dinleyip emrini yerine getiren güçlü melekleri, Yehova’ya şükredin. Yehova’ya şükredin bütün orduları, O’nun isteğini yapan hizmetkârları.” (“Ordular” teşkilatlanmış topluluklardır.)

Tanrı geçmişte yeryüzündeki kullarına talimatlarını nasıl iletti?

Kendisine tapınan az sayıda insanın bulunduğu dönemlerde, Yehova talimatlarını Nuh ve İbrahim gibi aile reislerine veriyordu. Bu aile reisleri de Yehova’nın sözcüsü olarak bunları kendi ailelerine aktarıyorlardı (Başl. 7:1, 7; 12:1-5). Yehova İsrailoğullarını Mısır’dan kurtarırken onlara talimatlarını Musa aracılığıyla verdi (Çık. 3:10). Tanrı Sina Dağı’nda, tapınmalarını ve birbirleriyle ilişkilerini düzenleyen kanunlar ve kurallar vererek halkını teşkilatlandırıp bir millet haline getirdi (Çık. 24:12). Ayrıca tapınmayla ilgili konularda önderlik etmesi ve Kendi taleplerini öğretmesi için bir kâhinlik düzenlemesi oluşturdu ve halka gerekli tembih ve uyarıları iletmesi için de peygamberler çıkardı (Tekr. 33:8, 10; Yer. 7:24, 25). Dolayısıyla, Yehova Kendisine tapınanların her birinin duasını tek tek dinlediyse de, onlara her tür bilgiyi bir teşkilat düzenlemesi aracılığıyla aktarmıştı.

Gerçek tapınmayı benimseyenlerin İsa Mesih aracılığıyla Yehova’yla birlik içine getirilme vakti geldiğinde, Tanrı onu Kendi sözcüsü olarak yeryüzüne gönderdi (İbr. 1:1, 2). Sonra, MS 33 yılının Pentekost gününde kutsal ruhun dökülmesiyle Hıristiyan cemaati kuruldu. İsa göğe döndükten sonra, takipçilerinin eğitilmesi ve bir düzen içinde, uyumlu çalışması için Yehova bu cemaat düzenlemesini kullandı. Yerel cemaatlerde gözetmenler vardı; gereken kararları almak ve faaliyetin düzen içinde yürütülmesine yardımcı olmak ise merkezi bir yönetim kurulunun işiydi. Yehova’nın yeryüzünde gerçek Hıristiyanlardan oluşan bir teşkilat meydana getirdiği açıktı (Elçi. 14:23; 16:4, 5; Gal. 2:7-10).

Yehova’nın teşkilatlandırma özelliği O’nun yarattığı maddi evrenden de görülüyor mu?

İşa. 40:26: “Başınızı kaldırıp göklere bakın. Bunları kim yarattı? Onları ordu halinde sayılarına göre çıkaran, her birini ismiyle çağıran O’dur. Muazzam gücü, etkin kuvveti sayesinde onlardan hiçbiri eksilmiyor.” (Her yıldız diğerlerinden farklı özellikte olduğu halde yıldızlar gruplar halinde gökadalar oluşturur ve hareketleri birbirleriyle bağlantılıdır. Gezegenler kendi yörüngelerinde kesin bir zamanlamayla hareket eder. Her elementin her bir atomunun içindeki elektronların da kendi yörüngeleri vardır. Evrende var olan her maddenin yapısı belirli matematiksel modellere öylesine tutarlı şekilde uyar ki, bilim insanları bazı elementleri keşfetmeden önce bile onların var olduğunu kesin olarak söyleyebilmiştir. Tüm bunlar olağanüstü bir teşkilatlanmanın kanıtlarıdır.)

Kutsal Kitap İsa’nın gerçek takipçilerinin teşkilatlanmış bir topluluk olacağını gösterir mi?

Mat. 24:14; 28:19, 20: “Krallığın bu iyi haberi, dünyanın her yerinde bütün milletlere şahitlik amacıyla duyurulacak ve son o zaman gelecek.” “Bu nedenle, siz gidin bütün milletlerden insanları öğrencim olarak yetiştirin; onları . . . . vaftiz edin. . . . . Onlara öğretin.” (Bu iş bir teşkilat olmaksızın nasıl başarılırdı? İsa ilk öğrencilerini bu iş için eğitirken onlara kendi istedikleri yerlere gidip inançlarını kendi tercih ettikleri yöntemlerle duyurmalarını söylemedi. Onları eğitti, talimatlar verdi ve bir düzen içinde gönderdi. Luka 8:1; 9:1-6; 10:1-16’ya bakın.)

İbr. 10:24, 25: “Sevgi ve iyi işler için gayretlendirmek üzere birbirimize dikkat edelim. Dolayısıyla, bazılarının alışkanlık edindiği gibi, toplantılarımızı ihmal etmeyelim, tersine birbirimizi teşvik edelim ve günün yaklaştığını gördükçe bunu daha da çok yapalım.” (Devamlı olarak bir araya gelinen toplantılar ve bunları düzenleyen bir teşkilat olmasaydı, İsa’nın bir takipçisi ilgi gösterenleri bu emre uymaları için nereye yöneltecekti?)

1. Kor. 14:33, 40: “Tanrı kargaşa değil barış Tanrısıdır. . . . . Her şey uygun ve düzenli biçimde olsun.” (Elçi Pavlus burada ibadetlerin düzenini ve yöntemini ele alıyor. İlhamla verilen bu öğüdü uygulamak bir teşkilat düzenine saygı duymayı gerektirir.)

1. Pet. 2:9, 17: “Fakat siz, ‘Seçilmiş soy, kraliyet kâhinliği, kutsal millet, Tanrı’nın özel halkısınız.’ Çünkü sizi karanlıktan Kendi muhteşem ışığına çağıranın ‘üstün niteliklerini her yerde bildirmek’ üzere seçildiniz. . . . . Bütün kardeşler topluluğunu sevin.” (Belirli bir işi başarmak için çaba harcayan insanların oluşturduğu topluluğa teşkilat denir.)

Tanrı’ya hizmet eden sadık kişiler Hıristiyan Âleminin çeşitli kiliselerine dağılmış halde olabilir mi?

2. Kor. 6:15-18: “İman edenle iman etmeyen arasında ortak ne olabilir? . . . . ‘Onların arasından çıkın ve ayrılın; kirli olana dokunmaktan vazgeçin’; ‘Ben sizi kabul edeceğim.’ Mutlak güce sahip Yehova diyor ki, ‘Ben size baba olacağım, siz Benim oğullarım ve kızlarım olacaksınız.’” (Yaşam tarzlarıyla aslında iman etmediklerini gösterenlerle birlikte ibadet etmeyi sürdüren bir kişinin gerçekten Tanrı’ya sadakatle hizmet ettiği söylenebilir mi? “Büyük Babil” başlıklı bölüme bakın.)

1. Kor. 1:10: “Kardeşler, bu tembihim Efendimiz İsa Mesih’in adıyladır. Konuşmalarınız tam bir fikir birliği yansıtmalı, aranızda ayrılıklar olmamalı; aynı zihniyetle ve aynı doğrultuda düşünerek aranızda gereken birliği sağlayın.” (Hıristiyan Âleminin çeşitli kiliseleri arasında böyle bir birlik bulunmaz.)

Yuhn. 10:16: “Bu ağıldan olmayan başka koyunlarım da var. Onları da getirmeliyim, benim sesimi dinleyecekler, tek sürü, tek çoban olacak.” (İsa bu kişileri “tek sürü” içinde toplayacağına göre onlar Hıristiyan Âleminin farklı kiliselerine dağılmış olabilirler mi?)

Bugün Yehova’nın teşkilatı nasıl tanınabilir?

(1) Yehova’ya tek gerçek Tanrı olarak saygı duyup adını yüceltir (Mat. 4:10; Yuhn. 17:3).

(2) İsa Mesih’in Yehova’nın amacındaki kilit rolünün tam olarak farkındadır; o, Yehova’nın egemenliğinin haklılığını doğrulayan, hayatın öncüsü, Hıristiyan cemaatinin başı, hüküm süren Mesih Kral’dır (Elçi. 5:31; Efes. 1:22, 23; Vah. 12:10; 19:11-13).

(3) Tanrı ilhamı olan Kutsal Kitaba sıkıca bağlı kalır, tüm öğretileri ve günlük yaşamla ilgili standartları için onu temel alır (2. Tim. 3:16, 17).

(4) Dünyadan ayrı kalır (Yak. 1:27; 4:4).

(5) Yehova kutsal olduğundan, teşkilatı da üyeleri arasında ahlaksal temizliği en yüksek düzeyde korumaya dikkat eder (1. Kor. 5:9-13; 1. Pet. 1:15, 16).

(6) Kutsal Kitabın günümüzde yapılacağını bildirdiği en önemli işi, yani Tanrı’nın Krallığının iyi haberini şahitlik amacıyla dünyanın her yerinde duyurma işini yerine getirmek en önemli uğraşıdır (Mat. 24:14).

(7) İnsana özgü kusurlara rağmen, üyeleri Tanrı’nın ruhunun meyvesi olan nitelikleri geliştirir; bunlar sevgi, sevinç, barış, tahammül, iyilikseverlik, iyilik, iman, yumuşak başlılık ve özdenetimdir. Bu nitelikler onlarda öylesine belirgindir ki, bu teşkilatı genel anlamda tüm dünyadan farklı kılar (Yuhn. 13:35; Gal. 5:22, 23).

Yehova’nın teşkilatına saygımızı nasıl gösterebiliriz?

1. Kor. 10:31: “Her şeyi Tanrı’yı yüceltmek için yapın.”

İbr. 13:17: “Size önderlik edenlere itaat edin ve boyun eğin; çünkü onlar hesap verecek kişiler olarak canınızı gözetiyorlar.”

Yak. 1:22: “Sözün dinleyicileri olmakla kalmayın, uygulayıcıları da olun.”

Tit. 2:11, 12: “Tanrı’nın her tür insana kurtuluş sağlayan lütfu açıkça görüldü. Bu lütuf, Tanrı’nın isteğine aykırı her şeyi ve dünyevi arzuları reddetmemiz . . . . sağduyu, doğruluk ve Tanrı’ya bağlılık göstererek yaşamamız için bizi eğitiyor.”

1. Pet. 2:17: “Bütün kardeşler topluluğunu sevin.”