Para Hakkındaki Görüşün Hayatını Etkileyebilir
PARA hayatında ne derece önemlidir? Daha doğrusu para, düşüncelerinde ne kadar yer işgal eder? O, birçoğunun hem düşüncelerinde, hem de hayatlarında en önemli yeri alır. Böyle insanlar kendilerini tamamen para biriktirme çabalarına kaptırırlar. Bazıları onun uğruna vaktinden önce mezara giderler. Başkaları para kazanmak için soygun yaparlar, yalan söylerler, aldatırlar, hatta cinayet bile işlerler.
Acaba para hakkında Hıristiyan görüşü nedir? Mukaddes Kitap, bu şeyler sisteminde paranın bir değeri olduğunu, insanı yoksulluktan ve onun acı sonuçlarından kurtardığını söyler. Kral Süleyman’ın dediği gibi, “gümüş de siperdir.” (Vaiz 7:12) Bundan da fazlası, maddi şeyler, muhtaç durumda olanlara yardım için kullanılabilir.—Res. İşl. 4:34, 35; Efes. 4:28.
Bununla birlikte bir Hıristiyan hikmetli olarak paranın kendi değer yargıların bozacak kadar önemli duruma gelmemesine dikkat etmelidir. Para, hayatımızın en önemli şeyi haline gelmemeli; buna müsaada edilmemelidir. Mülk uğruna ebedi hayat ümidini feda etmek, muhakkak hikmetsizlik olur.
HEM ZENGİNLER, HEM DE FAKİRLER İÇİN BİR PORBLEM
Parayı gerektiğinden fazla önemsemenin tehlikesi, birinci yüzyılda yaşayan zengin ve genç bir adamın olayında belirtilmişti. Genç bir adam ebedi hayatı kazanmak için neler yapması gerektiğini İsa’ya sordu ve şöyle bir cevap aldı: “Nen varsa sat, fakirlere dağıt, göklerde hazinen olacaktır.” Adamın tepkisi neydi? “O. . . .çok kederlendi, zira çok zengindi.” Evet, genç adam ebedi hayat istedi, fakat parası onun için daha önemliydi. İsa, devamen bunun ender bir durum olmadığını belirtti. İsa genel kaideyi şöyle açıkladı: “Devenin iğne deliğinden geçmesi, zenginin Tanrı’nın Krallığına (YD) girmesinden daha kolaydır.”—Luka 18:18-25.
Muhakkak, zengin insanlar da Tanrı’nın Krallığını miras alacaklardır. Fakat bu, onların Tanrısal kurtuluş yolunu benimsedikleri için olacaktır. (Luka 18:27) Bu, artık zenginliklerine ve nüfuzlarına güvenmemek, fakat mallarını hikmetlice Tanrı’nın izzeti için kullanmak anlamına gelir. Böylece ‘onlar gökte hazineler biriktirmiş olurlar,’ çünkü Yüce Tanrı, onaların iyi işlerini zengince mükâfatlandıracaktır.—Mat. 6:19-21; Luka 16:9.
Fakir bir insan da, para hakkındaki doğru görüşü zor koruyabilir. Hıristiyan prensipleri pahasına maddî durumunu düzeltmek fırsatına sahip olursa, bu, onun için büyük bir deneme olabilir. Örneğin, vicdanını çiğneyecek çok para getirecek bir iş teklifi alabilir, veyahut işi, muntazam bir şekilde imandaşlarıyla buluşmasını önleyebilir. Başlangıçta kazanabileceği ilave para, sanki dualarına cevapmış gibi gelebilir. Nihayet hayatının bazı yüklerini veya maddi sıkıntılarının kaldırılacağını düşünebilir.
Fakat Akan’ı düşünün. Eriha’daki ganimetten kendine ait olmayan bazı şeyleri gaspederek, hem kendisine, hem ailesine ölüm getirdi. (Yeşu 7 bap) Buna benzer şekilde bir kimsenin, Hıristiyan vicdanının zararına maddi şeyleri kazanmak için fırsatları değerlendirmesi ciddi ruhi zararlarla sonuçlanabilir. (I. Tim. 6:9) Paranın getirdiği faydalar hiç bir zaman Tanrı’ya sadık bir şekilde hizmet etmemizin sağladığı faydalar kadar büyük olamaz.
Bundan ötürü, özellikle gelişen ülkelerde yaşayan Hıristiyanların, parayla ilgili dengeli bir görüşü korumaları hikmetliliktir. Örneğin, bir ülkede, bir Yehova’nın Şahidinin kızına A. B. D.’de okuması için bir burs teklif edildi. Böyle bir burs onun ülkesinde son derce değerli bir ödül olarak görülüyordu. Fakat aile bu teklifi reddetmeye karar verdi. Bursun kabul edilmesi, kızın gelişme çağı sırasında evden çok uzak kalmasına neden olacaktı. Tecrübesizliğinden ötürü halledilebilmesi zor olan birçok problemlerle karşılaşabilirdi. Bu nedenler yüzünden aile, Tanrı ile olan iyi ilişkilerini korumaya çalışmanın, yabancı bir ülkede edinilen eğitimin getirebileceği maddi yararlardan çok daha değerli olduğuna karar verdi.
Fakat hayatın çok zor olduğunu kabul eden bir kimse doğru görüşe nasıl sahip olabilir? Dünyada öyle bölgeler var ki, insanların çoğu orada büyük bir sefalet içinde yaşıyorlar. Geçinmek için erkekler haftada 6 veya 7 gün, günde ise, 12 veya 16 saat çalışmak zorunda kalıyorlar. Bu tür baskı altında paranın hayat demek olduğu görülebilir. Bununla beraber Tanrı’nın Sözü, bir insanın bu durumlar altında dahi dengeli görüşünü kaybetmesini önleyebilir. Bir kişi Mukaddes Kitabın rehberliğini takip etmekle direkt şekilde Tanrı’nın sevgi dolu ihtimamının altına girer. Bu da ona güven verir.
İsa Mesih bunu açıkça belirtti. İsa bir seferinde, çoğu fakirliğin ne demek olduğunu şüphesiz iyi bilen bir topluluğa hitap etti ve onları ‘ne yiyecekler, yahut ne içecekler diye hayatları için, ne giyecekler diye bedenleri için kaygı çekmemek’ üzere teşvik etti. Fakir bir insan bunu nasıl yapabilecektir? İsa, kuşlardan bahsederken, bu yaratıkların bütün ihtiyaçlarını sağlayan sevgi dolu bir Yaratıcının varlığına dikkati çekti ve şu soruyu sordu: “Siz onlardan daha değerli değil misiniz?” Bu Yaratıcı, deyimi yerindeyse, çiçekleri bile güzellikle giydiriyordu.—Mat. 6:25-32.
Tabii ki, insanlar, kuşlardan veya çiçeklerden daha değerlidirler. Öyleyse Yehova Tanrı, özellikle İsa’nın bundan sonraki sözlerine göre hareket eden insanlara ihtimam gösterecektir: “Fakat önce onun krallığını ve adaletini (YD) arayın; ve bütün bu şeyler size artırılacaktır.” Evet, bir insan, Krallık menfaatlerini hayatında ön plana koyarsa, yardım için Yehova’ya güvenebileceğinden emin olabilir.—Mat. 6:33.
HAKİKİ TAPINMA NEDEN YARDIM EDER?
Bu nedenle hakiki Hıristiyanlıkla ilgili olan mesaj fakirlerin gerçekten muhtaç oldukları bir şeydir. Bu mesaj, problemlerini çözmek için onlara şaşmaz bir yardım sağlar. Eğer Yehova’ya hizmet etmeğe devam ederlerse, Yaratıcının, ailelerine bakmak üzere onlara yardım edeceğini bilmekte muhakkak onlar için gerçek bir teselli vardır.
Fakat bu, onların ailelerine bakmak işinde başkalarına güvenebilecekleri anlamına gelmez. Ailelerine bakmak bizzat onların sorumluluğudur. (I. Tim. 5:8) Ayrıca bu, ne de onların zengin olacakları anlamına gelir. Hayır, geçimlerini sağlamak için, herhalde yine çalışmaya devam etmeleri gerekecek; fakat onlar akşamları rahat yürekle yatabilirler, çünkü ertesi gün Yehova’nın tekrar ailelerinin besin ihtiyacını karşılamalarını mümkün kılacağından emindirler.—Mezm. 4:8.
Onlar Davud gibi olacaklar. O, kral olmadan önce büyük zorluklarla karşılaştı. Buna rağmen hayatının sonuna doğru şunu söyleyebildi: “Genç idim, ve şimdi ihtiyar oldum; ve salihin bırakıldığını görmedim, ne de zürriyetini ekmek dilenmekte.” (Mezm. 37:25) Birçok Hıristiyan bugün de Yehova’nın, hizmetçilerine harikulade şekilde bakmakta olduğu gerçeğini doğrulayabilir. Örneğin, kendini “yoksul fakat evlatları bakımından zengin” olarak tarif eden, maddi açıdan fakir bir Hıristiyan kadının şu ifadesini düşünün. Bir zamanlar kendi memleketindeki terör olayları yüzünden mülteci olarak yaşamak zorunda kaldı. Zorluklara rağmen kendisi ve çocukları hiçbir zaman hakiki tapınmayı bırakmadılar. O şöyle dedi: “Ruhi hayatımızın zenginliğinden ötürü durumumuzdan memnunuz. Evet, kanaatla Tanrısal bağlılık büyük kazançtır.”—I. Tim. 6:6-8.
Gerçekten fakir insanlar dahil herkes, Tanrı’nın Krallığını ön plana koyduğu zaman, büyük nimetlere sahip olabilir. Mukaddes Kitabın öğüdünü uygulamakla, onlar aile hayatlarını düzeltip, kumar, sigara, aşırı içki dahil, boşuna para harcamayı gerektiren kötü alışkanlıklardan uzak kalırlar ve mevcut olan servetlerini en iyi şekilde kullanmayı öğrenebilirler. Kısacası problemlerini başarıyla çözmek üzere gerekli hikmeti kazanırlar. En önemlisi ise, insanlığın diğer bütün bozukluklarıyla birlikte yoksulluğun da ortadan kaldırılacağı zamana güvenle bakabilirler.—İş. 25:6-8.
Öyleyse sahip olduğumuz mallar az veya çok olsun, para hakkındaki doğru görüşümüz, hayattan zevk almamıza katkıda bulunabilir. Durumumuz ne olursa olsun, önemli olan şey, Tanrı’nın Krallığını ön plana koymak ve O’nun gözünde doğru olanı yapmaya devam etmektir. Bu, bizim tahammül etmemizi gerektirebilir, fakat aynı zamanda hem şimdi, hem de gelecekte büyük nimetler getirecektir. Bundan dolayı, resul Pavlus’un Galatyalıları teşvik ettiği gibi, “iyilik yapmakta usanmıyalım; çünkü gevşemezsek, mevsiminde biçeceğiz.”—Gal. 6:9.