Kederli Olanlara Teselli
“Bütün hilkatin [yaratılışın] şimdiye kadar birden ah edip ağrı çektiğini biliriz.” (Romalılar 8:22) 1900 yıl kadar önce, bu sözler yazıldığı sıralarda, insanların ıstırabı büyüktü. Birçok kimse kedere kapılmış durumdaydı. Bu nedenle, İsa’nın takipçileri, “yüreksizleri (kederli olanları) teselli” etmeye teşvik edildiler.—I. Selânikliler 5:14.
Bugün ise, insanların çektiği sıkıntılar daha büyük ve her zamankinden daha çok kişi karamsarlığa kapılıyor. Buna şaşmalı mıyız? Aslında hayır, çünkü Mukaddes Kitap zamanımızı “son günler” olarak tanıtıp, “çetin anlar” olarak niteliyor. (II. Timoteos 3:1-5) İsa Mesih, son günlerde, ‘insanların korkudan ve dünyaya gelmekte olan şeyler için beklemekten bayılacaklarını’ önceden bildirdi.—Luka 21:7-11, 25-27; Matta 24:3-14.
İnsanlar, uzun süre kaygı, korku, üzüntü çeker ya da bunlara benzer başka olumsuz duygulara kapılırlarsa, çoğu kez depresyon geçirirler. Depresyon ya da aşırı üzüntünün nedeni, belki sevilen bir kimsenin ölümü, boşanma, işsizlik veya uzun süren bir hastalık olabilir. İnsanlar, kendilerini değersiz gördükleri, başarısız olduklarını düşündükleri ya da başkalarını düş kırıklığına uğrattıklarını hissettikleri zaman da depresyon geçirebilirler. Stres veren bir durum bir insanı mahvedebilir, fakat kişi umutsuzluğa kapılır ve o kötü durumdan hiçbir çıkış yolu göremezse, ciddi bir depresyona yakalanabilir.
Eski zamanlarda da insanlar buna benzer duygulara kapılıyorlardı. Eyub hastalandı ve başına felaketler geldi. Tanrı’nın kendisini terk ettiğini sandığından, hayatından bıktığını söyledi. (Eyub 10:1; 29:2, 4, 5) Yakub, oğlunun öldüğünü sandığından çok kederlendi ve teselli kabul etmeyip ölmek istedi. (Tekvin 37:33-35) İşlediği ciddi kabahatten ötürü suçluluk duygusuna kapılan Kral Davud, “Bütün gün yaslı gezmekteyim. Takatim kesildi” diye sızlandı.—Mezmur 38:6, 8; II. Korintoslular 7:5-7.
Bugün birçok kişi, her gün zihinsel, duygusal ve fiziksel gücünün ötesinde bir iş programını yürütmeye çalışarak kendini yıprattığından, depresyon geçiriyor. Anlaşıldığı üzere, olumsuz düşünce ve duygularla birleşen stres, bedeni etkileyip beyinde kimyasal bir dengesizlik oluşturabiliyor ve böylece depresyon yaratıyor.—Süleymanın Meselleri 14:30 ile karşılaştırın.
Onların İhtiyacı Olan Yardım
Birinci yüzyılda, Filipi’de İsa’nın bir takipçisi olan Epafroditos, arkadaşları kendisinin ‘Hasta olduğunu işittiğinden dolayı çok kederli idi’. Pavlus’a erzak götürmek üzere arkadaşları tarafından Roma’ya gönderilen Epafroditos, orada hastalanıp, belki arkadaşlarını düş kırıklığına uğrattığını ve kendisini başarısız bir kişi olarak göreceklerini düşünmüştü. (Filipililer 2:25-27; 4:18) Acaba resul Pavlus ona nasıl yardım etti?
Epafroditos’un eline Filipi’deki arkadaşlarına yazılmış bir mektup vererek onu evine geri gönderdi. Mektupta, “Bütün sevinçle onu [Epafroditos’u] Rabde kabul edin; ve bu gibilere itibar edin” diye yazdı. (Filipililer 2:28-30) Pavlus’un ondan övgüyle söz etmesi, Filipililerin kendisini şefkatle ve sıcak bir şekilde karşılaması, muhakkak Epafroditos’u teselli etmiş ve depresyondan kurtulmasına yardım etmiş olmalı.
Mukaddes Kitabın, “Yüreksizleri (kederli olanları) teselli edin” öğüdü, kuşkusuz en iyi çaredir. Depresyon geçiren bir kadın, “Başkalarının sizinle ilgilendiğini bilmeye ihtiyacınız var. Bir kimsenin size ‘Seni anlıyorum; iyi olacaksın’ dediğini duyma ihtiyacı hissedersiniz” dedi.
Depresyon geçiren kimsenin, çoğu kez, sırlarını paylaşacağı, kendisine duygudaşlık gösteren bir insan aramak üzere, ilk adımı kendisinin atması gerekir. Karşısındaki kimse, iyi bir dinleyici ve çok sabırlı olmalıdır. Bu kimse, depresyon geçirene, ders verircesine, ya da ‘Böyle düşünmemen gerekir’ veya ‘Bu, kötü bir tutum’ gibi sözler söyleyerek hüküm verir gibi konuşmaktan kaçınmalıdır. Depresyon geçiren kimsenin duyguları çok çabuk incinebilir ve bu gibi eleştirici sözler, sadece kendisini daha da kötü hissetmesine neden olur.
Depresyon geçiren kişi kendini değersiz görebilir. (Yunus 4:3) Oysa kişi, aslında önemli olanın, Tanrı’nın bir kimseye verdiği değer olduğunu unutmamalıdır. İnsanlar İsa Mesih’i ‘saymadılar’, fakat bu, onun Tanrı’nın gözündeki gerçek değerini değiştirmedi. (İşaya 53:3) Tanrı’nın, İsa’yı sevdiği gibi, sizi de sevdiğinden emin olun.—Yuhanna 3:16.
İsa, elem çekenlere acıdı ve onların şahsen değerli olduklarını anlamalarına yardım etmeye çalıştı. (Matta 9:36; 11:28-30; 14:14) Tanrı’nın, küçük, önemsiz serçelere bile değer verdiğini belirtti. “Allahın gözünde onlardan hiç biri unutulmuş değildir” dedi. Tanrı, iradesini yapmaya çalışanlara ne kadar daha çok değer verir. İsa bunu göstermek üzere: “Başınızın saçları da hep sayılıdır” dedi.—Luka 12:6, 7.
Gerçi, zayıflıkları ve kusurları yüzünden kahrolan, ciddi depresyon geçiren bir kimsenin, Tanrı’nın kendisine çok değer verdiğine inanması zor olabilir. Kendisinin, Tanrı’nın sevgi ve özen gösteremeyeceği kadar değersiz olduğundan emin olabilir. Tanrı’nın Sözü, ‘yüreğimizin bizi mahkûm edebileceğini’ kabul ediyor. Fakat belirleyici etken bu mudur? Hayır. Tanrı, günahkâr insanların olumsuz düşünebileceğinin ve hatta kendilerini mahkûm edebileceğinin farkındadır. Bu nedenle, Sözü onları teselli eder: “Allah yüreğimizden daha büyüktür ve her şeyi bilir.”—I. Yuhanna 3:19, 20.
Evet, sevgi dolu semavi Babamız, sadece hata ve günahlarımızı görmekle kalmaz. Hafifletici nedenleri, yaşam tarzımızı, güdülerimizi ve niyetlerimizi de bilir. Günah, hastalık ve ölümü miras aldığımızı, bu nedenle çok sınırlı bir yapıda olduğumuzu da bilir. İçin için üzülüp kendimize kızmamız, günah işlemek istemediğimizin ve pek ileri gitmediğimizin kanıtıdır. Mukaddes Kitap, kendi irademizle olmadan, ‘batıla tabi kılındığımızı’ söyler. Bu nedenle Tanrı, acınacak halimizi anlar ve zayıflıklarımızı merhametle değerlendirir.—Romalılar 5:12; 8:20.
Yehova’nın ‘merhametli ve şefkatli’ olduğuna dair bize güvence veriliyor. “Şark garptan ne kadar uzaksa, isyanlarımızı bizden o kadar uzaklaştırdı. Çünkü yaratılışımızı bilir; hatırlar ki, biz toprağız.” (Mezmur 103:8, 12, 14) Gerçekten de Yehova, “bizi her sıkıntımızda teselli eden, her tesellinin Allahı”dır.—II. Korintoslular 1:3, 4.
Depresyon geçirenlerin muhtaç oldukları yardım öncelikle, merhametli Tanrılarına yaklaşmaları ve O’nun ‘yüklerini Kendisine bırakmaları’ için yaptığı daveti kabul etmeleriyle gelir. Tanrı, gerçekten ‘ezilmişlerin yüreğini diriltebilir.’ (Mezmur 55:22; İşaya 57:15) Böylece Tanrı’nın Sözü “Bütün kaygınızı onun [Yehova’nın] üzerine atın; çünkü o sizi kayırır” diyerek, bizi dua etmeye teşvik eder. (I. Petrus 5:7) Evet, insan dua ve yalvarışla Tanrı’ya yaklaşıp, “Allahın her anlayışın çok üstünde olan selâmeti”ne sahip olabilir.—Filipililer 4:6, 7; Mezmur 16:8, 9.
Yaşam tarzında yapılan pratik ayarlamalar da kişinin depresif ruh halini yenmesine yardımcı olabilir. Beden hareketleri, sağlıklı beslenme, temiz hava, yeterince dinlenme ve aşırı TV seyretmekten kaçınma, bunların hepsi çok önemlidir. Bir kadın, depresyon geçirenleri yürüyüşe çıkarıp onları gayretle yürüterek kendilerine yardımcı oldu. Depresyon geçiren bir kadın ona, “Yürüyüşe çıkmak istemiyorum” dediği zaman, bu kadın, nazik, fakat kararlı bir şekilde, “Hayır, çıkacaksınız” diye karşılık verdi. Şöyle anlatıyor: “Altı kilometre yürüdük. Döndüğümüzde yorgundu, fakat kendini daha iyi hissetti. Gayretle egzersiz yapmanın ne kadar yardımcı olduğuna, denemedikçe, inanamazsınız.”
Bununla birlikte, bazen tıbbi tedaviler de dahil, her şey denendiği halde, depresyonu tamamen yenmek mümkün olmayabilir. Orta yaşta bir kadın, “Her şeyi denedim, yine de depresyondan kurtulamadım” dedi. Tıpkı kör, sağır ve topalları iyileştirmenin de şu anda genelde mümkün olamadığı gibi. Fakat depresyon geçirenler, insanların tüm hastalıklardan sürekli olarak ve tamamen kurtulacakları konusunda kesin bir ümit veren Tanrı’nın Sözünü devamlı okumakla teselli ve ümit bulabilirler.—Romalılar 12:12; 15:4.
Kimsenin Artık Depresyon Geçirmeyeceği Zaman
İsa, son günlerde yeryüzünde olacak korkunç olayları tanımladığı zaman şunları ekledi: “[Bütün] bu şeyler olmağa başlayınca yukarı bakın, ve başınızı kaldırın; zira kurtuluşunuz yaklaşıyor.” (Luka 21:28) Bu sözlerle İsa ‘hilkatin [yaratılışın] kendisinin de fesat kulluğundan Allahın evlâdının izzetli hürriyetine azat edileceği’ Tanrı’nın adil yeni dünyasına geçmek üzere kurtulmaktan söz ediyordu.—Romalılar 8:21.
Geçmişte çekilen yüklerden kurtulmak ve her gün net düşünebilen bir zihinle uyanarak günlük işlere girişmeye can atmak, insanlık için ne olağanüstü bir kurtuluş olacak! O zaman artık depresyon kimsenin karşısına bir engel olarak çıkmayacak. İnsanlığa verilen kesin söz şudur: Tanrı, “Gözlerinden bütün gözyaşlarını silecek; ve artık ölüm olmıyacak; ve artık matem ve ağlayış ve acı da olmıyacak; çünkü evvelki şeyler geçtiler.”—Vahiy 21:3, 4.
Bütün Mukaddes Kitap alıntıları, ayrıca belirtilmemişse, Türkçe Kitabı Mukaddes’ten alınmıştır.