On Cüzamlıdan Biri Minnettarlığını Gösteriyor

İsa Yeruşalim’in kuzeyine düşen Efraim şehrine giderek Sanhedrin’in kendisini öldürme planını boşa çıkarmıştı. Öğrencileriyle birlikte orada, düşmanlarından uzak bir yerde kaldı (Yuhanna 11:54). MS 33 yılıydı ve Fısıh bayramı yaklaşıyordu, bu yüzden İsa çok geçmeden tekrar yola çıktı. Kuzey yönünde ilerleyerek Samiriye topraklarından geçip Celile bölgesine geldi; bu ölümünden önce Celile’yi son ziyareti olacaktı.

Yolculuğunun başlarında bir köyden diğerine giderken on cüzamlıyla karşılaştı. Bu hastalığın bazı türleri parmak ya da kulak gibi organlarda yavaş yavaş doku kaybına yol açabilir (Sayılar 12:10-12). Tanrı’nın Kanunu bir cüzamlının toplumdan uzak yaşamasını ve “Kirliyim! Kirliyim!” diye bağırarak çevresini uyarmasını gerektiriyordu (Levioğulları 13:45, 46).

Bu nedenle on cüzamlı İsa’ya belli bir mesafeden fazla yaklaşmadı. Yine de, “İsa öğretmen, bize merhamet et!” diye bağırdılar. İsa onları görünce, “Gidin, kendinizi kâhinlere gösterin” dedi (Luka 17:13, 14). Böylece Tanrı’nın Kanununa duyduğu saygıyı gösterdi, çünkü Kanun iyileşen cüzamlının hastalığından kurtulduğunu bildirme yetkisini kâhinlere vermişti. Onlar ancak bu şekilde sağlıklı insanların arasına dönebilirlerdi (Levioğulları 13:9-17).

On cüzamlı İsa’nın mucize yapma gücüne güveniyordu. Henüz iyileşmemiş olsalar da kâhinleri görmek üzere yola koyuldular. Yolda İsa’ya olan imanları ödüllendirildi. Durumları gözle görülür şekilde düzelmeye başladı, iyileştiklerini gerçekten hissediyorlardı!

İyileşen cüzamlılardan dokuzu yollarına devam etti. Fakat biri böyle yapmadı. Samiriyeli olan bu adam İsa’yı bulmak için geri döndü. Yaşadığı mucizeden ötürü ona derin bir minnettarlık duyuyordu. İyileşen bu cüzamlı kendisini sağlığa kavuşturanın aslında Tanrı olduğunun farkındaydı ve ‘yüksek sesle Tanrı’yı yüceltiyordu’ (Luka 17:15). İsa’yı bulunca ayaklarına kapanarak teşekkür etti.

İsa çevresindekilere şöyle dedi: “Arınanlar on kişi değil miydi? Öyleyse, dokuzu nerede? Başka milletten olan bu adamın dışında Tanrı’ya şükretmek için dönen olmadı mı?” Sonra Samiriyeliye, “Kalk yoluna git; imanın seni iyileştirdi” dedi (Luka 17:17-19).

İsa bu on cüzamlıyı iyileştirerek Yehova Tanrı’nın desteğine sahip olduğunu gösterdi. Fakat onlardan biri iyileşmekle kalmadı, büyük ihtimalle hayat yolunda yürümeye de başladı. Biz Tanrı’nın İsa’ya hastalıkları iyileştirmek için böyle mucizeler yaptırdığı bir dönemde yaşamıyoruz. Ancak İsa’ya iman ederek sonsuz yaşama götüren yolda yürüyebiliriz. O Samiriyeli gibi biz de minnettarlığımızı gösteriyor muyuz?