Bölüm 72
İsa 70’leri Gönderiyor
MS 32 yılının sonbaharıydı; İsa vaftiz edileli tam üç yıl olmuştu. O ve öğrencileri kısa süre önce Yeruşalim’de Çardaklar Bayramına katılmıştı ve büyük olasılıkla hâlâ kent yakınlarındaydılar. Aslında, İsa hizmetinin son altı ayının büyük kısmını ya Yahudiye’de ya da Erden Nehrinin karşı tarafındaki Perea’da geçiriyordu. Bu bölgenin de taranması gerekiyordu.
Gerçi İsa, MS 30 yılının Fıshından sonra sekiz ay kadar Yahudiye’de vaaz etmişti. Fakat MS 31 yılının Fıshında Yahudilerin kendisini orada öldürmeye kalkışması üzerine sonraki bir buçuk yılın neredeyse tümünü Galile’de öğretim vererek geçirdi. Bu süre içinde, daha önce sahip olmadığı bir teşkilat oluşturdu; bu, iyi eğitilmiş vaizlerden oluşan büyük bir teşkilattı. Böylece artık Yahudiye’deki son yoğun vaaz etme faaliyetini başlattı.
İsa bu kampanyayı, öğrencilerinden 70’ini seçip onları ikişer ikişer göndererek yürüttü. Sonuç olarak, Gökteki Krallığın müjdecileri olarak sahada çalışan toplam 35 ekip vardı. Onlar, İsa’nın herhalde resulleriyle birlikte gitmeyi planladığı her kente ve yere önlerince gittiler.
İsa, 70’lere havralara gitmelerini emretmedi; bunun yerine insanların evlerine gitmelerini söyledi ve şu açıklamayı yaptı: “Hangi eve girerseniz önce: Bu eve selâmet, diyin. Ve orada selâmet oğlu varsa, selâmınız onun üzerinde kalır.” Sunacakları mesaj neydi? İsa, “onlara: Allahın melekûtu size yaklaştı, diyin” dedi. Matthew Henry’s Commentary, 70’lerin faaliyetine ilişkin şunları bildiriyor: “Efendileri gibi onlar da ziyaret ettikleri her yerde evden eve vaaz ettiler.”
İsa, bir yıl kadar önce 12’leri Galile’de bir vaaz etme kampanyası yürütmek amacıyla gönderdiğinde verdiği talimatların benzerini 70’lere de verdi. Bu 70 kişiyi sadece karşılaşacakları muhalefete ilişkin uyarmakla, mesajı ev sahiplerine sunmaya hazırlamakla kalmadı, onlara hastaları iyi etme gücü de verdi. Bu nedenle, kısa bir süre sonra İsa oraya geldiğinde, pek çok kişi, öğrencileri böylesine olağanüstü işler yapabilen Üstadı görmeye can atıyordu.
Yetmişlerin vaaz etme faaliyeti ve İsa’nın onların ardından sürdürdüğü iş nispeten kısa bir sürede yerine getirildi. Çok geçmeden, Gökteki Krallığın vaizlerinden oluşan 35 ekip İsa’nın yanına dönmeye başladı. Onlar sevinçle, “ya Rab, cinler bile senin isminle bize itaat ediyor” dediler. Böyle şahane bir hizmet raporunun İsa’yı heyecanlandırdığı kesindir; çünkü şöyle karşılık verdi: “Şeytanın gökten şimşek gibi düştüğünü gördüm. İşte, ben size yılanları ve akrepleri, ve düşmanın bütün kuvvetini ayak altına almak için hâkimiyet verdim.”
İsa, sonun vaktinde Tanrı’nın Gökteki Krallığının doğmasının ardından, Şeytan’ın ve cinlerinin gökten atılacağını biliyordu. Fakat insanların bu görünmez cinleri daha o günden çıkarabilmesi gelecekteki bu olayla ilgili ek bir güvence oluşturuyordu. Bu nedenle, İsa, Şeytan’ın gelecekte gökten atılışından mutlak bir kesinlikle söz etti. Bu yüzden 70’lere yılanları ve akrepleri ezme yetkisinin verilmesi simgesel bir anlam taşıyordu. Yine, İsa şunları söyledi: “Ruhlar size itaat ettiler diye sevinmeyin, lâkin adlarınız göklerde yazıldı diye sevinin.”
İsa çok sevinçliydi; bu alçakgönüllü hizmetçilerini böylesine güçlü tarzda kullandığından Babasına herkesin önünde hamt etti. Öğrencilerine dönerek şunları söyledi: “Sizin gördüğünüz şeyleri gören gözlere ne mutlu! Çünkü size derim ki, çok peygamberler ve kırallar sizin gördüğünüz şeyleri görmek dilediler, ve görmediler; ve işittiğiniz şeyleri işitmek dilediler, ve işitmediler.” Luka 10:1-24; Matta 10:1-42; Vahiy 12:7-12.
▪ İsa hizmetinin ilk üç yılı boyunca nerede vaaz etti ve son altı ayında hangi sahayı taradı?
▪ İsa, insanları bulmaları için 70’leri nerelere gönderdi?
▪ İsa, Şeytan’ı zaten gökten düşmüş olarak gördüğünü neden söyledi?
▪ Yetmişler yılanları ve akrepleri hangi anlamda ezebilirlerdi?