Açgözlülük Öldürücü Olabilir
BÖLGE savcısı yardımcısı “saik açgözlülüktür” diye sanığı itham etti. Suç, adam öldürmekti. 29 yaşında olan sanık, karısının babasını, annesini ve 16 yaşındaki erkek kardeşini öldürmekten yargıç önüne çıkarıldı. Bunu acaba neden yaptı? 200.000 dolar değerindeki bir emlakı miras almak için.
Gerçi büyük çoğunluğun açgözlülüğün kendilerini cürüm işlemeğe sevk etmesine müsaade etmeyecekleri halde, açgözlülük sık sık iyi ilişkileri kötüye yönelten bir etkendir. Açgözlülük, Tanrı’nın cemaatinin içine sızdığı zaman, kardeşi kardeşe düşman edebilir ve nefretin ruhi yönden ‘adam öldürmeye’ sevk edecek kadar alevlenmesine neden olarak, ruhi zararlarla hatta ölümle bile sonuçlanabilir.—I. Yuhanna 3:15; Markos 7:21, 22.
KİMLER ETKİLENİYOR?
Hepimiz için açgözlülük pusuya yatmıştır. Açgözlülük, miras alınan nakâmillikten dolayı maddi şeyler ve parasal güvenlik için duyulan normal arzunun aşırı gelişmesidir. (Romalılar 5:12) Mal mülk, şöhret veya kudret için aşırı veya doymak bilmeyen bir arzudan kaynaklanır. Nazik birinin merhametsiz biri durumuna getirebilir. Son zamanlarda, açgözlü iş adamlarının kurnaz planlarından diğerlerinin çoğundan daha da etkilenen bir insan grubu vardır.
Dolandırıcıların başlıca hedefi dindar kimselerdir. Neden mi? Çünkü dindar biri, genellikle daha çok güvenir ve diğerinden daha çok yardımsever bir davranış tarzına sahiptir. Açgözlü kimseler bunu bir zayıflık, safdillik olarak görürler. Amerika Birleşik Devletlerinde bir hukukçu olan Brant Ward, Utah eyaletinde dinsel bir grubun üyelerinin 2 yılda 200 milyon dolar dolandırıldığı bir olayı inceledikten sonra şunları söyledi: ‘Anlaşılıyor ki, herhangi bir para işine din karıştığı zaman, işi yürüten kişi, inanılmaz şeyleri inanılır hale sokabilir.’ Dolandırılan kişiler genellikle sadece para yatırmakla hemen ve kolayca servet sahibi olabileceklerine inandırılarak kandırıldılar. Zahmetle kazandıkları paralarını bu işe yatırmaya sevk eden saik acaba açgözlülük olabilir mi?
GÜVENLİĞİ HAYAL ETMEK
Açgözlülük mala mülke sahip olmak üzere duyulan kuvvetli arzu ile beraber acaba nasıl gelişir? Açgözlülük, en ihtiyatlı yatırımcıyı bile nasıl safdil birine döndürebilir? Vaiz 4:4 ayeti buna bir cevap verir: “Her emeği ve iyi giden işi gördüm ki, bir kimsenin komşusu tarafından kıskanılması bundan dolayıdır. Bu da boş, ve yeli kavramağa çalışmaktır.”
Prensip sahibi olmayan iş adamları, genellikle iş planlarını—lüks bir araba, pahalı mücevherler gibi—zenginlik havasıyla birleştirirler ve bunlar açgözlülük oltasını örtmek için uyanık olmayanı gafil avlamak için bir tuzak olarak kullanırlar. Onlar, lüks şeylerini kıskanmanızı isterler. Öylesine ki, paranızı işlerine yatırmakla, siz de çok emek harcamadan aynı bolluğa sahip olabileceğinize inanasınız. Gerçekte eğer tüm yatırdıklarınızı yitirmezseniz bile, sonunda her zamankinden daha uzun ve sıkı çalışacaksınız.
Açgözlülük, insanın tüm ihtiyacının sadece para olduğu hayalini oluşturur. Gerçi para bir korunma vasıtası olabilir, fakat mutluluğu ve ebedi hayatı satın alamaz. Onun sınırları vardır. Vaiz 7:12 ayetinde şöyle okuyoruz: “Çünkü hikmet siperdir, gümüş de siperdir; fakat bilginin üstünlüğü şudur ki, sahibini yaşatır.” Yehova Tanrı ve Oğlu İsa Mesih hakkında tam bilgiye dayanan davranışlar gerçek mutluluk getirirler ve kişiyi ebedi hayata sevk ederler. Bundan dolayı, Tanrı’nın indinde ruhen zengin olmak için yatırım yapmak insanla birlikte maddi servet yapmak için uğraşmaktan daha hikmetli değil midir?—Matta 5:3; Luka 12:20, 21; Yuhanna 17:3.
Bununla beraber, aslında meselenin tümü para değildir. Gerçi sorun şudur: Parayı nasıl elde ediyor ve onunla ne yapıyoruz?—Matta 6:24.
İMAN KARDEŞLERİYLE OLAN TEMASLAR
Birtakım satış teşkilatları, temsilcilerini, tanıdıklarının tümünü—bizzat kiliselerinin içindekileri de—müstakbel birer müşteri olarak görmeğe teşvik ederler. Din kardeşleri, her satılan şey için doğal bir pazar durumuna getirilir. Bu, müşterilerini çoğaltmak için satış firmalarının kullandıkları sadece bir tertiptir. Fakat İsa’nın hakiki bir takipçisi, kardeşleriyle kurduğu temaslarından acaba ticari yönden yararlanmak ister mi?—I. Korintoslular 10:23, 24, 31-33.
Resul Pavlus, Efesos cemaatinde üç yıl kaldıktan sonra temiz bir vicdanla şöyle diyebildi: “Hiç kimsenin gümüşüne, ya altınına, yahut esvabına göz komadım.” (Resullerin İşleri 20:33) Pavlus, sadece başkasının maddi şeylerine karşı arzu duymayı reddetmekle kalmadı, fakat kişisel kazanç sağlamak için de asla hakikati kullanmak istemedi.
Bazı firmalar, reklamlarda Tanrısal ismi kullanıyor ve satış kampanyalarını İbadet Salonları vasıtasıyla Yehova’nın Şahitlerine yöneltiyorlar. Bu uygulamanın Resullerin İşleri 20:33 ayetindeki prensiple uyum içinde olduğu söylenebilir mi? Herhalde hayır! İbadet Salonları ve Mukaddes Kitap tetkiki grupları veya Yehova’nın şahitlerinin büyük ibadet kongreleri, kişisel ticari meselelerin konuşulacağı ortamlar veya işçi bulma yerleri olarak hizmet etmezler, daha ziyade ibadet toplantısından önce, toplantı sırasında ve toplantıdan sonra ruhi müzakerelerin ve arkadaşlığın merkezleri olarak hizmet ederler. (İbraniler 10:23-25) Bundan dolayı, ibadet toplantılarının ruhi değerlere karşı takdir noksanlığı göstermek demektir.
Aynı zamanda, iman kardeşlerimizle kurduğumuz temaslarımızdan İbadet Salonunun dışında yararlanmak meselesi de var. Bu, iman kardeşlerinin birbirleriyle iş yapamayacakları veya birlikte bir işe başlayamayacakları anlamına mı gelir? Hayır, bu, kişisel bir karardır. Bununla birlikte İsa’nın bazı takipçileri açgözlülüğü teşvik eden iş girişimlerinde bulunur ve iman kardeşlerini ortak veya satış temsilcisi olmak üzere kandırmaya çalışırlar. Bu işlerin birçoğu suya düşer ve kandırılmış olan yatırımcıları büyük parasal kayıplara uğratır.
Bazı durumlarda, yatırımcıların bu işlere çabuk yoldan para kazanma hırsıyla sevk edildiği gerçi doğrudur. Fakat böyle işleri düzenleyen biri, bu ticaret girişimlerine katılanların parasal sonucu için bir sorumluluk duygusu hissetmemeli midir? Eğer yapılan girişim suya düşerse, bunun başkalarının ruhi durumuna yapacağı olumsuz sonucun ne olabileceğini de önceden düşünmemeli midir? Öyle ise, genellikle sorumluluk arttıkça, hesap vermek zorunluluğu da birlikte artmıyor mu?
Bazı nazırlar bile iman kardeşlerine zarar veren sakat işleri teşvik ettiler. Bu gibiler, cemaatteki imtiyazlarının bu davranıştan etkilenebileceğinin farkında olmalıdırlar. Dünyevi işlerini nasıl yönetmesi gerektiği hiç kimseye söylenemez. Fakat hiç kimse iman kardeşleriyle kurduğu temaslarını ticari amaçlarla da sömürmemelidir.—II. Korintoslular 6:3, 4; 7:2; Titus 1:7.
ÇABUK ZENGİN OLMA TERTİPLERİNDEN SAKIN
Dünyevilerin çabuk zengin olmak için yaptıkları bir tertibe karışmanın tehlikesini derhal fark edebilen İsa’nın bir takipçisi, eğer bu tertip iman kardeşlerinden geliyorsa, sakınmayı elden bırakabilir ve şöyle düşünerek aldanabilir: ‘Tabii bu iş farklıdır; çünkü iman kardeşlerimden kaynaklanıyor ve biraz paraya ihtiyacım var. Onların riskli bir işe girişip, iman kardeşlerinin yatırımlarını tehlikeye sokmayacaklarından eminim. Bunun yanısıra, bu girişim, bana ruhi şeyler için daha fazla vakit verecek. Hatta öncü bile olabilirim.’ Dikkat edin! Mukaddes Kitap şöyle uyarır: “Yürek her şeyden ziyade aldatıcıdır, ve çok çürüktür.” Bu bizim yüreğimizi de kapsar. Açgözlülük bizi körletebileceğinden dolayı, riskli bir harekete kapılmamız veya bencil çıkarlarımızı yerine getirmek için kardeşlerimizden yararlanmamız mümkündür. Tanrı’nın Sözünün ışığı altında saiklerimizi samimi olarak incelemeliyiz.—Yeremya 7:9, 10.
Herhangi biriyle, hatta iman kardeşlerimizle bile, körü körüne bir işe girişmek hikmetlilik değildir. Önce ‘masrafı hesap etmek’ hikmetliliktir. (Luka 14:28, 29) Gerçekleri, bizzat kendi sınırlarımızı ve işin sınırlarını bilmeliyiz.
Şu örneği düşünün: Dikkatli bir şöför, arabasının ve yolun sınırlarını bilir. Başka arabaların virajlarda veya engellerden kaçınmak için sapmalarda kolayca ve daha büyük bir hızla kullanılabileceğini bilir. Bundan dolayı diğer arabaların ve şöförlerin yapabileceklerine göre hareket etmez, zira kendi sınırlarını bilir. Benzer şekilde, şimdi, bu sistemde ne kadar ileriye ve ne kadar çabuk gidebileceğimizi görme zamanı değildir. Tanrı’nın bir hizmetçisini dünyevi işinden başarılı kılan hususun başka biri için de muhakkak geçerli olacağı anlamına gelmez. Açgözlülük, araba kullananın içtiği alkol gibi, İsa’nın bir takipçisinin sınırlarını fazla yüksek tahmin etmesine, dolayısıyla ruhen parçalanıp zarar görmesine, daha kötüsü, ruhi ölümüne neden olabilir.—Galatyalılar 5:26.
Bir işe girişmeden önce, kendine şunları sor: Bu iş gerçekten gerekli mi? Satış yapmak için sarf edilen sözler açgözlülüğe mi hitap ediyor, yoksa gerçek bir ihtiyacı mı karşılıyor? Yatırdığım tüm parayı kaybetmeğe bütçem izin verecek mi? Eğer giriştiğim iş suya düşerse, durum kendimi ve ailemi gerekli olan parasal güvenlikten yoksun mu bırakacak? Yaptığım yatırım ne kadar risklidir? Şayet giriştiğim işin sahibi veya ortağı ben olacaksam, bu hususta ne kadar tecrübem ve yeteneğim var? Vergi kanunların biliyor muyum? İş sahiplerinin güvenilirliğini ve iş prensiplerini araştırdım mı? İş için gelişen bir piyasa var mı? İşi bırakmayı zor bulacağım kadar çok şeyimi borçlu olacak mıyım? Şayet ciddi olarak hastalanırsam, işteki durumum ne olacak?
Daha önemlisi, kendisine şunları da sor: Kendimi ruhi şeylere vermek için gerçekten daha çok mu veya daha az mı vaktim olacak? Bu işe daha önce girişenlerden kaçı ruhi şeylere harcadıkları vakitlerini gerçekten artırdılar?
Bu sorulara verilen cevaplar, doğrudan doğruya senin ruhi düşünüşünle bağlantılıdır. Kötü iş alışkanlıkları, fikir veya planları, iman kardeşlerimizi de kapsıyor diye iyiye dönüşmez, tıpkı iyi malzemeyle bina edilmiş bir evin, temeli kum üzerine kurulmuş ise, fırtına anında emin olmadığı gibi, İsa’nın takipçileri için de tehlike sadece para kaybı değil, ruhi yıkım yönündedir.—Matta 7:24-27.
Altı çocuğu olan bir baba yılda 200.000 dolar kazandıran işinin ailesinden uzak kalmasını gerektirip çok vaktini aldığını ve ruhi düşünüşünü zayıflattığını anladı. Bunun için acaba ne yaptı? “İşi bırakmağa karar verdim” dedi. Bu karar 12 yıl önceydi ve sözlerine şunları ekledi: “bu karardan hiç pişman olmuş değilim; Yehova beni çok bereketledi ve şu anda tüm ailemiz, Büyük Yaratıcımız Yehova’ya birlikte hizmet ediyor.”
SİNSİ BİR EĞİLİM
Maddiyatçılığa karşı duyulan sinsi eğilim, birçoklarını rahatsız ediyor. Bundan kaygı duyan Tanrı’nın bazı hizmetçileri şunları söylemeğe sevk ediliyor:
“Dünya, çabuk zengin olmak ve büyük servet yapmak için özellikle doğrudan doğruya çok seviyeli satış alanlarında dolgun vakitli veya kısmi vakitli programlarla doludur. Birçok iman kardeşlerim sonunda sadece değerli vakti ve parayı kaybetmek üzere aldatıldılar. Ben üç kez kaybettim. İman kardeşlerimden bazılarını buna karıştırdığım için acı duydum. Kaybettikleri para miktarı, bütçeleri için ağırdı.”
“Burada Tanrı’nın bazı ileri gelen hizmetçileri, kardeşler arasında çeşitli yatırım iş tertiplerini ilerletiyor. Sadece geçen hafta ya bir kardeşten bir ürün satın almak, kardeşler tarafından kardeşler için kurulmuş olan yatırım kulübüne sermaye yatırmak veya bir kardeşe işinde ortak olmak için tam üç kez bana yaklaşıldı.”
“İman kardeşleri bu fırsattan [piramit tipli sigorta tertibinden] o kadar heyecanlandılar ki, yeni ilgi gösteren ve ruhi yönden güçlükleri olanlar dahil herkese, ticaret kuruluşları için aday gözüyle bakılmaktadır.”
“Zaman zaman bu ‘çabuk ve kolay zengin olma’ yollarını deneyenler kavuştukları maddi refahın veya elde ettikleri başarının doğrudan doğruya Tanrı’nın bereketinin bir sonucu olduğunu ima ederek veya bunu açıkça söyleyerek ruhi değerlerle alay ettiler.”
Zenginliğe, Tanrı’nın görüş açısından bakmak, İsa’nın bir takipçisini açgözlülük tuzaklarından koruyacak ve onun dünyanın maddiyatçılığa olan eğilimine yenik düşmeye karşı koymasına yardım edecektir. Bundan dolayı, açgözlülüğü uyandırmaması için maddi zenginliğe nasıl bakılmalıdır?
[Sayfa 26’daki resim]
Prensip sahibi olmayan iş adamları lüks şeylerini kıskanmanızı isterler