Bölüm 113
Son Fısıhta Alçakgönüllülük
PETRUS ve Yuhanna, İsa’nın talimatları doğrultusunda Fısha hazırlık yapmak üzere Yeruşalim’e gelmişti. İsa da, diğer on resulle birlikte herhalde akşama doğru oraya vardı. Güneş ufukta batarken, İsa ve yanındakiler Zeytinlik Dağından indiler. Bu, İsa’nın, diriltilene dek bu dağdan kenti gün ışığında son görüşüydü.
İsa ve yanındakiler az sonra kente varıp Fıshı kutlayacakları evin yolunu tuttular. Merdivenleri çıkıp kendi aralarında yapacakları Fısıh kutlaması için tüm hazırlıkların tamamlandığı üst kattaki büyük odaya girdiler. İsa bu fırsatı özlemle beklemekteydi; onlara, “ben elem çekmezden önce bu Fıshı sizinle beraber yemeği çok arzuladım” demişti.
Geleneksel olarak, Fısıh kutlamasına katılanlar dört kadeh şarap içerlerdi. İsa herhalde üçüncü kadehi eline aldıktan sonra şükredip ‘bunu alın, aranızda elden ele geçirin’ diyerek şunu ekledi: “Çünkü ben size derim: Allahın melekûtu [krallığı] gelinciye kadar, ben artık asmanın mahsulünden içmiyeceğim.”
İsa yemek sırasında bir ara kalkıp üstündeki giysiyi bir kenara koydu; bir havlu alıp leğene su doldurdu. Genelde, konuğun ayaklarının yıkanmasıyla ev sahibi ilgilenirdi. Fakat bu kez ev sahibi orada değildi; böylece İsa bu özel hizmeti üstlendi. Resullerden biri daha önce bunu yapma fırsatı bulabilirdi; ancak aralarındaki rekabet bir dereceye kadar sürüyor olmalıydı ki, hiçbiri bunu yapmamıştı. İsa onların ayaklarını yıkamaya başlayınca utandılar.
İsa yanına geldiğinde, Petrus, “benim ayaklarımı asla yıkamıyacaksın” diye karşı çıktı.
İsa ona, “eğer seni yıkamazsam, benimle payın olmaz” dedi.
Petrus bunun üzerine, “ya Rab, yalnız ayaklarımı değil, fakat ellerimi ve başımı da yıka” karşılığını verdi.
İsa, “yıkanmış olan, ayaklarının yıkanmasından başka ihtiyacı yoktur; fakat tamamen temizdir; siz de temizsiniz, fakat hepiniz değil” diye yanıtladı. Yahuda İskariyot’un kendisini ele vermeyi planladığını bildiğinden böyle söylemişti.
İsa, kendisini ele verecek olan Yahuda da içinde olmak üzere 12’lerin hepsinin ayaklarını yıkadıktan sonra, giysisini giyip yine sofraya oturdu. Sonra şöyle sordu: “Benim size ne yaptığımı biliyor musunuz? Siz beni, Muallim, ve Rab, diye çağırıyorsunuz; ve iyi diyorsunuz, zira ben oyum. Mademki ben Rab ve Muallim olduğum halde, ayaklarınızı yıkadım, siz de birbirinizin ayaklarını yıkamağa borçlusunuz. Çünkü benim size ettiğim gibi, siz de edesiniz diye size bir örnek verdim. Doğrusu ve doğrusu size derim: Kul efendisinden büyük değildir; gönderilen de onu gönderenden daha büyük değildir. Mademki bu şeyleri biliyorsunuz, eğer onları yaparsanız, mutlusunuz.”
Alçakgönüllülükle hizmet etmek konusunda çok güzel bir ders! Resuller, kendilerinin çok önemli olduğu, bu yüzden her zaman başkalarının onlara hizmet etmesi gerektiği düşüncesiyle başyeri istememeliydi. İsa’nın bıraktığı örneğe uymalıydılar. Bu, törensel şekilde ayak yıkamak için verilen bir örnek değildi. Tersine, ne kadar tenezzül edilmeyen ve hoşa gitmeyen bir iş olursa olsun, hiçbir ayrım gözetmeksizin hizmete hazır olma yönünde bir örnekti. Matta 26:20, 21; Markos 14:17, 18; Luka 22:14-18; 7:44; Yuhanna 13:1-17.
▪ Fıshı kutlamak üzere kente girerken İsa’nın Yeruşalim’i seyredişini diğer seferlerden farklı kılan neydi?
▪ Fısıh sırasında, İsa’nın şükrettikten sonra, 12 resulüne hangi kadehi verdiği anlaşılıyor?
▪ İsa yeryüzünde yaşadığı zaman, geleneksel olarak konuklara hangi özel hizmette bulunulurdu; İsa ile resullerinin Fısıh kutlaması sırasında onlara neden bu hizmet yapılmadı?
▪ İsa’nın, resullerinin ayaklarını yıkamak gibi tenezzül edilmeyen bir hizmeti yapmaktaki amacı neydi?