Ebediyen Yaşamak—Sadece Bir Düş mü?
OLAY yeri, Güney Afrika’daki güzel bir çiftliktir. Bir sürü Afrika hindisi yiyecek arayarak tepelerde dolaşıyor. Birdenbire paniğe kapılıyorlar. İki kara kartal uçarak onlara karşı saldırıya geçiyor; Afrika hindileri de telaşla gıdaklayıp hızla bir sığınak arıyorlar. Kartallardan biri bir hindiyi kapıp yemeğe başlıyor. Bazı hindiler sakinleşip tekrar yiyecek aramağa koyuluyorlar; arkadaşlarının ölümüne hiç aldırmıyorlar.
Her hayvan, içgüdüsel olarak ölümden kaçmak ister, ama genellikle başkasının ölümünden pek etkilenmedikleri anlaşılıyor. Bir aslanın veya başka bir yırtıcının bir antilopu öldürmesi, sürünün diğer hayvanlarında sadece hafif bir tepki yaratıyor. Bu şimdiki hayat-ölüm devresinde alışılmış bir olaydır.
İnsanların çoğu ne kadar farklıdırlar! Alışkanlıkla ölüme karşı yüreği sertleşmiş olmayanlar için ölmek üzere olan bir insanı görmek, acı bir olaydır. Genellikle sevilen birinin ölümü, insanın uğrayabileceği en stres verici olaylardan biridir. Hayatta kalanın intihar etmesine bile neden olabilir.
İntiharların çoğaldığı, milyonlarca insanın yoksulluk içinde kıvrandığı kargaşa dolu bir çağda yaşıyoruz. Gene de büyük çoğunluk, Mukaddes Kitap tarafından büyük bir “düşman” olarak adlandırılan ölümden kurtulmak için elinden geleni yapıyor.—I. Korintoslular 15:26.
HAYAT İKSİRİ
Yüzyıllar boyu alşimist olarak adlandırılan bazı adamlar, hayat iksirini bulmak için çok çaba harcadılar. Bu iksir, insana ebedi hayat verebileceği sanılan esrarengiz bir ilaçtı. Uzun bir süre, birçok kişi bu iksiri hayal edip aradı. Fakat bilindiği gibi, alşimistler kesinlikle başarısız kaldılar.
Ama şimdi, daha iyi bir sağlık bilgisi, tıb bilimi ve başka etkenler, insanın yaşam süresini oldukça uzattı. Bir rapora göre, bir “bütün olarak insanlığın ortalama yaşam süresi, 1900 yılında 30 yıl, bugün ise, altmış yıldan fazla olmak üzere iki katından fazla artmıştır.” Böylece bazı insanlar, belki çağdaş bilim adamlarının daha uzun, hatta sonsuz bir yaşamın sırrını bulabileceklerini düşünmektedirler. Siz de böyle düşünüyor musunuz?
Bu konuyla ilgili, insanlar ne ümit ederlerse etsinler, binlerce yıl önce dile getirilen bir gerçek hâlâ geçerlidir:
“Yıllarımızın günleri yetmiş yıldır, ve kuvvetle seksen yıl olursa onların gururu, zahmet ve kederdir; çünkü çabuk geçer, ve biz de uçarız.”—Mezmurlar 90:10.
Seksen yıldan fazla yaşayanların, ancak küçük bir azınlığı oluşturdukları bir gerçektir; her halde bunun farkındasınız.
Bununla beraber, pek çok yaşlı insan yaklaşan ölüme teslim olmamak için hayatla yakından ilgileniyorlar. Aslında yaşlandıkça, onların ilgilendikleri şeyler çoğalabilir. Daha geniş bilgi ve tecrübe toplamaya çalışıp, farklı faaliyetlere katılmaya başlarlar. Sonra da beklemedikleri bir anda hayattan koparılırlar. Normal ve sağlıklı sayılabilen insanlar için ölüm, istenmeyen ve doğal olmayan bir şeydir. Yüz yaşında olan biri şöyle dedi: “Hayata aşık olduğum için ölmek istemiyorum.”
Mukaddes Kitap hayvanlar hakkında, “tutulmak ve telef edilmek üzere doğmuş olan tabiaten hayvanlar” diyerek dikkatimizi çeker. Fakat insan hakkında şöyle der: “[Tanrı] onların yüreğine de ebediyeti koydu.” (II. Petrus 2:12; Vaiz 3:10, 11) Başka sözlerle, hayvanların değil insanların ebediyen yaşamaları amaçlandı. İlk insan çifti, ölmek için değil, Tanrı’ya itaat etmek şartıyla ebediyen yaşamak için yaratılmıştı.—Tekvin 2:15-17 ile karşılaştır.
Gerçekten de, beynimiz bunu kanıtlamaktadır. İnsan beyninin kocaman bir bilgi toplama kapasitesi vardır; fakat şimdiki hayatta ancak bunun küçük bir kısmı kullanılmaktadır.
Bütün bunlar, şimdiki hayat-ölüm devresinin Tanrı tarafından amaçlanmadığını ve sonsuz yaşamın sadece bir düş olmadığını göstermez mi? Bu ne heyecan verici bir düşüncedir! Öyle ise gerçekten bir hayat iksiri var mıdır? Acaba sonsuz bir hayata siz de kavuşabilir misiniz?