Bölüm 64
Bir Bağışlama Dersi
ÖYLE anlaşılıyor ki, İsa öğrencileriyle birlikte hâlâ Kefernahum’daki evdeydi. Onlarla, kardeşler arasında başgösteren meselelerin nasıl çözüleceğini ele alıyordu; Petrus kendisine şunu sordu: “Ya Rab, kardeşim bana karşı kaç defa günah işlerse, ben ona bağışlıyayım?” Yahudi din öğretmenleri üç kereye kadar bağışlamayı önerdiklerinden, Petrus “Yedi kereye kadar mı?” dediğinde herhalde bunun çok cömertçe bir öneri olduğunu sanmıştı.
Oysa böyle bir hesap tutma düşüncesi tümüyle yanlıştı. İsa, ‘sana yedi kereye kadar değil, fakat yetmiş kere yediye kadar, diyorum’ diyerek Petrus’u düzeltti. Böylece Petrus’un kardeşini kaç kez bağışlaması gerektiğiyle ilgili sayı sınırı konmaması gerektiğini gösterdi.
İsa, öğrencilerine bağışlama yükümlülüğü altında olduklarını iyice işlemek amacıyla bir örnekleme anlattı. Bu, köleleriyle hesaplaşmak isteyen bir kralla ilgiliydi. Kendisine 60.000.000 dinar tutarında büyük bir borcu olan bir köle getirildi. Kölenin herhangi bir şekilde bu borcu ödeme olanağı yoktu. İsa, kralın bu yüzden kölenin, karısının ve de çocuklarının satılarak borcun ödenmesini emrettiğini anlattı.
Bunun üzerine köle efendisinin ayaklarına kapanarak “bana karşı sabırlı ol, ve sana hepsini ödiyeceğim” diye yalvardı.
Efendisi köleye acıdığından büyük borcunu bağışlayarak ona merhamet gösterdi. Fakat İsa devamen kölenin dışarı çıkar çıkmaz kendisine 100 dinar borcu olan bir köle arkadaşını bulduğunu anlattı. “Borcunu öde” diyerek onun boğazına sarıldı.
Ancak diğer kölenin parası yoktu. Bu yüzden, borçlu olduğu arkadaşının ayaklarına kapanıp “bana karşı sabırlı ol, ben de sana ödiyeceğim” diye yalvardı. Efendisinin tersine, köle merhametsizdi; arkadaşını zindana attırdı.
İsa devamen, olanları gören diğer kölelerin gidip efendilerine durumu anlattıklarını söyledi. Efendi, kızgın bir şekilde köleyi yanına çağırttı. Ona, “Ey kötü kul, bütün o borcu sana bağışladım, çünkü bana yalvardın. Ben sana merhamet ettiğim gibi, sen de kapı yoldaşına merhamet etmeli değil miydin?” dedi. Büyük bir öfkeyle, merhametsiz köleyi bütün borcunu ödeyinceye dek zindancılara teslim etti.
İsa sözünü şöyle bağladı: “Eğer her biriniz kardeşine yüreklerinizden bağışlamazsanız, semavî Babam da size öyle yapar.”
Bağışlama konusunda ne mükemmel bir ders! Tanrı’nın bağışladığı günahlarımızdan oluşan muazzam borç karşısında, bir kardeşimizin bize karşı işleyebileceği her tür suç gerçekten çok küçük kalır. Üstelik, Yehova Tanrı bizi binlerce kez bağışladı. O’na karşı işlediğimiz suçların çoğu kez farkında bile olmuyoruz. Bu nedenle, şikâyet için geçerli bir nedene sahip olsak dahi, kardeşimizi birkaç kez bağışlayamaz mıyız? İsa’nın Dağdaki Vaazında öğrettiği gibi, ‘bize borçlu olanları bağışladığımıza göre, Tanrı’nın da borçlarımızı bize bağışlayacağını’ unutmayalım. Matta 18:21-35; 6:12; Koloseliler 3:12.
▪ Kardeşini bağışlamakla ilgili Petrus’un sorusuna yol açan neydi ve o, birini yedi kereye kadar bağışlama önerisini getirdiğinde neden bunun cömertçe olduğunu sanmış olabilir?
▪ Kralın, merhamet dileyen kölesine verdiği karşılık, aynı kölenin, yalvaran köle arkadaşına verdiği karşılıktan nasıl farklıydı?
▪ İsa’nın örneklemesinden ne öğreniyoruz?