Bölüm 105
Çok Önemli Bir Günün Başlangıcı
İSA pazartesi akşamı Yeruşalim’den ayrılıp Zeytinlik Dağının doğu yamacında bulunan Beytanya’ya geri döndü. Yeruşalim’deki son hizmetinin iki günü bitmişti. Yine dostu Lazar’da gecelediğine kuşku yok. Cuma günü Eriha’dan geldiğinden beri Beytanya’da geçirdiği dördüncü geceydi.
O gün, yani 11 Nisan Salı sabahı erkenden o ve öğrencileri tekrar yola çıktılar. Bu, İsa’nın hizmetinde çok önemli bir gündü, hizmetinin en yoğun günüydü. Bu onun mabette göründüğü son gündü. Ayrıca yargılanıp idam edilmesinden önce yaptığı aleni hizmetin de son günüydü.
İsa ve öğrencileri Yeruşalim’e yine aynı yolla Zeytinlik Dağı üzerinden gittiler. Beytanya’dan çıktıktan sonra Petrus’un gözüne, yol üzerinde İsa’nın önceki sabah lanetlediği ağaç çarptı. “Rabbi, işte” diye haykırdı, “lânet ettiğin incir ağacı kurudu.”
Fakat İsa ağacı neden kurutmuştu? Devamen söylediği şu sözlerle bunun nedenini belirtti: “Doğrusu size derim: Eğer imanınız olup şüphe etmezseniz, yalnız bu incir ağacına olanı yapacak değilsiniz, fakat bu dağa [üzerinde bulundukları Zeytinlik Dağına]: Kalk, denize atıl, derseniz, olacaktır. Ve duada iman ederek her ne dilerseniz alacaksınız.”
Böylece, İsa ağacın kurumasına neden olmakla, öğrencilerine Tanrı’ya imanları olması gereği konusunda somut bir ders verdi. Onlara şunu söyledi: “Dua edip dilediğiniz her şeyi almış olduğunuza iman edin, ve size olacaktır.” Özellikle yaklaşan korkunç denemeler göz önünde bulundurulduğunda, bu onlar için çok önemli bir dersti! Fakat incir ağacının kurumasıyla iman niteliği arasında bir bağlantı daha vardı.
İsrail milleti de, bu incir ağacı gibi aldatıcı bir görünüme sahipti. Tanrı ile ahit ilişkisi içinde olmasına ve dıştan O’nun emirlerini tutuyormuş gibi görünmesine rağmen bu millet, imansız olduğunu, iyi meyve vermediğini ortaya koymuştu. İman noksanlığından dolayı, Tanrı’nın Oğlunu bile reddetmek üzereydi! Bu nedenle, verimsiz incir ağacının kurumasına neden olmakla, İsa, bu meyvesiz, imansız millet için sonucun ne olacağını canlı biçimde gösterdi.
Kısa bir süre sonra İsa ve öğrencileri Yeruşalim’e girip âdet edindikleri gibi mabede gittiler; İsa orada öğretim vermeye başladı. Önde gelen kâhinler ve kavmin ihtiyarları, muhakkak İsa’nın önceki gün para bozanlara karşı davranışını düşünerek “Bu şeyleri ne salâhiyetle yapıyorsun? ve sana bu salâhiyeti kim verdi?” diyerek ona meydan okudular.
İsa onlara şu karşılığı verdi: “Ben de size bir söz soracağım, onu bana söylerseniz, bu şeyleri ne salâhiyetle yaptığımı ben de size söylerim. Yahyanın vaftizi neredendi? Gökten mi, yahut insanlardan mı?”
Kâhinler ve ihtiyarlar buna ne yanıt verecekleri konusunda birbirlerine danışmaya başladılar. “Eğer gökten dersek, bize diyecek: Öyle ise, niçin ona iman etmediniz? Fakat insanlardan dersek, halktan korkarız, çünkü hepsi Yahyayı peygamber sayarlar.”
Liderler ne yanıt vereceklerini bilmiyorlardı. Böylece İsa’ya “bilmiyoruz” karşılığını verdiler.
İsa da onlara: “Ben de size bu şeyleri ne salâhiyetle yaptığımı söylemem” dedi. Matta 21:19-27; Markos 11:19-33; Luka 20:1-8.
▪ 11 Nisan Salı neden çok anlamlı bir gündü?
▪ İsa incir ağacının kurumasına neden olmakla hangi dersleri verdi?
▪ İsa, bunları hangi yetkiyle yaptığını soranlara nasıl yanıt verdi?