Bölüm 45

Umulmadık Bir Öğrenci

İSA karaya adım atar atmaz ürkütücü bir manzarayla karşılaştı! Yakındaki mezarlıktan çıkmış iki adam kudurmuşçasına ona doğru koşuyordu. Cine tutulmuşlardı. Büyük olasılıkla biri öbüründen daha azgındı ve çok daha uzun zamandır cinlerin etkisi altındaydı; bu yüzden dikkatler onun üzerindeydi.

Bu zavallı adam uzun zamandır mezarların arasında çıplak halde yaşamaktaydı. Gece gündüz, durmadan çığlık çığlığa bağırıyor ve kendini taşlarla yaralıyordu. O kadar azgındı ki, kimse o yoldan geçmeye cesaret edemiyordu. Onu bağlamaya çalışmışlardı; fakat zincirleri koparıp ayağındaki prangayı parçalamıştı. Kimse onunla başedecek güce sahip değildi.

Adam İsa’ya yaklaşıp ayaklarına kapanınca, onu etki altında tutan cinler şöyle bağırmasını sağladılar: “Ey İsa, Yüce Allahın Oğlu, benden sana ne? Allah hakkı için sana and veririm, bana azap etme.”

İsa durmadan, “Ey murdar ruh, bu adamdan çık” diyordu. Fakat sonra ona, “Adın ne?” diye sordu.

Şu yanıtı aldı: “Benim adım Lejiyondur, zira biz çokluğuz.” Ele geçirebildikleri kimselerin acı çektiğini görmek cinleri eğlendirir; ayrıca, anlaşılıyor ki onlara toplu olarak alçakça saldırmaktan da zevk duyuyorlar. Fakat İsa ile karşılaşınca, uçuruma atılmamaları için yalvardılar. Bu olayda İsa’nın büyük güce sahip olduğunu tekrar görüyoruz; kötü cinleri bile alt edebiliyordu. Bu olay, aynı zamanda cinlerin, Tanrı’nın kendilerine vereceği son hükmün gereği olarak, liderleri İblis Şeytan ile birlikte uçuruma atılacaklarının bilincinde olduklarını gösterir.

Yakınlardaki dağda 2.000 kadar domuzdan oluşan bir sürü otlamaktaydı. Cinler, “bizi o domuzlara gönder, içlerine girelim” dediler. Belli ki, cinler et ve kandan yaratıkların bedenine zorla girmekten anormal, sadistçe bir zevk almaktadırlar. İsa onların domuzların içine girmesine izin verince, 2.000 domuzun hepsi uçuruma doğru kaçışıp denize gömüldü.

Domuzları güdenler bunu görünce koşup kentte ve kırsal alanlarda bu haberi yaydılar. Bunun üzerine, halk olup bitenleri görmeye geldi. Oraya vardıklarında, kendisinden cin çıkan adamı gördüler. Hayret! Giyinmişti, aklı başındaydı ve İsa’nın ayakları dibinde oturmaktaydı!

Görgü tanıkları adamın nasıl iyileştirildiğini aktardılar. Aynı zamanda domuzların tuhaf ölümünü de anlattılar. Bunları duyan halkı büyük bir korku sardı ve İsa’ya bölgelerinden gitmesi için ısrar ettiler. İsa onların isteğine uyup kayığa bindi. Eskiden cinlerin etkisi altında bulunan adam İsa’ya kendisini de yanına alması için yalvardı. Fakat İsa ona şöyle dedi: “Evine, seninkilere git, ve Rabbin sana yaptığı bütün şeyleri ve sana merhamet eylediğini onlara haber ver.”

İsa genelde, iyileştirdiği kimselere hiç kimseye bir şey söylememelerini emrederdi, çünkü insanların sansasyonel haberlere dayanarak bazı sonuçlar çıkarmasını istemiyordu. Fakat bu kez yerinde olarak bu kuralın dışına çıktı; çünkü eskiden cinlerin elinde bulunan adam, şimdi İsa’nın büyük olasılıkla erişme olanağı bulamayacağı kimseler arasında şahitlikte bulunacaktı. Üstelik, adamın varlığı, domuzların kaybından ötürü yayılabilecek herhangi bir olumsuz habere karşı, İsa’nın iyilik yapma gücünün kanıtı olacaktı.

Eskiden cinlerin elinde bulunan adam İsa’nın emrine uyup gitti. İsa’nın kendisi için yaptığı her şeyi Dekapolis dolaylarında bildirmeye başladı; insanlar şaşkınlık içindeydi. Matta 8:28-34; Markos 5:1-20; Luka 8:26-39; Vahiy 20:1-3.

▪ Cine tutulanlar iki kişi olduğu halde, dikkatlerin sadece biri üzerinde toplanmasının nedeni büyük olasılıkla neydi?

▪ Hangi şey, cinlerin gelecekte uçuruma atılacaklarını bildiklerini gösteriyor?

▪ Görünüşe bakılırsa cinler insanların ve hayvanların içine girmekten neden hoşlanıyorlar?

▪ İsa eskiden cinlerin elinde bulunan adama neden farklı davranıp kendisi için yaptıklarını başkalarına anlatmasını emretti?