Şüphe ile Dolu Olan Bir Dünyada Güven Bulmak
“Ne mutludur o adam ki, Yehova’ya (YD) güvenir, ve onun güvendiği Yehova’dır (YD)”—Mukaddes Kitap.
“Tabii ve nazik bir şüphecilik, tahsilli bir yetişkinin sahip olması beklenen zihni tutumdur.”—Dünyevi felsefe
1, 2. Bazı Yunanlılar hangi tutumdaydılar? Bu dünyanın yüksek öğrenimi ne getirmiştir?
“HAKİKAT nedir?” Pontuslu (Pontius’un) Pilatus’un İsa Mesih’e sorduğu bir soru, birçok kimsenin şüpheci tutumunu yansıtan tipik bir örnektir. (Yuh. 18:38) Eskiden Yunanlı şüphecilerin (skeptiklerin) “devamlı olarak her şeyin tersini düşünerek dengeleme yapmakla zihin sükûnetine erişmek istedikleri” söylenir ve “böylece her şeyi emin olmayan ve şüpheli bir duruma getirdiler.”
2 Günümüze daha yakın bir dönemde yaşayan Fransız Rene Descartes, Hollandalı Spinoza, İskoçyalı David Hume ve Alman Kant gibi filozoflar, şüphecilik tutumunu değişik yönlerden geliştirmişlerdir. Bu kimselerin ve diğer birçok kişinin etkisiyle, sistematik şüphe, yüksek öğrenim bir dogması haline getirilmiştir. Böylece, her ülkenin üniversitelerinde “her şey nispidir” düşüncesinde olan bir şüpheciler nesli geliştirilmiştir.
3. (a) Sistematik şüphenin kötü sonuçlarından biri nedir? (b) Mukaddes Kitap daha iyi hangi tutumu teşvik etmektedir?
3 Böyle sistematik bir şüpheciliğin kötü etkileri hakkında konuşan yetkili bir eser “Çağımızda nispilik ve şüphecilik tutumunun gayet basit bir sonucu olarak, hakikate karşı saygı eksikliği oluşmuştur” dedikten sonra şöyle devam ediyor:
“Hakikate karşı saygı, sadece hiç kimsenin ve hiçbir şeyin hakikate gerçekten hak iddia edemediğine inanıp bir şeyin “maskesini çıkarmağa çalışan kendi çağımızdaki pseudo (sahte) kinizmle eş anlamlı değildir. Bu saygı, hakikatin gerçekten bulunabileceğine ilişkin sevinç dolu güven ile, ne zaman ve nerede ortaya çıkarsa hakikate alçak gönüllülükle boyun eğmekle birleştirilen bir zihni tutumdur. Hakikat Tanrısına tapınanların hakikati kabule hazır olmaları talep edilir. . . .Bu, hem [eski Ahit] hem de [Yeni Ahit] tarafından şahadet edilen zihni tutumdur.”—“New İnternational Dictionary of New Testament Theology” (Yeni Ahit Teolojisinin Yeni Uluslararası Sözlüğü) 1978, 3. cilt. 900, 901 sayfalar.
Hakikate Karşı Sevinç Dolu Güven
4, 5. (a) Mukaddes Yazılar, bize, şüphe yerine nasıl güven aşılar? (b) Mukaddes Kitaptaki “sağlam sözleri” kabule hazır olmanın iyi etkileri nedir?
4 Evet, Mukaddes Kitabın tümü okuyucularına şüphe değil, güven aşılar. İbranice Mukaddes Yazılar: “Ne mutludur o adam ki, Yehova’ya (YD) güvenir, ve onun güvendiği Yehova’dır (YD)” der. (Yer. 17:7) Hıristiyan Yunanca Mukaddes Yazılarda ise, Pavlus: “Güvenimi yitirmemiştim (YD), çünkü iman ettiğim zatı bilirim, ve emanetimi o güne kadar hıfzetmeğe kadir olduğuna hiç şüphem yok (YD)” diye yazıyor. Burada şüphecilik diye bir şey yoktur!—II. Tim. 1:12.
5 Pavlus, Tanrı’ya duyduğu tam güveni ifade ettikten sonra, şunları ekliyor: “Benden işitmiş olduğun sağlam sözlerin örneğini, Mesih İsada olan iman ve sevgide tut.” (II. Tim. 1:13) Mukaddes Kitapta bulunan “sağlam sözleri” kabule hazır olmak, iman ve sevgimizi artırır ve Yehova’nın bizlere verdiği tüm değerli vaatlerin gerçek olduklarına dair sevinç dolu güven sağlar. Bu da bize “can lengeri gibi emin ve metin olan ümidimizi” verir.—İbr. 6:17-19.
6. “İyi haberi” başkalarına söyleyebilmek için neye ihtiyacımız vardır?
6 Hakikate karşı duyduğumuz böyle sevinç dolu güven, bizim insanlığın tek ümidi olarak Tanrı’nın krallığının iyi haberini va’zetmemizi mümkün kılar. Bir kimsenin bu ümit mesajını başkalarına söyleyebilmesi için, bu kişi, onun hakikat olduğundan tamamıyla emin olmalıdır. Bu nedenle bizi dinleyenlere şunları söyleyebiliriz: “Va’zettiğimiz iyi haber (YD) size yalnız sözle değil, fakat kudretle ve mukaddes ruhla (YD) ve çok itimatla geldi.” “Allahtan olan haber sözünü bizden aldığınız zaman, onu insanların sözü olarak değil, fakat gerçekten olduğu gibi, Allahın sözü olarak kabul ettiniz.”—I. Sel. 1:5; 2:13.
7, 8. İlk Hıristiyan cemaatinde kimler kardeşlerin şüphelerini gidermelerine yardımcı olmuşlardı?
7 İlk Hıristiyan cemaatinde sadık nazırlar, Hıristiyan kardeşlerinin şüphelerinin giderilmesinde ve imanda sağlam olmalarında yardımcı olmuşlardı. Birinci yüzyılda, Yeruşalim cemaatindeki resullerden ve ihtiyarlardan oluşan yönetim kurulu, mukaddes ruhun yardımıyla karar vermiş, talimatlar çıkarmış ve sadık erkekleri, kardeşleri bina etmek üzere göndermişti. Mukaddes Yazıların Resullerin İşleri kitabında şunları okuyoruz: “[Pavlus, Silas ve seyahat arkadaşları] şehirlerden geçip giderlerken, Yeruşalimdeki resuller ve ihtiyarlar tarafından kararlaştırılmış olan kaideleri tutsunlar diye onlara veriyorlardı. İmdi kiliseler imanda kuvvet bulmakta, günden güne sayıca çoğalmakta idi.”—Res. İşl. 16:4, 5; 15:23-29.
8 Pavlus, Koloselilere yazdığı mektubunda, sadık Hıristiyan Epafras’tan, “Allahın her muradına kâmil ve tamamen kani olarak durasınız diye. . . .dualarında sizin için daima cehde”den biri olarak söz eder. (Kol. 4:12) O günlerde dahi şüpheciliğe yer yoktu. İlk Hıristiyanlar ‘imanda kuvvetli’ ve “tamamen kani” olmalıydılar.
Şüpheleri Yenmek
9. Hıristiyanların, özellikle bugün güven duymaları neden önemlidir?
9 Acaba zamanımızda, İngiliz filizof Bertrand Russell’in sözlerinin bir iktibasıyla ‘tabii ve nazik bir şüpheciliğin, tahsilli bir yetişkinin sahip olması beklenen zihni tutum olduğu’ bir dünyada, Hıristiyanların güven duymalarının önemi azalmış mıdır? Hayır! Zira “itaatsizlik oğullarında şimdi âmil olan ruh”, güvensizlik ve şüphe aşıladığından, sağlam kanaat her zamankinden daha önemlidir. (Efes. 2:2) Bu nedenle şüpheler içinde bulunan bir Hıristiyan tehlikeyi farkederek, “kâmil ve tamamen kani” olmak için gerekli adımları atmalıdır.
10, 11. (a) Zihnimizde şüpheler kök salmağa başladığı takdirde kendimize hangi soruları sormalıyız? (b) 2.000.000’dan fazla kişi bu sorulara nasıl cevap verebilir?
10 Eğer sinsi şüpheler zihnini kurcalamağa başlarsa, bir Hıristiyan’ın ilk önce durumu tartıp aşağıda belirtilen birkaç kesin soruyu kendisine sorması iyi olur:
“Tanrı’nın isminin Yehova olduğunu, bu ismin ne anlama geldiğini, Tanrı’nın insanlarla ilgili sevgi dolu maksadının ne olduğunu, O’nun yeryüzünde sıkıntılara bu kadar uzun süre neden müsaade ettiğini nereden öğrendim?—Mezm. 83:18, (YD); İş. 42:8; Vah. 21:3, 4; II. Pet. 3:9, 13.
İsa Mesih’in bir Üçlük Tanrısının ikinci şahsı olmadığını, Yehova’nın yegâne tevlit edilmiş Oğlu olduğunu kim öğretti? Mesih’in fidye kurbanı vastasıyla günahtan kurtulmanın tam ne anlama geldiğini kavramama kim yardımcı oldu—Yuh. 3:16; 14:28; I. Kor. 15: 27, 28.
Hangi din, mukaddes ruhun bir şahıs olmadığını, Yehova’nın faal kuvveti olduğunu aydınlattı ve ruhun meyvelerini geliştirmeğe içtenlikle çalışan bir insan grubunu nerede buldum?—Res. İşl. 2:33; Gal. 5:22, 23; Kol. 3:12-14.
Hangi dinsel teşkilât, canın ölümlü olduğunu Mukaddes Kitaptan kanıtlayıp böylece Mukaddes Kitabın dirilme öğretisinin gerçek anlamını açıkladı ve Tanrı’ya leke getiren cehennem ateşi doğmasından beni kurtararak insan canın ölümsüz olduğunu söyleyen ve putperestlerden gelen sahte inancı düzeltmemi sağladı?—Hez. 18:4; Res. İşl. 24:15; Rom. 6:23.
İnsanlığın tek ümidi olarak Tanrı’nın krallığını kim va’zediyor ve ‘son günlerde’ yaşadığımızı ve İnsanoğlunun gelişine karşı ‘uyanık durmamız’ gerektiğini fark etmeme kim yardımcı oldu?—Mar. 13:10, 33-37; Luka 21:34-36; II. Pet. 3:3-7.
Yaşamın gerçek bir amacı olduğunu, ‘Allahın sulhunu’ (YD), bu dünyanın İğva ve tuzaklarından korunmayı ve yaşam sorunlarını çözmek için gereken pratik hikmeti kimde buldum?—Mat. 24:45-47; I. Tim. 3:15; Fil. 4:6-9.
Sonuç olarak, hangi Hıristiyan grup içtenlikle ‘birbirini seviyor’ (Yuh. 13:34, 35), Yuhanna 17:14, 16 ve İşaya 2:4’de belirtilen prensiplere gerçekten saygı gösteriyor ve siyasete karıştığından dolayı değil, İsa’nın ‘isminden ötürü’, yani gerçek Hıristiyan olduğundan dolayı zulüm görüyor?—Mat. 24:9; Yuh. 15:18, 19.
11 200’ü aşkın ülke ve ada grubunda yaşayan 2.000.000’dan fazla kişinin bu sorulara verdiği açık cevap bu toplumun varlığını kanıtlar. Onlar, “sadık ve basiretli köle” sınıfı ve onun yönetim kurulu tarafından ruhen beslenen Yehova’nın Şahitleridir.—Luka 12:42-44 ile karşılaştır.
Olumlu Bir Zihni Tutum Muhafaza Et
12. Şüpheler nerede başlar?
12 Bir kimsenin dünyanın ruhuna, yani kuşku, güvensizlik ve şüphecilik ruhuna yakalanmaktan korunmak için yüreğinin saiklerini incelemesi gerekir. Mesih, gerçekten dirildiğine inanmakta zorluk çeken 11 sadık resulüne ve diğer şakirtlere: “Neden şaşırıyorsunuz? Niçin yüreğinizde şüpheler (YD) doğuyor?” demişti. (Luka 24:38) Evet, şüphenin başladığı yer yürektir.
13, 14. (a) Şüpheler neyin işareti olabilir? (b) Sadakatsiz İsrailden hangi dersi alabiliriz?
13 O halde rahatsız edici şüpheler bizi tedirgin etmeye başlarsa, önce saiklerimizi araştırmalıyız. Acaba şüphe duymakta samimi miyiz, yoksa işimizde yavaşlamak için bunlar bahane midir? Acaba tahammül noksanlığı mı gösteriyoruz? Tanrı’nın bağışlama gücüne karşı imansızlık mı duyuyorsun? Acaba bazı fertler içime şüphe tohumları mı ektiler? (I. Yuh. 1:9; Res. İşl. 2:30) Pavlus şunları yazıyor: “Ey kardeşler, dikkat edin; bir suretle sizden birinde yaşayan Tanrı’dan (YD) irtidat etmekte imansızlığın kötü yüreği bulunmasın; . . . . yüreklerinizi katılaştırmayın.”—İbr. 3:12-15.
14 Eğer olumlu bir zihni tutum muhafaza edecek ve Yehova’nın, Oğlu İsa Mesih vasıtasıyla bizler için yaptıklarını ve “sadık ve basiretli köle” aracılığıyla sağladığı ruhi gıda sayesinde amaç ve vaatleri hakkında öğrendiklerimizin tümünü hatırlayacak olursak, İsraillilere benzer şekilde nankör olmaktan kaçınacağız. Yehova onlar hakkında şunları söylemişti: “Öküz kendi sahibini, eşek de efendisinin yemliğini bilir; fakat İsrail bilmiyor, kavmım kulak asmıyor.”—İş. 1:3.
Onlar Tekrar Güven Kazandılar
15. Bir ihtiyarın şüphelerini yenmesine nasıl yardım edildi?
15 Örneğin, bir ihtiyar, Tanrı’nın hakiki cemaati içinde olup olmadığından şüphe etmeye başladı. Zira kendi ifadesine göre, verilen ruhi gıda ona daima aynı görünüyordu. Bu nedenle ihtiyar olarak Hıristiyan görevlerinin kendisinden alınmasını istedi. Buna rağmen ailesi ve diğer ihtiyarlar ona irtidat eden biri imiş gibi davranmadılar. Dualarıyla, bina edici sohbetleriyle ve sevgiyle ona yardımcı oldular. Bir annenin yılın 365 günü, günde üç öğün, tamamıyla değişik yemekler yapamayacağını, dolayısıyla her zaman yeni açıklamaların da yapılamayacağını anlamasına yardım ettiler. Aynı temel gıdalar değişik şekilde tekrar geldiği halde, takdirkâr bir damak, o yiyeceği beğenmesine ve kişinin onu sindirip ondan kuvvet almasına yardımcı olur. Bu biraderin, ruhi gıdanın başka yerlerde çok kıt bulunduğu gerçeği üzerine düşünmesine yardım ettiler. O, yavaş yavaş yeniden güven kazandı. Yehova’nın Şahitlerinin yayınlarından öğrendiği iyi şeylere karşı takdirini derinleştirip tekrar ruhi kuvvetini elde etti ve Yehova’nın hizmetinden yeniden sevinç duymağa başladı. Şimdi Hıristiyan bir ihtiyar olarak tekrar hizmet etmektedir.
16. Genç bir Şahidin zihninde şüphelerin doğmasına ne sebep oldu? Tutumu nasıl düzeldi?
16 Hakikate gelmeden önce fikren özgürlük taraftarı olan güney Fransa’da yaşayan genç bir şahit, “Anarşi”, (her tür hükümetin, bireysel özgürlüğe haksız karıştığı ve işbirlikçi grupların gönüllü toplumuna yerini terk etmesi gerektiğini söyleyen kuram) üzerine yazılmış olan bir kitaba rastladı. Onu okudu, ilginç buldu, aynı konuda birçok kitap satın aldı; onları okudukça imanını yitirmeğe ve şüphe duymağa başladı. Sonra birden, kendi ifadesine göre, “kötü ruhi gıdanın bende eski kişiliğimin özelliklerini ve bunlardan biri olan isyan ruhunun uyandırılmasına izin verdiğimi fark ettim.” Yehova’nın Şahitlerinin yayınlarında geçen iki makale “Hayat Yolu-Dar Fakat Hür” ile “Tanrı’nın Krallığı Sana Nasıl Yarar Sağlayabilir”a makaleleri onun zihni tutumunu düzeltti. Yenien güven kazandı; dolgun vakitli va’zetme işine başladı ve şimdi özel öncü olarak hizmet etmektedir.
Güven Mutluluk Getirir
17, 18. Yakub şüpheciler hakkında ne diyor? Onlara hangi öğüdü veriyor?
17 Bu örnekler, şüpheler içinde bulunup da onları yenerek Tanrı’nın hizmetinde tekrar mutluluk kazanmış olan Hıristiyanlara dair sadece iki örnektir. Eğer onlar duydukları şüphelere yenilmiş olsalardı, bugün mutsuz ve ümitsiz olacaklardı. Mukaddes Kitap: “Şüphe eden adam yelle sürülen ve dalgalanan denizin çalkanmasına benzer” diyor. (Yak. 1:6) Evet, şüphe sizi savunmasız kılar. Yakub, devamen şüphe eden bir kimseden “bütün yollarında kararsız, iki yürekli adam” diye söz ediyor.—Yak. 1:8.
18 Yehova’ya, Sözüne ve teşkilâtına duyulan kuvvetli güven, kişiyi sakatlayan şüpheleri ortadan kaldırır ve gerçek mutluluk getirir. Bu, gerçek hikmetin yoludur. Yakub şunları diyor: “Fakat eğer sizden birinin hikmeti eksikse, herkese cömertlikle ve tekdir etmeden veren Allahtan istesin, ve kendisine verilecektir. Fakat bir şeyden şüphe etmiyerek imanla istesin.”—Yak. 1:5, 6.
19. ‘Dünyanın ruhundan’ neden kaçınmalıyız? “Başlangıçta sahip olduğumuz güveni” sıkı tutmamıza ne yardımcı olacaktır?
19 “Dünyanın ruhunu” alacak olursak, şüphecilik, düşünüşümüzün esaslı bir kısmı olur. Oysa Pavlus: “Biz dünyanın ruhunu değil, ancak Allahtan olan ruhu (YD) aldık; ta ki, Allah tarafından bize ihsan olunan şeyleri bilelim” diyor. (I. Kor. 2:12) Eğer ‘Allah tarafından bize ihsan olunan şeylerin’ tam bilincine varırsak, eğer bu şeyleri, Mukaddes Kitabı kullanarak Yehova’nın Şahitleriyle tetkik eder ve öğrendiğimizin dürüstçe farkına varırsak, Yehova’ya duyduğumuz derin şükran bizi, şüpheyi atıp başlangıçta sahip olduğumuz güveni sonuna kadar sıkı tutmağa sevk edecektir.—İbr. 3:15.
20. Güvenin verdiği ikinci mükâfat nedir?
20 Tanrı’ya, yanılmaz Sözüne ve onun Mesih’in yönetimi altında bulunan yeryüzündeki cemaatine duyduğumuz ‘güveni sıkı tutacak’ olursak, hem şimdi, hem de gelecekte zengin mükâfatlar biçeceğiz. Bunlardan biri, değeri az sayılmaması gereken iç huzurudur. Mezmur yazarı: “Kanununu (YD) sevenlere büyük sulh (YD) var; ve onlara tökez yoktur” diyor. (Mezm. 119:165; Koloseliler 3:15’e de bak) Çok mükâfatlandırıcı olan bir başka nokta da, ruhu, Sözü ve görünür cemaati vasıtasıyla “Allah tarafından bize ihsan olunan şeyleri” takdir eden sadık Hıristiyanlarla sahip olduğumuz sağlıklı arkadaşlığımızdır.—Mezm. 1:1-3; II. Sel. 3:6, 14; İbr. 10:24, 25.
21, 22. (a) Güven başka hangi yararları verir? (b) Gelecek makalede hangi konuyu inceleyeceğiz?
21 “başlangıçta sahip olduğumuz güveni” sıkı tutmamız, Yehova’ya ve bize sevinç verir ve Tanrı’nın hizmetinde gayretli olmamızı mümkün kılar. (Sül. Mes. 27:11) Duyduğumuz bu sevinç de aslında bir mükâfattır; (Mat. 25:23) fakat aynı zamanda bizim için bir korunma ve bir “kuvvet”tir. (Neh. 8:10) Yehova’nın hizmetinden duyduğumuz bu sevinç, bize, peygamberliklerin gerçekleştiğini gördükçe daha da parlak olan olumlu bir tutum verir. Yaşamımızın bir amacı olur. Hangi hedefe doğru gittiğimizi biliriz. Odak noktası, İbrahim’in özenle beklediği “şehir” veya Mesihi krallık olan parlak bir ümidimiz var.—İbr. 11:10, 16.
22 Bununla beraber, ilham edilmiş ifade açıkça diyor ki ‘sonraki vakitlerde bazıları imandan irtidat edeceklerdir.’ (I. Tim. 4:1, YD) Bunun sebebi nedir ve neden bizi gereksiz yere rahatsız etmemelidir? Bu konuyu gelecek makalede inceleyeceğiz.
[Dipnot]
a İns 42 ve 38’e bak.