İlginç Sorular

Resul Pavlus’un “incili” istiyerek va’zettiğinden dolayı aldığı “ücret” neydi?

Resul şöyle dedi: “İstiyerek bunu yaparsam; ücretim vardır; fakat istemiyerek ise, yine vekâlet bana emanet edilmiştir.” (I. Kor. 9:17) Pavlus’un neyi kasdettiği, daha önce ve sonraki sözlerinden belli oluyor.

Birinci Korintoslular kitabının 9. babında resul Pavlus, dünyevi işle değil ‘incilden yaşamak’ hakkına sahipken bunu kullanmadığını belirtiyor. (14, 15 ayetleri) Resul, aynı zamanda, günlük hayatın gerçeklerine, Musa kanununa ve de İsa Mesih’in bizzat söylediklerine dayanarak “incili” va’zetme işinin karşılığı olarak maddi destek almanın uygun olduğunu belirtiyor.

Pavlus, bu haktan kendi hür iradesiyle vazgeçtiğinden ve maddeten kendi kendini destekleme yolunu seçtiğinden dolayı, onun aldığı ücret böyle bir hareket tarzını takip etmekten doğan tatmin ve sevinç duymaktı. O, temiz bir vicdanla başkalarının ruhi çıkarlarını ilerletmek için gösterdiği kendi fedakârlık örneğine dikkati çekebildi. Hiç kimse onu, “incil” vasıtasiyle kendine maddi kazanç sağladığını iddia ederek suçlayamazdı. Ktsal bir görev için kendisine bir vekâlet verilen kimse olarak o, yetkisini kötüye kullanmamıştı. Bundan dolayı şunu söyleyebildi: “İmdi benim ücretim nedir? İncilde olan salâhiyetimi ifratla istimal etmemek için, incili vâzederken, incili meccanen arzetmektir.—I. Kor. 9:18.