“Tanrı ile İnsanlar Arasında Tek Meyancı”dan Yararlanmak
1. (a) Günlerimizdeki Yahudiler neden yeni bir ahde ilgi göstermezler? (b) Ancak kim yeni bir ahdi ve meyancısını sunabilirdi?
BUGÜN Birleşmiş Milletleri teşkil eden 152 milletten hiçbiri İbrahim, İshak ve Yakub’un Tanrı’sı olan Yehova ile bir ahde girmek niyetinde değildir. Hatta şu anda dünyanın her tarafına dağılmış olan 15 milyon Yahudi, bunu yapmak niyetinde değildir. Onlar, Tanrı’nın Yeremya’nın Yeremya 31:31-34’teki peygamberliğine rağmen, hâlâ Musa’nın meyancılığıyle kesilen Kanun ahdi altında olduklarına inanmayı tercih ediyorlar: “Çünkü Allah salâhını bilmeyip [Kanun ahdini tutmağa çalışarak] kendilerinkini sabit kılmağa çalışarak [yeni ahit sayesinde kendilerine açık olan] Allah salâhına tabi olmadılar.” (Rom. 10:1-3) Hakiki adaletin Tanrısı olan Yehova yeni bir ahit sundu. Ancak O, bunu meydana getirip ona uygun bir meyancı tayin edebilirdi.
2. Yehova söylediği gibi kiminle yeni bir ahit kesecekti? Bu ahit sayesinde onların suçları ve günahları ve kendisine dair bilgileri hakkında ne yapacaktı?
2 “İşte, RAB diyor, İsrail evi ile ve Yahuda evi ile yeni bir ahit keseceğim günler geliyor. . . .Fakat o günlerden sonra, RAB diyor, İsrail evile keseceğim ahit şudur: Şeriatimi onların içlerine koyup, yürekleri üzerine onu yazacağım; ve ben onlara Allah olacağım, ve onlar bana kavm olacaklar. Ve artık herkes kendi komşusuna, ve herkes kendi kardeşine: RABBİ bilin, diye öğretmiyecekler; çünkü küçüğünden büyüğüne kadar hepsi beni bilecekler, RAB diyor; çünkü fesatlarını bağışlayacağım, ve artık suçlarını anmıyacağım.”—Yer. 31:31-34.
3. Yeni ahdin kesileceği vakit kimin gelmesine bağlıydı? Burada acaba Musa mı söz konusuydu?
3 Acaba Yehova “İsrail evi ile, ve Yahuda evi ile” olan bu ahdi ne zaman kesti? Yehova’nın bu vakti tayin etmesi, seçtiği meyancıya bağlıydı. Musa yeni ahdin meyacılığını yapmak için ölülerden diriltilmeyecekti. Kendisi yeni ahittekilere, İsrail’e yaptığı yardımdan daha fazlasını yapamazdı.
4. Ferisi öğretmen Gamalie’in bir İbrani öğrencisine göre, Tanrı’nın tayin ettiği yeni ahdin meyancısı kimdir?
4 Gerekli meyancının kim olduğuna dair bilgisiz bırakılmış değiliz. Bunu öğrenmek için Milâttan Sonra birinci yüzyılın ünlü Ferisi bir öğretmen olan Gamaliel’in ayakları dibinde oturan İbrani bir öğrencinin, İbraniler’e ilham altında yazdığı mektubuna baş vuruyoruz. Bu öğrenci, Musa ile yeni meyancı arasındaki farkı belirterek şöyle diyor: “Çadırı yapmak üzere Musaya Allah tarafından ihtar olunduğu gibi. . . .çünkü diyor: ‘Bak, her şeyi [Sina] dağda sana gösterilen örneklere göre yapacaksın.’ Fakat şimdi o [İsa] daha iyi vakitler üzerine konulmuş olan daha iyi bir ahdin meyancısı olduğu derecede, daha âlâ bir hizmete nail oldu.” (İbr. 8:5, 6) “Ve yeni ahdin meyancısı, İsaya, ve Habilinkinden daha iyi söyliyen serpmeklik kanına yaklaştınız.”—İbr. 12:24.
5. İsa, ölümünden önce, Kanun ahdi yerine yenisini yürürlüğe koyma zamanının geldiğinin farkında olduğunu nasıl gösterdi?
5 İsa, Yehova’nın Musa’nın meyancısı olduğu Kanun ahdini kaldırıp yerine yenisini yürürlüğe koyacağı vaktin geldiğinin farkında idi. Böylece ölümünden önce M. S. 33 Yılının Yahudi Takvimine göre 14 Nisan Cuma gününe rastlayan Fısıh gecesinde kurban niteliği taşıyan ölümünün anılmasını başlattı. İçinde şarap bulunan Anma kâsesini eline alınca sadık onbir resulüne şöyle dedi: “Bundan hepiniz için; çünkü bu, günahların bağışlanması için birçokları uğruna dökülecek olan benim ‘ahit kanım’ demektir.” (Mat. 26:27, 28, YD) Veya resul Pavlus’un İsa’nın bu sözlerini biraz farklı olarak şöyle aktardığı gibi: “Bu kâse, kanım sayesinde yeni ahit demektir. Onu her içtikçe, benim anılmam için bunu yapmağa devam edin.” (I. Kor. 11:25, YD) İsa, üç gün içinde belirli bir zaman ölü durumda bulunup bir hatıra kabrine konulmuştu; böylece o, yeni ahdin meyancısı olarak henüz faaliyete geçemezdi.
6. Tanrı’nın fesatları bağışlayıp suçları artık anmayacağı ifadesinin gerçekleştirilmesi için neye gerek vardı?
6 Yeremya 31:31-34’de sözü edilmediği halde yeni ahdi yürürlüğe koymak için bir kurbana gerek vardı. Bir kurban gerekliydi, zira Tanrı yeni ahde değinirken şöyle dedi: “Çünkü fesatların bağışlayacağım ve artık suçlarını anmıyacağım.” (Yer. 31:34) Hayvan kurbanlarının kanı Musa’nın meyancısı olduğu Kanun ahdini yürürlüğe koymak ve bazı şeyleri temizlemek için kullanıldı. Musa bununla uyumlu olarak “çadıra ve bütün ibadet kaplarına aynı suretle kan serpti. Ve şeriate göre hemen her şey kanla temizlenir, ve kan dökülmeksizin bağışlama olmaz.” (İbr. 9:21, 22) İsa M. S. 33 yılının 16 Nisan Pazar günü ölülerden diriltildiğinde, hâlâ hayat kanının değerine sahipti. İbraniler 13:20: “Rabbimiz İsayı, ebedî ahdin kanı ile ölülerden geri getiren sulh Tanrısı (YD)” derken bunu belirtmektedir.—Yuh. 10:11.
7. Mesih yeni ahit uğruna daha iyi bir kurban takdim ettiğinden, kanı vicdan ve aynı zamanda Tanrı’nın “davet” edilenleri için neler sağlar?
7 Yeni ahit daha iyi bir kurbana dayanarak yürürlüğe konulduğundan Hıristiyanlığı kabul eden Yahudilere şu soru soruldu: “Ezeli Ruh vasıtası ile kendi kendini lekesiz olarak Allaha takdim etmiş olan Mesihin kanı, hay Allaha ibadet etmek üzere ölü işlerden vicdanınızı ne kadar ziyade temizleyecektir? (YD)” Mesih’in kanı bizi mahkûm eden günahtan böyle bir temizleme gücüne sahip olduğundan devamen şunları okuyoruz: “Ve bu sebepten yeni ahdin meyancısıdır, ta ki, birinci [önceki, YD] ahdin altında olan suçların fidyesi için ölüm vuku bulmuş olarak, [Tanrı tarafından] davet edilenler ebedî miras vadini alsınlar.” (İbr. 9:14, 15) Fakat Mesih’in kanı acaba, Musa’nın meyancılığıyle Sina dağında yürürlüğe konulan “önceki ahdin” altında bulunmuş olan Hıristiyanlığı kabul eden o İbranilerin vicdanlarını ne zaman temizlemeğe başlamıştı?
8. Mesih’in kanı, Kanun ahdi altında bulunmuş olan ve Hıristiyanlığı kabul eden İbranilerin vicdanlarını ne zaman temizlemeğe başladı?
8 Mesih, ölülerden diriltildiği zaman değil, fakat elli gün sonra, yani Pentikost gününde kendisinin göğe çıkıp “şimdi bizim için Allahın huzuruna görünmek üzere, bizzat göke” Tanrı’nın huzuruna girdikten sonra Hıristiyanlığı kabul etmiş olan İbranilerin vicdanların temizlemeğe başladı.—İbr. 9:24.
9. Petrus, Pentikost gününde vicdanları sızlayan Yahudilere, İsa Mesih’in ismiyle vaftiz edilirlerse, günahlarının bağışlanacağını söylediğinde, bu, ahitle ilgili neyi ispatladı?
9 Resul Petrus Pentikost gününde Yahudilere ve sünnetli mühtedilere hitaben vicdanlarını sızlatan bir konuşma yaptı. Onlar: “Ne yapalım?” diye sordular. Petrus cevaben: “Tövbe edin; ve günahlarınızın bağışlanması için her biriniz İsa Mesihin ismile vaftiz olunsun; ve mukaddes ruh (YD) vergisini alacaksınız” dedi. (Res. İşl. 2:37, 38) Onların tövbe edecekleri günahlarının bağışlanma vaadi, bir şeyin kanıtıydı. Neyin? Tanrı’nın kestiği günahların bağışlama tedariğini kapsayan yeni ahdin yürürlüğe girmesinin; çünkü Kanun ahdi, İsa Mesih’in ölüm direğine çivilenmişti.—Efes. 2:15, 16; Kol. 2:14; İbr. 8:8-13; Yer. 31:34.
10. Petrus, birkaç gün sonra, Yeruşalim’deki mabette kan suçu altında olan Yahudilere hitap ederken ahitlerle ilgili olan bu gerçeği nasıl vurguladı?
10 Aynı gerçek, birkaç gün sonra da vurgulandı. Petrus o vakit kan suçu altında olan Yahudi bir kalabalığa şöyle dedi: “İmdi günahlarınızın silinmesi için tövbe edin, ve dönün, ta ki Rabbin önünden tazelenmek vakitleri gelsin; ve size tayin olunan Mesih İsa’yı göndersin; Allahın kadimden beri mukaddes peygamberlerin ağzı ile söylediği bütün şeylerin iadesine kadar, gök onu kabul etmek gerektir.” Petrus konuşmasını şöyle bitirdi: “Allah her birinizi kötülüklerinden döndürmekle mubarek kılsın diye, Kulunu kıyam ettirip önce size gönderdi.”—Res. İşl. 3:19-21, 26.
KAÇ KİŞİ İÇİN “MEYANCI”?
11. Yehova’nın yeni ahdi, doğuştan bedeni İsrail ve Yahuda evi ile kesip kesmediğine dair gerçekler neyi gösteriyor?
11 Acaba Tanrı, yeni ahdi, doğuştan bedenî “İsrail evi” ve bedenî “Yahuda evi” ile mi kesti? Bu iki eve mensup doğuştan Yahudiler, yeni ahdin meyancısını şiddetle reddedip, milletçe belirli bir zamanda mabette Pentikost bayramını kutlarken buna imkân olabilir miydi? Tanrı böyle bir şey yapamazdı. O, Pentikost gününde İsa Mesih’in vaftiz edilmiş 120 şakirdinin üzerine mukaddes ruhunu dökerek yeniden doğmuş olan Hıristiyanlarla, yani ruhi İsrail ile yeni ahdini kesmeği amaçlamıştı. Bunlar, mabette değil, fakat Yeruşalim’de bir yukarı odada toplanmışlardı. Önceden suya daldırılmış şakirtler, orada Tanrı’nın ruhi evlatları, “Allahın İsraili” olmak üzere O’nun mukaddes ruhuyla tevlit edildiler. Bu duruma geldiklerinden, Musa’dan daha büyük peygamber olan Gökteki Meyancı İsa Mesih vasıtasıyle yeni ahde alındılar.—Res. İşl. 2:1-36; Yoel 2:28, 29; Yuh. 3:3, 5; Gal. 6:16.
12. Tanrı’nın tanzim ettiği sıraya göre, İsa Mesih’in meyancılığı Pentikost’u takip eden yıl nasıl genişletilmişti?
12 Böylece gökteki İsa Mesih, Tanrı ile erkek ve kadınlar olarak halen bedende olan ruhi İsrailliler arasında Meyancı’dır. Bu küçük “mukaddes millet”e mensup olanların sınırlandırılmış sayısı arasında bile İsa Mesih’in meyancılığı adım adım genişletildi; zira Tanrı değişik sınıflardan gelen insanları yeni ahde kabul etmek üzere belirli bir düzeni takip etti. Böyece İsa Mesih M. S. 33 yılının Pentikost gününden itibaren bir yıllık süre için sadece ilk olarak bedeni Yahudi veya sünnetli mühtedilerden meydana gelen ruhi İsrailin meyancısı idi. M. S. 33’te Pentikost gününde takriben 3.000 kişi ruhi İsrail’e ilave edilmişti. (Res. İşl. 2:10, 37-41) Herhalde sonraki yıl (yani M. S. 34’te) Tarsuslu Saul’un yaptığı zulmün bir etkisi olarak Mesih ile ilgili “iyi haber” (YD) Samiriye’de va’zedilip mukaddes ruh orada vaftiz edilmiş imanlılar ‘üzerine de indi’. (Res. İşl. 8:15-17) İsa’nın meyancılığı o zamandan itibaren Samiriyeli erkek ve kadınlar, yani Samiriyelilerden gelen ruhi İsraillilere yararlar sağlamak üzere genişletilmişti.
13. Samiriyelilerin kabul edilişinden iki yıl sonra İsa, nasıl ruhi İsraillilere mensup üçüncü bir sınıf için de meyancı oldu ve Yeruşalim’deki Hıristiyanlığı kabul eden Yahudiler bunu nasıl kabul ettiler?
13 İki yıl daha geçti. Nihayet M. S. 36 yılının sonbaharında veya İsa’nın ölümünden ve diriltilmesinden üç buçuk yıl sonra, O, ruhi İsraillilere ait olan üçüncü bir sınıf için, yani İtalyan yüzbaşı Konelius ile başlayan sünnetsiz Milletlerden olanlar için de meyancı olmağa başladı. Resul Petrus, hayret verici bu olayı Yeruşalim’deki Hıristiyanlığı kabul eden Yahudilere bildirdikten sonra şöyle dedi: “Öyle ise, Allah hayat için tövbeyi [sünnetsiz] Milletlere de ihsan etti.”—Res. İşl. 8:1’den 11:18’e kadar.
14. Pavlus, Efesos’taki ihtiyarlara Tanrı’ya karşı tövbeyi va’zetmek hakkında neler söyledi? Şimdi hangi ahdin yararına bir vaiz olarak hizmet ediyordu?
14 Pavlus, bundan 20 yılı aşkın bir süre sonra halen milletlerin resulü olarak hizmet ediyordu ve üçüncü misyonerlik turunu tamamlamak üzereydi. Pavlus, Yeruşalim’e dönmek üzereyken Militos’ta kısa bir süre kalıp Küçük Asya’da bulunan Efesos şehrindeki cemaatin ihtiyarlarını yanına çağırıp onlara nasıl çalıştığını şöyle anlattı: “Allaha tövbe ve Rabbimiz İsa Mesihe imanı Yahudilere hem de Yunanlılara [titizlikle, YD] şahadet et[tim]. . . .Ve şimdi, işte, ruhta bağlanmış olarak Yeruşalime gidiyorum.” (Res. İşl. 20:21, 22) Kendisi artık bir Ferisi olarak Musa’nın meyancısı olduğu Kanun ahdine hizmet etmiyordu. Kime hizmet ettiğini II. Korintoslular 3:5, 6’da (YD) şöyle açıkladı: “Yeterliliğimiz Tanrı’dandır (YD); ve o bizi yeni ahdin, harfin değil, ancak ruhun hizmetçileri olmağa yeterli (YD), kıldı; çünkü harf öldürür, fakat ruh diriltir.”
15. Pavlus “yeni ahdin. . . .hizmetçileri” hakkında konuşurken “biz” sahıs zamirini kimler için kullandı? Onlar, acaba Tanrı ile insanlar arasında bir Meyancı Kurulunun üyeleri olarak mı hizmet ettiler?
15 Resul Pavlus burada “biz” şahıs zamirini acaba kimler için kullanıyor? Bu mektubuna “Allahın iradesile Mesih İsanın resulü Pavlus, ve Timoteos kardeş . . . . Korintosta olan Allahın kilisesine” diyerek başlıyor. (II. Kor. 1:1) Böylece hem kendisi hem de Timoteos, “yeni ahdin . . . . ruhun hizmetçileri” idiler. Pavlus bu sözlerle kendisinin ve Timoteos’un İsa ile meyancılığı paylaşan bir Meyancılar Kurulunun üyeleri olduklarını demek istemedi; zira onlar da İsa’nın, Tanrı’nın Meyancısı olarak kendileri için hizmet ettiği ruhi İsraillilerden farklı değillerdi. Sadece İsa “yeni ahdin meyancısı”dır.—İbr. 12:24.
16, 17. Pavlus, I. Timoteos 1:20’den 2:7’ye kadar hangi düşüncelerle İsa Mesih’e bir meyancı olarak değiniyor?
16 Pavlus, Timoteos’a yazarken İsa’nın meyancılığına şu sözlerle değiniyor: “İmeneos ve İskender bunlardandır; kendilerine küfretmemek öğretilsin diye, onları Şeytana teslim ettim. Bunun için her şeyden önce teşvik ederim ki, [küfürbaz olan İmeneos ve İskender hariç] her çeşit insanlar hakkında, krallar ve yüksek mevkide olanların hepsi hakkında niyazlar, dualar, şefaatler, şükürler edilsin; şöyleki tam Tanrısal bağlılık ve ciddiyetle rahat ve sakin bir şekilde yaşamağa devam edebilelim. (YD)”
17 “Kurtarıcımız Tanrı’nın indinde bu mükemmel ve makbuldür; onun iradesi şudur ki, her çeşit insan kurtulsun ve tam bir hakikat bilgisine gelsin. Zira tek bir Tanrı ve Tanrı ile insanlar arasında tek bir meyancı vardır; kendisini herkes için [veya her tür insan için] eşdeğerde bir fidye olarak vermiş olan insan İsa Mesihtir; şahadeti kendi belirli vakitlerinde verilecekti. Bu şahadeti vermek amacıyle bir vaiz ve resul olarak —evet, yalan söylemiyorum, hakikati söylüyorum— iman ve hakikat konusunda [sünnetsiz] Milletlere bir öğretmen olmak üzere tayin edildim (YD).”—I. Tim. 1:20–2:1-7.
18. (a) Acaba Pavlus, bu sözlerle, Timoteos’u Tanrı ve bu gibi memurlar arasında bir meyancı olmağa mı teşvik ediyordu? (b) Kim böyle dualardan faydalanacaktı?
18 Pavlus böylece “krallar ve yüksek mevkide olanların hepsi hakkında niyazlar, dualar, şefaatler” yapılması gerektiğini tembih etti, fakat Timoteos’a, Tanrı ile krallar ve memurlar arasında bir meyancı olarak hizmet etmesini tembih etmedi. Bu tür “niyazlar, dualar, şefaatlar”ın amacı böyle memurların Hıristiyanlığa çevrilmesi için değildi. Acaba kimler, Tanrı’ya yöneltilen böyle yalvarışlardan, gerçekten yararlanacaktı? Tanrı’ya sunulan böyle ricaların amacı neydi? “Şöyle ki (Pavlus ve Timoteos gibi olan Hıristiyanlar) tam Tanrısal bağlılık ve ciddiyetle rahat ve sakin bir şekilde yaşamağa devam edebil”sinler.—I. Tim. 2:2, (YD).
19. Tanrısal bağlılığa dayanan böyle bir yaşamın sürdürülmesi neyi başaracaktı? Bu kimin indinde “mükemmel ve makbul”dü?
19 Siyasal yöneticiler uğruna bu niyazları Tanrı’ya sunan Hıristiyanların böyle sakin ve Tanrı’ya bağlı ciddi bir yaşam sürdürmeleri, onların kurtuluşları için işleyecekti. Bu gibi sulhsever Hıristiyanların kurtuluşu, “Kurtarıcımız Tanrı’nın indinde. . . .mükemmel ve makbuldü.” Acaba neden? Zira “her çeşit insanın kurtul[ması] ve tam bir hakikat bilgisine gel[mesi]” Tanrı’nın iradesiydi. Bununla uyumlu olarak “Kurtarıcımız” diye adlandırılan İsa Mesih değil, fakat bizzat “Tanrı”dır.
20. Tanrı’nın kurtarma tanziminde İsa Mesih’in rolü nedir?
20 O halde bu kurtarma tanziminde acaba Mesih’in rolü ne idi? Pavlus devamen şöyle diyor: “Tanrı ile insanlar [bütün insanlar değil] arasında tek bir meyancı vardır; kendisini herkes için eşdeğerde bir fidye olarak vermiş olan İsa Mesih[tir].”—I. Tim. 2:5, 6. (YD)
21. (a) Pavlus’un Timoteos’a yazdığı mektup hakkında ne söylenebilir? (b) Bu yeni ahit ne kadar sürecekti? “Herkes için eşdeğer olan. . . .fidye”nin buna ilişkin rolü nedir?
21 Pavlus, bunları, yeni ahdin yürürlüğe konulduğu Hıristiyanlığın birinci yüzyılında oluşan gerçeklere göre yazmıştı. Ruhi İsrail’in bir kısmı haline getirilen Yahudi, Samiriyeli ve sünnetsiz Milletlerden gelenler dahil, her millete mensup “insan”, zaten ona (yeni ahde) götürülmüş bulunuyordu ve İsa Mesih bu yeni ahdin meyancısı idi. Pavlus’un bununla ilgili Timoteos’a yazdığı mektup, yeni ahdin bir vaizinin diğer bir vaizine yazdığı mektuptu. “Kurtarıcımız Tanrı” ve ruhi İsrail arasındaki bu yeni ahit, ruhi İsraillilerin halen “insanlar” olarak bedende yeryüzünde bulundukları süre boyunca devam edecekti. Böylece bu ahit bugün yürürlüktedir. İsa’nın “herkes için eşdeğerde olan. . . .fidye”si her tür erkek ve kadının ruhi İsrailliler olmasına ve İsa Mesih’in “tek. . . .meyancı”sı olduğu yeni ahde sevk edilmesine esas teşkil etmektedir.
22. (a) Yeni ahdin sona ermek üzere olduğu nasıl bellidir? Mesih’in meyancılığı ne vakit sona erecek? (b) İzzetlendirilmiş ruhi İsraillilerin bir meyancıya neden artık ihtiyaçları kalmayacak ve o vakit onlar ne olarak görev alacaklar?
22 Halen yeni ahdin atında ve ruhi İsrailliler olduklarını iddia eden 9.000’i aşkın kişi var. Onlar Pavlus ve Timoteos gibi “yeni ahdin. . . .hizmetçileri”dirler. (II. Kor. 3:6; 1:1) Görüldüğü gibi, bu yeni ahit, insanlık için ideal olan hükümeti, yani semavi krallıkta İsa Mesih’e katılmaları için Tanrı’nın tasvibini kazanan 144.000 ruhi İsrailliyi meydana getirmek amacı uğruna işliyor ve amacının sonuna yaklaşıyor. Bu tasvip edilen ruhi İsraillilerin son ferdi yerde ölüp semavi krallığında yer almak üzere “insanlar” arasından ayrılınca, İsa Mesih’in meyancılığı da sona erecektir. Onların ve kutsallığın Tanrısı arasında bir meyancı olarak İsa’nın görev görmesini gerektiren miras alınan günahkâr durumlar geride bırakılmış olacak. Bu izzetlendirilen ruhi İsraillilerin, gökteki kutsal melekler gibi, kendileri ve Yehova Tanrı arasında bir meyancıya ihtiyaçları olmayacaktır. (Vah. 22:3, 4) Onlar, İsa Mesih’in yönetimi altında tüm insanlık dünyası üzerinde kral, kâhin ve refik hâkimler olarak hizmet edeceklerdir.—Vah. 7:4-8; 14:1-3; 20:4, 6; Luka 22:28-30.
YERYÜZÜNDE YARARLANAN BİR “BÜYÜK KALABALIK”
23, 24. (a) Ruhi İsraillilerin mütebakisiyle şimdi faal şekilde işbirliği yapanlar kimlerdir? Rabbin Akşam Yemeğinin anılmasıyla ilgili kendilerine hangi davet yapılmıştır? (b) Bizzat kendilerinin neler olmadıklarının farkındadırlar? Fakat buna rağmen şimdi yeni ahdin işlemesinden nasıl yararlanıyorlar?
23 Bugün gerçekliği doğrulanan kayıtlara göre, ruhi İsraillilerin küçük sayıdaki mütebakisiyle faal bir şekilde işbirliği yapan vakfolmuş, vaftiz edilmiş Hıristiyanlardan oluşan “büyük [bir] kalabalık” vardır. Onlar ta 1938 yılının ilkbaharından itibaren, mayasız ekmek ve kırmızı şaraptan oluşan anma remizlerinden almak için değil, fakat saygılı gözlemciler olarak Mesih’in ölümünün yıllık anılmasının kutlanmasında hazır bulunmak için davet ediliyorlar. Onlar, İsa Mesih’i, Milletlerin Zamanlarının 1914’te sona ermesinden beri semavi Kralları olarak kabul etmektedirler. Onlar, gelmek üzere olan “büyük sıkıntı”da bu şeyler sisteminin sona ermesinden önce, “krallığın bu iyi haberi[ni] bütün milletlere bir şahadet olmak üzere bütün meskûn yerde” va’zetmek işinde ruhi İsraillilerin mütebakisine coşkuyla katılmaktadırlar. (Mat. 24:14, 21) Onlar, İsa Mesih’in meyancılığını yaptığı yeni ahitteki ruhi İsrailliler olmadıklarının, dolayısıyle “seçme nesil, mülûkâne kâhinlik, mukaddes millet”e mensup olmadıklarının farkındadırlar.—I. Pet. 2:9.
24 Buna rağmen onlar yeni ahdin işlemesinden yaralanmaktadırlar; tıpkı eski İsrail’de Kanun ahdi altında olan İsraillilerin arasında oturan “garip”lerin yararlandığı gibi yararlanmaktadırlar.—Çık. 20:10; Lev. 19:10, 33, 34; Vah. 7:9-15.
25. “Büyük kalabalık” Yehova Tanrı ile ilişkisini sürdürmek için kiminle birleşmiş durumda kalmağa devam etmelidirler ve neden?
25 “Büyük kalabalık” “Kurtarıcımız Tanrı” ile ilişkisini sürdürebilmesi için ruhi İsraillilerin mütebakisiyle birleşmiş durumda kalmalıdır. Acaba neden? Zira bu ruhi İsrailliler, Tanrı’nın yeni ahitle ilgili vaadinden hemen sonra onun hakkında Yeremya 31:35, 36’da şunları okuduğumuz “mukaddes millet”tirler: “Gündüzün ışık olsun diye güneşi veren geceleyin ışık olsun diye ayın ve yıldızların kanunlarını koyan, dalgaları gürliyinciyedek [İsraillilerin peşine düşmüş olan Mısırlılara karşı] denizi karıştıran RAB [ismi orduların RABBİDİR] şöyle diyor: Eğer önümden bu kanunlar ortadan kalkarsa, RAB diyor, İsrail zürriyeti de bütün günler önümde bir millet olmaktan çıkar.”
26. O halde ruhi İsrail, Tanrı’nın evrensel teşkilatında nelerin olduğu kadar daimidir? İsa Mesih cennet yeryüzünde yaşayanların üzerinde nereden hüküm sürecek?
26 Yehova, yeryüzümüz için ışık durumunu ayarlayan gökteki ışıkların son bulmalarına müsaade edemeyeceği gibi, daha değerli olan ruhi İsrail’in evrensel teşkilatından çıkmasına nasıl müsaade etsin. Göklerdeki Ruhi İsrail, içinde İsa Mesih’in bulunduğu, sağ kalan “büyük kalabalık” ve ölmüş olup bir cennet yeryüzünde diriltilen tüm insanlar üzerinde Kral olarak hüküm sürecek olan Yeni Yeruşalimdir.—Vah. 21:2-24.